Η Αργώ της Καλύμνου - Καθημερινή ηλεκτρονική ενημέρωση για την Κάλυμνο και τα γύρω νησιά

Switch to desktop Register Login

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Τι τους ενοχλεί στο «Don’t Look Up»; Κύριο

Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος – Πηγή: left.gr

 

Τα αυταρχικά καθεστώτα αντιπαθούν την τέχνη και τον πολιτισμό. Γιατί κάθε μορφή ελεύθερης δημιουργικής έκφρασης δεν ελέγχεται από λογοκρισίες και δεν εξαγοράζεται από συμφέροντα. Απευθύνεται στο λαό που είναι ο τελικός αποδέκτης της τέχνης. Και με την έννοια αυτή η τέχνη βρίσκει πάντοτε τον τρόπο να παρακάμπτει κάθε εμπόδιο και κάθε διαμεσολάβηση και να απευθύνεται στο ευρύ κοινό.

Γι’ αυτό και οι τέχνες και η κάθε μορφή πολιτισμού μπορούν να σατιρίζουν ελεύθερα τις εξουσίες και να σχολιάζουν τα δεινά που συνδέονται με αυτές.

Τα αυταρχικά καθεστώτα αντιπαθούν την ελεύθερη έκφραση γιατί θυμίζει στον κόσμο «οικεία κακά».

Θυμίζει δηλαδή στον κόσμο όλα αυτά που οι εξουσίες προσπαθούν να διαστρεβλώσουν, να κρύψουν ή να αλλοιώσουν μέσω της επικοινωνίας την οποία ελέγχουν και μέσω της προπαγάνδας την οποία επιστρατεύουν.

Όσο μάλιστα πιο mainstream είναι η μορφή τέχνης που σατιρίζει τα κακώς κείμενα, τόσο περισσότερο ενοχλούνται οι αυταρχικές εξουσίες. Γιατί ξέρουν ότι η κριτική και η σάτιρα θα φτάσουν σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, τα οποία φροντίζουν να ελέγχουν μέσω των εξαγορασμένων ΜΜΕ.

Και μόνον ο τίτλος λοιπόν της ταινίας, «Μην κοιτάς ψηλά», είναι αλληγορικός και σατιρίζει τον επικοινωνιακό αντιπερισπασμό που χρησιμοποιούν οι αυταρχικές εξουσίες προκειμένου να μας κάνουν να μην κοιτάζουμε εκεί που δεν τις συμφέρει.

Ή για να το πούμε αλλιώς, ο τίτλος της ταινίας σατιρίζει τους τρόπους με τους οποίους οι αυταρχικές εξουσίες μας αναγκάζουν να κοιτάζουμε προς την κατεύθυνση που εκείνες θέλουν, προς την κατεύθυνση που εκείνες τις βολεύει.

Και μόνο λοιπόν που η ταινία «Don’t Look Up» που σατιρίζει τα αυταρχικά, νεοφιλελεύθερα και διαπλεκόμενα με οικονομικά συμφέροντα καθεστώτα, προβάλλεται μέσα από τη μεγαλύτερης επισκεψιμότητας πλατφόρμα της εποχής, το Netflix, ενοχλεί τις αυταρχικές εξουσίες.

«Τόσα εκατομμύρια δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε στα ελληνικά ΜΜΕ για να ελέγχουμε το επικοινωνιακό τοπίο, για να τη βρούμε τώρα από το Netflix;», είναι βέβαιο ότι θα σκέφτηκαν όσοι ενοχλήθηκαν.

Και δεν είναι μόνον κάποια από τα φιλοκυβερνητικά κανάλια που εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την ταινία, επιδιδόμενα σε μια αστεία προσπάθεια απαξίωσής της.

Είναι και το alter ego του πρωθυπουργού, ο εκ του ΣΕΒ προερχόμενος υπουργός επικρατείας Άκης Σκέρτσος, ο οποίος κάθισε και έγραψε ολόκληρη κριτική για την ταινία.

Έχετε ξαναδεί, αλήθεια, κορυφαίο υπουργό και στενό συνεργάτη πρωθυπουργού, να αναλώνει τον πολύτιμο χρόνο του γράφοντας κριτική για κάποια ταινία;

Για να το κάνει λοιπόν αυτό ο εμπνευστής της ιδέας του «πολυτελούς ΕΣΥ», κάποιος σοβαρός λόγος υπάρχει.

Και πράγματι, βλέποντας κανείς την ταινία αντιλαμβάνεται αμέσως τι κρύβεται πίσω από μια σειρά από κυβερνητικές αποφάσεις. Παρά το γεγονός ότι η ταινία σατιρίζει την αμερικανική πολιτική και αναφέρεται στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, εντούτοις είναι μια ευθεία αλληγορία αυτών που συμβαίνουν στη χώρα μας εν μέσω πανδημίας.

Καθώς βλέποντας κανείς την ταινία καταλαβαίνει τι κρύβεται πίσω από το «τελευταίο μίλι» του πρωθυπουργού και πίσω από τις αιτίες που η κυβέρνηση κάθε τόσο επαναφέρει το αφήγημα μιας πανδημίας που τελειώνει.

Καταλαβαίνει επίσης τι κρύβει όλη αυτή η ανόητη προπαγάνδα περί πεταμένων εκατομμυρίων στις ΜΕΘ οι οποίες όσο αυξάνονται, τόσο περισσότερα θύματα προκαλούν. Όπως και τι κρύβει η αγωνιώδης, όσο και αποτυχημένη προσπάθεια του πρωθυπουργού να πείσει για τις ευεργετικές συνέπειες της διασωλήνωσης εκτός ΜΕΘ.

Κι ακόμη, βλέποντας κάποιος την ταινία και τις αναφορές της στη διαπλοκή των νεοφιλελεύθερων εξουσιών με πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα, καταλαβαίνει τι συμφέροντα κρύβονται πίσω από την κυβερνητική εμμονή να μην ενισχυθεί το ΕΣΥ και να μην αυξηθούν οι δαπάνες για την Υγεία, σε πείσμα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας η οποία επιμένει ότι η πανδημία καλά κρατεί. Αλλά και σε πείσμα των ηγετών των πολιτισμένων κρατών που όσο διαρκεί η πανδημία, τόσο επιμένουν να επενδύουν στο κοινωνικό κράτος και στην υγεία.

«Don’t Look Up», λοιπόν.

Ή αλλιώς μην κοιτάμε προς την πλευρά της πανδημίας που μαστίζει τη χώρα, μην κοιτάμε τους 22.000 θανάτους που θρηνούμε μέχρι σήμερα επειδή δεν επενδύσαμε επαρκώς στο ΕΣΥ, μην κοιτάμε τα δεκάδες χιλιάδες ημερήσια κρούσματα που η απουσία μέτρων συνεχίζει να εκτοξεύει.

Κι ακόμη, μη βλέπετε τις έγκυρες διεθνείς αξιολογήσεις που μας κατατάσσουν πρώτους σε θανάτους και σε ημερήσια κρούσματα ανά εκατομμύριο πληθυσμού, μην κάνετε συγκρίσεις με το τι συμβαίνει στις άλλες πολιτισμένες χώρες όπου παίρνουν σοβαρά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης με ό,τι κόστος και μην κοιτάτε τις κυβερνήσεις της υπόλοιπης Ευρώπης και των ΗΠΑ που ενισχύουν τις δαπάνες για την Υγεία, ως τη μόνη σανίδα σωτηρίας από τον κορονοϊό.

Βλέποντας κανείς την ταινία όμως, καταλαβαίνει και γιατί μια αυταρχική και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση ανοίγει τα σχολεία εν μέσω δεκάδων χιλιάδων κρουσμάτων. Και δεν περιμένει 1-1,5 μήνα που, σύμφωνα με τις κυβερνητικές δηλώσεις, θα τελειώσει η πανδημία και θα ησυχάσουμε.

Και βέβαια, βλέποντας την ταινία και παρακολουθώντας το πως τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα επηρεάζουν τις κυβερνήσεις προκειμένου να εκμεταλλευτούν για ίδιο όφελος και να κερδοσκοπήσουν από τις σοβαρές κοινωνικές κρίσεις, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα γιατί τα μοριακά τεστ στην Ελλάδα δεν συνταγογραφούνται και δεν διανέμονται δωρεάν, όπως και γιατί δεν επιστρατεύεται ο ιδιωτικός τομέας στον αγώνα κατά της πανδημίας.

Ακόμη στην ταινία είναι ανάγλυφος ο ρόλος που οι νεοφιλελεύθερες εξουσίες εξαγοράζουν και ενσωματώνουν τους επιστήμονες ή τουλάχιστον κάποιους από αυτούς, προκειμένου να εξασφαλίζουν ένα άλλοθι για τις εγκληματικές πράξεις και τις παραλήψεις τους που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Και βέβαια καταλαβαίνει κανείς πως γίνεται και η απόφαση μιας επιστημονικής επιτροπής να ανοίξουν τα σχολεία όπως έκλεισαν, διαρρέει στα ΜΜΕ πριν καλά - καλά συνεδριάσει η επιτροπή. Όπως και πως είναι δυνατόν, μια επιτροπή επιστημόνων να συνεδριάζει με τηλεδιάσκεψη για να πάρει την απόφαση να λειτουργήσουν τα σχολεία με… δια ζώσης διδασκαλία.

Όσο για τον κυρίαρχο ρόλο των ΜΜΕ, οι αναφορές στον «αβάσταχτα ανάλαφρο τρόπο» με τον οποίο αποκρύπτουν ή διαστρεβλώνουν ή «διασκεδάζουν» τις σοβαρές εξελίξεις είναι τόσο εύστοχες και τόσο επιτυχείς, που νομίζει κανείς ότι μιλούν για τη δική μας περίπτωση.

Ακόμη και η διαφθορά της εξουσίας, με τον στρατηγό-σύμβουλο της προέδρου των ΗΠΑ που πουλά προς ίδιο όφελος στους επισκέπτες τα αναψυκτικά και τα σνακς που προσφέρει δωρεάν ο Λευκός Οίκος, θυμίζει έντονα «οικεία κακά».

Τέλος, αυτό που κανείς αντιλαμβάνεται εύκολα βλέποντας το «Don’t Look Up» είναι ο φόβος με τον οποίον το νεοφιλελεύθερο σύστημα αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τον Αλέξη Τσίπρα.

Όχι ότι στην ταινία υπάρχει αλληγορική αναφορά σε κάποιον πολιτικό σαν τον Τσίπρα. Αλλά γιατί η καταστροφή στην ταινία έρχεται, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει αντίπαλο δέος.

Αντιλαμβάνεται δηλαδή κανείς γιατί ένα προοδευτικό και αριστερό κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και ένας χαρισματικός και πειστικός πολιτικός σαν τον Τσίπρα, που κυβέρνησαν αν μη τι άλλο με απόλυτη εντιμότητα υπέρ των συμφερόντων του λαού και όχι υπέρ της ολιγαρχίας του πλούτου, αποτελεί το φόβητρο μιας αυταρχικής και σκληρά νεοφιλελεύθερης εξουσίας.

Γιατί όσο υπάρχει μια τέτοια αντιπολίτευση και ένας τέτοιος πολιτικός αρχηγός, όλο και περισσότεροι, σε πείσμα του καθεστώτος και των συμφερόντων που εκπροσωπεί, θα επιμένουν να κοιτούν ψηλά…

Τελευταία τροποποίηση στις

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι έχετε συμπληρώσει όλα τα πεδία με το (*). Η Αργώ της Καλύμνου διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων πριν την ανάρτησή τους. Τα ανάρμοστα και προσβλητικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται.

Argo Kalymnos

Top Desktop version