Το βράδυ της παραμονής τ’ Αι-Γιάννη, 23 Ιουνίου (η γέννηση του Προδρόμου), κάθε χρόνο η περιοχή από τον Πλάτανο μέχρι το Καντούνι, με κέντρο τη Σαβόγια, οργανώνεται στην εντέλεια. Επικεφαλής είναι πάντα ο Θόδωρας Σεργίου (δημ. υπάλληλος). Έχει το γενικό πρόσταγμα και δίνει οδηγίες από ντουντούκα.

Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και ο  καθένας είχε το δικό του στυλ. Οι μικροί πέρναγαν πάνω από τις φωτιές σαν «ιπτάμενοι Ολλανδοί», ενώ άλλοι με έκφραση έκστασης ή σαν… υπερήφανοι αθλητές. Υπήρχαν και έφηβοι που έδιναν την εντύπωση ότι περνώντας μέσα από τη φωτιά έλιωσε εντελώς το λίπος τους και βγήκαν σκελετωμένοι από συστάδα των φανών. Να φταίει η… οικονομική κρίση;

Οι υπερώριμοι στην ηλικία αθλητές, και πολύ περισσότερο τα πολιτικά πρόσωπα, πέρναγαν ξώφαλτσα από τη φωτιά, καθότι πεπειραμένοι στα δύσκολα και πονηροί. Όσοι τολμούσαν να αντιμετωπίσουν τη φωτιά (έστω περίπου) κατά μέτωπο, έκαιγαν τα μπατζάκια τους.

Λόγω του υψηλού κινδύνου που είχαν οι φετινές οι «φωτιές», απέφυγε να δώσει το «παρών» έστω και ένας άρχων της κλυδωνιζόμενης από την κρίση δημ. Αρχής, πλην ενός «οφθαλμού» της δημαρχίας, ο οποίος λόγω της οχλαγωγίας δεν μπόρεσε να εκφωνήσει έναν αγωνιστικό και ενθουσιώδη χαιρετισμό και να… κηρύξει την έναρξη, δηλαδή να βάλει την πρώτη φωτιά - όπως γίνεται με το εναρκτήριο λάκτισμα. Αλλά και οι αντιπολιτεύσεις άφησαν το λαό να αντιμετωπίσει μόνος του τις φωτιές.

Πρωταγωνιστές της βραδιάς και φέτος  ήταν, όπως είναι φυσικό, τα παιδιά κάθε ηλικίας, από… παιδικής ηλικίας έως στο παρά 5΄ της τρίτης ηλικίας. Πήδηξαν όλοι πάνω από τις φωτιές, για να «ατσαλωθούν», καταπώς θέλει το έθιμο. Οι μικροί, επιπλέον, για να πετάξουν στις φωτιές τα θαλασσινά τους βότσαλα για να μαυρίσουν, να γίνουν «ατσάλια», και την επομένη να τα ρίξουν στη θάλασσα και να τα πιάσουν με δική τους βουτιά, κάτι που πρέπει να το κάνουν τρεις φορές για να ολοκληρωθεί η ιεροτελεστία.

(οι φωτο με τους... άλτες των φανών - καταπληκτικές όλες! - είναι του Νικ. Σμαλιού, από το προσωπικό του FB)