της Παλιονήσου, έχει ξεχαστεί εντελώς. Η εγκατάλειψη «βγάζει μάτι» και «σπάει νεύρα».

Η Περιφέρεια Ν. Αιγαίου «δεν βλέπει» - αν και στελέχη της συχνά κάνουν μπάνιο στην ωραία και υπήνεμη (στα καλοκαιρινά μελτέμια) παραλία της.

Ο Δήμος Καλυμνίων «νίπτει τας χείρας του», επικαλούμενος την αναρμοδιότητά του για τα έργα στην περιοχή αυτή αλλά αναρμοδιότητα και για όλα τα προβλήματα εκεί.

Οι επιχειρηματίες (με εξοχικά εστιατόρια και αναψυκτήρια) το παλεύουν μόνοι τους. Δίνουν και ένα χέρι οι τουρίστες στην αποκομιδή των σκουπιδιών και η ζωή κυλάει μες στην πολιτική μοναξιά.

*

Όταν θα πλησιάσουν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, τότε και πάλι, κατά το πολιτικό έθος και το  ύφος «Μαυρογιαλούρων» πολιτικού πληθυσμού του νησιού μας, θα λάμψουν τα «οράματα», θα ξεδιπλωθούν οι «δεσμεύσεις» και θα πέσουν «βροχή» οι υποσχέσεις.  

Μέχρι όμως να έρθουν οι καινούργιες πολιτικές υποσχέσεις και τα φραστικά έργα, δρόμος μέχρι την παραλία θα είναι το χαντάκι με τις κοτρόνες και σκαμπανεβάσματα. Τα αμάξια θα χοροπηδάνε στο χείμαρρο που οδηγεί από τον ασφαλτόδρομο μέχρι τους χώρους στάθμευσης, που έφτιαξαν οι εκεί ιδιοκτήτες παραλιακών κτημάτων.

Η Περιφέρεια - επί νομάρχη Μαχαιρίδη και επάρχου Σιφουνιού - , ως αρμόδια για τα έργα στην περιοχή αυτή,  προ πολλών ετών διάνοιξε και ασφαλτόστρωσε το δρόμο Σκάλια-Παλιόνησος, αλλά μέχρι σήμερα το πρόχειρο έως άθλιο τέλος αυτού του δρόμου μένει εκεί που τα άφησαν. Και η «βουτιά» στο δρομίσκο-ποταμιά θέλει «μάτια δέκα».

Μετά από αυτή την αγιάτρευτη πληγή του οικισμού, πού να μιλήσει κανείς για την απόλυτη ανάγκη να κατασκευαστεί μια στοιχειώδης λιμενική υποδομή για την προσέγγιση τουριστικών σκαφών, θαλαμηγών κ.λπ. Ο Δήμος, γενικώς, τα «φορτώνει» στην Περιφέρεια και ξενοιάζει. Από την άλλη, οι τοπικοί περιφερειακοί σύμβουλοι έχουν «ιδέες», αλλά νεκρές και «σκοτούρες» καμία...  

*

ΥΓ. Να προσθέσουμε και ένα πρόβλημα με εθνικές και κοινωνικές προεκτάσεις; Ο όρμος της Παλιονήσου έχει προσανατολισμό προς τις απέναντι τουρκικές ακτές. Η απόσταση είναι ελάχιστα μίλια. Γύρω στα 10΄-15΄λεπτά για τα ταχύπλοα. Σ’ αυτό το ευαίσθητο σημείο, αστυνόμευση Μηδέν! Και όταν λέμε αστυνόμευση, ακριβολογούμε: εννοούμε την προστασία του νησιού από τις ενδεχόμενες… «εισαγωγές» πάσης φύσεως «προϊόντων»  από τις απέναντι τουρκιές πόλεις.

Δήμος & Περιφέρεια, Περιφέρεια & Δήμος, επιβάλλεται να «ξυπνήσουν». Η Κάλυμνος απαιτεί προστασία, απαιτεί πολιτική εγρήγορση και δουλειά, δουλειά!