Ο Σακελλάρης Τρικοίλης, το καμάρι της οικογένειας του, και παλαιότερα το καμάρι του ΠαπαΝικόλα Τρικοίλη, αλλά και το καμάρι του Χριστού, του Μητροπολιτικού μας Ναού που υπηρέτησε επί 57 χρόνια, συνεχή και ασταμάτητα.

Άψογα και χωρίς κανένα πρόβλημα υπηρέτησε τρεις Μητροπολίτες, ένα τοποτηρητή και πολλούς προϊσταμένους. Σε όλα τα έβγαλε πέρα άριστα. Του άξιζε λοιπόν ο δημόσιος έπαινος που του έδωσε ο Μητροπολίτης μας. Ήταν αλλά και τυπικά ονομάστηκε «Πρωτοψάλτης» της Μητρόπολης μας. Αφήνει βαριά κληρονομιά στους διαδόχους του.

Ο Σακελλάρης Τρικοίλης ήταν καταρχήν ένας πολύ καλός φιλόλογος.

Προσέφερε παιδεία και ήθος στους μαθητές του ως καθηγητής στα Γυμνάσια Καλύμνου, Θηλέων, Χώρας και στο Νικηφόρειο Λύκειο Καλύμνου. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο της Χώρας και Λυκειάρχης στο Νικηφόρειο Λύκειο Καλύμνου. Από όλα τα Σχολεία που πέρασε άφησε το προσωπικό του στίγμα, άφησε εποχή τόσο με τις διοικητικές του ικανότητες, όσο και ως φλογερός δάσκαλος με τη μέθοδο διδασκαλίας του. Έπαιρνε σημαντικές πρωτοβουλίες, πρωτόγνωρες στα εκπαιδευτικά πράγματα της Καλύμνου.

Για παράδειγμα στο Γυμνάσιο της Χώρας καθιέρωσε βραβείο διηγήματος και τα παιδιά ακόμη το θυμούνται.

Πέραν από την έδρα του, ο Σακελλάρης υπήρξε ένας πολυπράγμων και πολυδιάστατος άνθρωπος. Πίστευε στο ανοικτό Σχολείο και γι′αυτό προσπάθησε να περάσει στους μαθητές την αγάπη για τον πολιτισμό και το περιβάλλον, αλλά και να τα ευαισθητοποιήσει για τα κοινωνικά προβλήματα.

Καρπός της προσπάθειας αυτής είναι η εφημερίδα του για τον πολιτισμό και το περιβάλλον, η «Αργώ», στις πρώτες δεκαετίες τυπωμένη και αργότερα, τελευταία, ηλεκτρονικά. Μέσω της εφημερίδας του πρόσφερε σπουδαίες υπηρεσίες στην προώθηση των προβλημάτων της Καλύμνικης κοινωνίας.

Δεν δίστασε να τα βάλει με την εξουσία, όταν επρόκειτο να στηρίξει το δίκαιο των συμπολιτών του και γενικά της πατρίδας του. Με ξεκάθαρο λόγο και ντομπροσύνη, αλλά και ευπρέπεια, επεσήμανε τα κακώς κείμενα.

Συγχρόνως απλόχερα και μεγαλόκαρδα αναδείκνυε όλα τα θετικά, τα πνευματικά δημιουργήματα των συμπολιτών μας, των φορέων και τις διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις που ξεχώριζαν και συνέβαλλαν στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου.

Η άλλη πλευρά του Σακελλάρη είναι η συγγραφική. Ασχολήθηκε επιτυχώς με τη συγγραφή πολλών συγγραμμάτων. Ξεχωρίζουμε την «Ιστορία της Καλύμνου - νεώτερη -Κοινωνική διαστρωμάτωση», για την οποία και τιμήθηκε στη Ρόδο με το βραβείο Μοσκόβη.

Εκδόθηκαν ακόμα τα εξής βιβλία:

-Με πρωτοβουλία του συγγράφηκε τοπική ιστορία, με ομάδα συνεργατών, που διδάχτηκε και στο σχολείο, πράγμα πρωτόγνωρο για την εποχή του, με τίτλο «Ιστορία και Πολιτισμός του Αιγαίου».

-Έγραψε τον «Τουριστικό οδηγό της Καλύμνου», πολύτιμο απόκτημα, όχι μόνο για τους ξένους, αλλά και όλους τους Καλύμνιους, για την έγκυρη πληροφόρηση και τα ιστορικά στοιχεία που περιλαμβάνει. Περιέχει και αγγλική μετάφραση.

- «Εκπαίδευση, κοινωνία και παραγωγικές δυνάμεις- Μια διαλεκτική σχέση». Διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στο Παιδαγωγικό Τμήμα.

- Μετέφρασε από αγγλική απόδοση το βιβλίο «Οππιανός- Προσευχές των σφουγγαράδων προς τον Απόλλωνα».

- Το τελευταίο του βιβλίο είναι «Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Σωτήρος Χριστού - Η ίδρυση της Πόθιας Καλύμνου».

Ο Σακελλάρης, στην πνευματική ζωή του τόπου ακολούθησε δικό του δρόμο. Ήταν αυτόνομος. Κι′ αυτό, όπως μας έλεγε, το έκανε, γιατί, από ένα σημείο και έπειτα, ένιωσε ότι δεν μπορούσε να συμβιβαστεί και να κάνει έκπτωση στις αρχές του.

Τελευταία αφήνουμε την ιεροψαλτική. Ο Σακελλάρης από παιδί ήταν στο στασίδι. Κοντά στο μουσικοδιδάσκαλο πατέρα του έγινε γρήγορα ψάλτης και 15 χρονών ανέλαβε το αριστερό στασίδι του Αγίου Χαραλάμπου. Έκτοτε έψαλλε στην Αθήνα, ενώ ήταν φοιτητής της Φιλοσοφικής Αθηνών και παρακολουθούσε συγχρόνως στο Ωδείο Αθηνών. Στη συνέχεια το 1965 κατέβηκε στην Κάλυμνο και ανέλαβε το δεξιό στασίδι του Χριστού. Νομίζουμε ότι στα ψαλτικά πράγματα της Καλύμνου η περίπτωση του Σακελλάρη είναι μοναδική να ψάλλει τόσα χρόνια στον Μητροπολιτικό Ναό. Είναι ένα φαινόμενο.

Τέλος, για μας, υπήρξε ένας καλός συνάδελφος και εκλεκτός φίλος, φίλος «κατ′αρετήν», όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης, γιατί η φιλία δεν απέβλεπε σε κάποια ωφέλεια. Η φιλία μας κρατούσε από τους γονείς μας και στηριζόταν στο υψηλό ποιόν της ανθρωπιάς μας.    Δεν θα ξεχάσω την περίοδο της Τσαμαδού που ζήσαμε μαζί. Επίσης μετά την παρουσία μου στο Αιγαίο TV που μίλησα για το πατριαρχικό ύφος και την καλύμνικη ψαλτική, με πήρε τηλέφωνο και με ευχαρίστησε για όσα είπα για τον αείμνηστο πατέρα του και συμφώνησε μαζί μου ότι η ψαλτική πρέπει να είναι σεμνή, όχι φωνές.

Αγαπούσε την Καλύμνικη Παράδοση και γνώριζε πολλά, ιδιαίτερα για το γλωσσικό ιδίωμα της Καλύμνου. Είμαστε ευγνώμονες, γιατί συμπαραστάθηκε στο Λύκειο των Ελληνίδων. Δεν άφηνε ευκαιρία να προβάλει στην εφημερίδα του το έργο του Λυκείου και ήταν σχεδόν πάντα παρών στις εκδηλώσεις μας χαμογελαστός και ειλικρινά ενθαρρυντικός.

Θα μας λείψεις, φίλε μας, όχι μόνο για το πηγαίο χιούμορ σου, αλλά γιατί ήσουν ένας προοδευτικός άνθρωπος, ένας δημοκράτης που χαιρόμασταν την παρέα σου.                  

Πάνω από όλα ήσουν ένας άριστος οικογενειάρχης, σύζυγος και πατέρας.

Η Αργώ μπορεί να σίγησε τώρα, αλλά ελπίζουμε να συνεχιστεί από τις άξιες κόρες σου.     

Στην αγαπημένη του σύζυγο και τα παιδιά του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια για την απώλεια του λατρευτού συζύγου και πατέρα τους, για τον οποίο πρέπει να αισθάνονται υπερήφανες.

Γιάννης και Πόπη Μαύρου

*H οικογένειά μας ευχαριστεί θερμά τον κο Γιάννη και την κα Πόποη Μαύρου για τα όσα αναφέρουν για τον αγαπημένο μας πατέρα .

Αγγελική

Σχόλιο :

Γιάννη και Πόπη,

Ο σεμνός αποχαιρετισμός σας κάλυψε όλους όσους έχουν να πουν μόνο στοχασμένα λόγια για τον Σακελλάρη. Και είναι πάρα πολλοί.
Με συνειρμούς αλλόκοτους, η συγκλονιστική νεκρώσιμη Ακολουθία στον Χριστό. Το αδειανό δεξί αναλόγιο, άφωνο, κηδεύει τον μακροβιότερο άξιο Ιεροψάλτη του.

Καλό Παράδεισο, Σακελλάρη. Θα μας λείψεις. Θα ανταμώνουμε στις βιβλιοθήκες κάθε φορά που θα χρειαζόμαστε τα φώτα σου.

Ειρήνη Γαλανού Μπουφίδη