Μπορεί το πλοίο να «πλήρωσε» μια δυσμενή συγκυρία με την αυστηροποίηση των ελέγχων και κανόνων ασφαλείας καθώς και την αλλαγή πρωτοκόλλων, ως επακόλουθο του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών, ή για όποιους άλλους λόγους .
Το βέβαιο πάντως είναι πως έχουμε τέλος εποχής για τα σοσιαλιστικού τύπου μοντέλα εταιριών «λαϊκής βάσης», με μετόχους απλούς πολίτες και με κύριο προσανατολισμό τους τον κοινωνικό χαρακτήρα και την εξυπηρέτηση περισσότερο μιας εθνικής-κοινωνικής αποστολής παρά το αμιγές κέρδος.
Είναι ξεκάθαρο πλέον και πασιφανές μέσα από τις προωθούμενες και ήδη επικρατούσες πολιτικές, ότι προωθείται και προκρίνεται η επιχειρηματικότητα του κέρδους έναντι του όποιου ιδεώδους της εξυπηρέτησης κοινωνικού έργου και σκοπού.
Η επιχειρηματικότητα που ασφαλώς και απολύτως φυσιολογικά και απενοχοποιημένα έχει ως βασική -αν όχι μόνη- της στόχευση την επίτευξη του μέγιστου δυνατού κέρδους έναντι οποιασδήποτε άλλης αξίας. Που κινείται σε λογικές και μετρήσεις και αναλύσεις κόστους οφέλους. Και εν τέλει πολύ καλά κάνει θα έλεγα, αλλιώς πολύ απλά θα υπονομεύσει την ίδια τη βιωσιμότητα και την ύπαρξη της στον ανταγωνιστικό κόσμο της ελεύθερης οικονομίας.
Και αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, ούτε κατακριτέο. Η υγιής επιχειρηματικότητα αποτελεί ζητούμενο σε μια χώρα, σημαντικό αναπτυξιακό μοχλό και βασικό προαπαιτούμενο για την πρόοδο και την ανάπτυξή της.
Και είναι απολύτως υγιές και θεμιτό και επι-θυμητό επίσης να αναπτύσσονται επιχειρηματικές πρωτοβουλίες σε περιοχές εκτός του κέντρου, ακριτικές και ευαίσθητες από κάθε άποψη, όπως είναι η δική μας.
Δεν είναι λοιπόν «κακό». Είναι απλά διαφορετικό. Είναι άλλη προσέγγιση, άλλη οπτική γωνία θεώρησης των πραγμάτων και εν τέλει είναι άλλη πολιτική.
Είναι ο κλασσικός φιλελευθερισμός απέναντι στον παραδοσιακό σοσιαλισμό.
Είναι το κέρδος πέρα και πάνω από οποιαδήποτε άλλη αξία, ιδέα, ή τάξη μεγέθους. Είναι δύο διαφορετικές πολιτικές . Τόσο απλό !
Για αυτό και μου είναι προσωπικά τόσο απεχθείς, ενοχλητικοί ακόμα και αστείοι οι υπεραπλουστευτικοί συμψηφισμοί του τύπου «όλοι ίδιοι είναι και δε βαριέσαι»…
Γιατί πολύ απλά δεν είναι Όλοι ίδιοι και δεν είναι Όλα το ίδιο!Όπως και στην πράξη οι αποφάσεις που λαμβάνονται και αφορούν τις ζωές μας και οι πολιτικές που συνακόλουθα εφαρμόζονται δεν είναι όλες το ίδιο.
Το εάν τα νησιά μιας Επαρχίας θα έχουν καθημερινή ακτοπλοϊκή σύνδεση, ας πούμε, ή θα παραμένουν στο έλεος του όποιου ιδιώτη εάν και εφόσον το επιθυμεί και τον συμφέρει οικονομικά να καλύψει τη γραμμή, είναι θέμα πολιτικών προτεραιοτήτων.
Το εάν τα νησιά μας θα έχουν επαρκές ιατρικό προσωπικό στα νοσοκομεία και δεν θα κινδυνεύει η ζωή των κατοίκων τους εν έτει 2023, αυτών που φυλούν τις Θερμοπύλες ναι, είναι θέμα πολιτικών επιλογών και παροχής κινήτρων για τη στελέχωση των δημοσίων δομών υγείας.
Το εάν θα αναπτυχθεί ή όχι ένας τόπος μέσα από τα δεκάδες χρηματοδοτικά εργαλεία που παρέχονται πλέον ή εάν θα συσσωρευθεί ο πλούτος για άλλη μια φορά στις τσέπες των λίγων και κολλητών είναι ξεκάθαρα θέμα πολιτικού προσανατολισμού και πολιτικής ηθικής.
Γι αυτό και όταν εμείς οι ίδιοι καλούμαστε -ατομικά ή συλλογικά- να αποφασίσουμε, να επιλέξουμε πρόσωπα και πολιτικές, που θα καθορίσουν το μέλλον και την ποιότητα της ζωής μας θα πρέπει να το κάνουμε με πλήρη συνείδηση του τι ακριβώς επιλέγουμε και του τι ακριβώς διακυβεύεται .
Με μάτια και αυτιά ανοιχτά και δεκτικά στα ερεθίσματα, που καθημερινά λαμβάνουμε από όσα συμβαίνουν γύρων μας. Χωρίς παρωπίδες και αναχρονιστικά πρότυπα, χωρίς δεσμευτικές εμμονές περί παραδοσιακής ψήφου ή όποιους άλλους ψυχαναγκασμούς.
Οι αποδείξεις είναι παντού μπροστά μας . Και πολύ απλά Δεν είναι όλοι ίδιοι.
