Οι συνθήκες τώρα βέβαια είναι ολοκληρωτικά διαφορετικές. Από την επιβίωση ως το κλίμα, όλα έχουν αλλάξει. Οι άνθρωποι ζορίζονται από παντού και βλέπεις πολλούς σκυθρωπούς και κατηφείς.
Πως γίνεται λοιπόν να ισορροπήσουμε τις καταστάσεις και να ζήσουμε το όνειρο του καλοκαιριού ; Κι όμως γίνεται.
Σταματάμε και παίρνουμε μια ανάσα. Τόσο μεγάλη και ουσιαστική που όχι μόνο θα γεμίσει τους πνεύμονες μας, αλλά θα φτάσει ως τη ψυχή μας. Κάνουμε επανεκκίνηση. Κι έπειτα οργανωνόμαστε. Θα με ρωτήσετε τώρα: « Τι; Και το καλοκαίρι πρόγραμμα θα έχουμε; »
Ναι. Πρόγραμμα να ζήσουμε ! Να προλάβουμε να κάνουμε όλα αυτά που τους προηγούμενους μήνες η καθημερινότητα δεν μας άφηνε. Να προλάβουμε να απολαύσουμε ό,τι αφήναμε στην άκρη, επειδή προηγούνταν οι υποχρεώσεις. Μια βόλτα μακρινή, μια συνάθροιση με φίλους και συγγενείς, ένα ταξίδι.
Αναβάλλουμε και κωλυσιεργούμε, επειδή θεωρούμε πως κι αύριο μέρα είναι βρε αδερφέ. Κι όμως αυτό δεν είναι δεδομένο. Χάρη μας κάνει ο Ύψιστος, που μας αφήνει να ξυπνάμε καθημερινά. Ευκαιρία μας δίνει για να ζήσουμε κι άλλο και γι΄αυτό οφείλουμε να τον ευγνωμονούμε με το που ανοίγουμε τα μάτια μας.
Από εκεί και πέρα όμως χρειάζεται κι ένας υποτυπώδης σχεδιασμός και δράση, για να χαρούμε όσα ονειρευόμαστε. Carpe diem κατά τους λατίνους και ξεκινάμε τη στοχοθεσία. Διαφορετικά θα ζούμε μονίμως τη μέρα της Μαρμότας, όπου στην ταινία ο πρωταγωνιστής βίωνε το ίδιο καθημερινό και ανούσιο μοτίβο. Μέχρι που κατάλαβε πως προκειμένου να πετύχει το στόχο του, έπρεπε να κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό την επόμενη μέρα.
Καλό το άραγμα στον καναπέ, αλλά το κέρδος είναι ψεύτικο και το πληρώνουμε με την ίδια τη ζωή μας που κυλά και χάνεται. Οπότε, δράση. Ας μην αναβάλουμε κι ας δράσουμε πιο ουσιαστικά. Ξυπνάμε και δρούμε, δίχως μεμψιμοιρία. « Σώπα και δράσε ». Αυτό να λέμε στον εαυτό μας, όταν λυγίζουμε για κάποιον λόγο.
Ίσως κάπου εκεί να ελλοχεύει κι ο φόβος για το άγνωστο, για την αποτυχία, για τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουμε. Φροντίζουν άλλοι για αυτό. Τοξικοί και χειριστικοί, να μας πλασάρουν και να μας καλλιεργούν τεχνηέντως τον φόβο. Ακριβώς επειδή δεν θέλουν τη δική μας δράση, αλλά την αδράνεια και την κωματώδη στάση μας. Καιρός να τους διαψεύσουμε.
Είναι φυσικά στην αρχή μια εσωτερική διεργασία για τον καθένα, αλλά αξίζει τον κόπο. Για πολλούς από μας οι προηγούμενοι μήνες υπήρξαν χαοτικοί και τραγικοί. Έφτασε όμως η ώρα κι η στιγμή να αρχίσουμε να βγαίνουμε προς το φως και να προχωρούμε. Να φύγει η μαυρίλα και να έρθει το χρώμα. Να ζήσουμε. Να χαρούμε με ό,τι ευχαριστεί τον καθένα και συνήθως δεν το πράττει. Η δράση είναι η ουσία.
Ανάσα λοιπόν και δράση. Έτσι θα συνεχίσουμε, ώσπου θα μας γίνει και συνήθεια και θα τα καταφέρουμε και για το επόμενο διάστημα, όσο απαιτητικό κι αν υπάρξει.
Καλή δράση…
