Τέτοιες μέρες, το Μάρτη του 1821, οι υπόδουλοι Έλληνες, οι μυημένοι στα μυστικά της Φιλικής Εταιρείας, σε Μοριά, Ρούμελη και νησιά, ετοιμάζονταν πυρετωδώς μέσα σ’ ένα κλίμα ανείπωτου ενθουσιασμού να πάρουν τα όπλα για να αποτινάξουν, μετά από τετρακόσια χρόνια, τον Τουρκικό ζυγό. Να αποκτήσουν τη λευτεριά τους. Το προσκλητήριο κρυστάλλινο: «Ή Ελευθερία Ή Θάνατος». Ξεσκόνιζαν, λοιπόν, τα καριοφίλια τους, ακόνιζαν τις σπάθες τους, δοκίμαζαν τις πιστόλες τους, συγκέντρωναν πυρίτιδα, βελτίωναν το στόλο τους.
Σήμερα, Μάρτη του 2021, οι ελεύθεροι Έλληνες συγκεντρώνονται στις πλατείες της ελεύθερης πατρίδας με βόμβες μολότοφ, γκαζάκια και σιδερόβεργες, διαδηλώνοντας για να μη χάσει τη ζωή του από απεργία πείνας ένας τρομοκράτης, δολοφόνος έντεκα (11) ανθρώπων. Ένας φονιάς που αρνείται, χρόνια τώρα, να ζητήσει μια συγγνώμη από τους συγγενείς των θυμάτων του για τις ανοίκειες πράξεις του. Αλληλέγγυοί του και συνοδοιπόροι του χιλιάδες σύγχρονοι Έλληνες, που διαδηλώνουν αλλόφρονες, υπερασπιζόμενοι τη ζωή αυτού που στέρησε τη ζωή έντεκα άλλων συνανθρώπων του!
Τέτοιες μέρες, το Μάρτη του 1821, οι υπόδουλοι Έλληνες ετοιμάζονταν να καταλάβουν τα φρούρια, τα κάστρα, τα οχυρά των κατακτητών Τούρκων, για να εξασφαλίσουν πλεονέκτημα έναντι των Μωαμεθανών. Σήμερα, το Μάρτη του 2021, οι ελεύθεροι Έλληνες καταλαμβάνουν τα Πανεπιστήμιά τους. Κάνουν, λένε, κατάληψη των Πρυτανείων και γενικά των χώρων των Πανεπιστημίων –φοιτητές μαζί με εξωπανεπιστημιακά παράσιτα, κατασκευαστές βομβών μολότοφ-, για να δηλώσουν, λένε, την αντίθεσή τους σε αποφάσεις της συντεταγμένης πολιτείας. Το ίδιο κάνουν και σ΄άλλες περιπτώσεις μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων. Κάνουν κι αυτοί κατάληψη του Πνευματικού Ιδρύματος που φοιτούν, του χώρου, δηλαδή, του ιερού κι ευλογημένου, που είναι ταγμένος να τους οπλίσει με ανεκτίμητα εφόδια ζωής. Καταλαμβάνουν το σχολείο τους!!! Κι αυτό γίνεται εδώ και τριάντα χρόνια. Σε ποια χώρα του κόσμου (Δυτικού, Ανατολικού, Τρίτου κλπ.) γίνεται ανεκτή και μάλιστα νομιμοποιείται μια τέτοια προσβλητική, βέβηλη, αποκρουστική και, συνάμα, βάρβαρη πράξη; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να δηλωθεί η διαφορετική θέση, η αντίθεση σε κάποιες αποφάσεις; Πρέπει να καταληφθεί το εκπαιδευτικό ίδρυμα, να καταστραφούν τα γραφεία του, οι υπολογιστές του, τα τραπεζοθρανία του, να σπάσουν τα τζάμια του; Πού είσαι πατρο-Κοσμά Αιτωλέ να δεις τα χάλια μας!
Τέτοιες μέρες του 1821, οι υπόδουλοι Έλληνες, όταν άρχισαν οι πρώτες μάχες, θεράπευαν τους τραυματίες μαχητές τους που βογκούσαν από τους πόνους, πλένοντας τα τραύματά τους με κρασί κι αλείφοντάς τα με μέλι. Τα νοσοκομεία του Αγώνα ήταν, κυρίως, τα απόκρημνα Μοναστήρια. Σήμερα, οι ελεύθεροι Έλληνες θεραπεύονται σε κρατικά νοσοκομεία δωρεάν, τα οποία διαθέτουν σύγχρονες ιατρικές και ξενοδοχειακές υποδομές, με ομάδα γιατρών καθημερινά στο προσκεφάλι τους, με νοσηλευτικό προσωπικό που τους επισκέπτεται και τους νοσηλεύει με γνώση και ανθρωπιά κάθε μισή ώρα! Κι όμως! Οι σημερινοί ελεύθεροι Έλληνες λοιδορούν κι απαξιώνουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας τους, που αποκτήθηκε με τον ιδρώτα των πατέρων τους και τις προσφορές Μεγάλων Ευεργετών της χώρας. Σίγουρα το Ε.Σ.Υ. δεν είναι το άριστο. Είναι, όμως, αξιοπρεπές κι ασφαλές λιμάνι για κάθε πολίτη αυτής της χώρας.
Οι Έλληνες, από το 1831 και μετά, δεν έκαναν ποτέ μαύρη επέτειο τη δολοφονία του πρώτου τους κυβερνήτη, του Ιωάννη Καποδίστρια, του ανθρώπου που δόθηκε ολοκληρωτικά για την ανοικοδόμηση της καθημαγμένης πατρίδας. Οι σημερινοί Έλληνες, οι ελεύθεροι, έκαναν επέτειο τη δολοφονία του μικρού Γρηγορόπουλου. Κακώς, κάκιστα θανατώθηκε αυτό το παιδί από Έλληνα αστυνομικό! Άλλο, όμως, μια σεμνή εκδήλωση μνήμης, όπως, άλλωστε, επιθυμούν και οι γονείς του μικρού αδικοχαμένου νέου, κι άλλο επέτειος, που συνοδεύεται κάθε χρόνο από το κάψιμο της μισής πρωτεύουσας.
Και διερωτάται κανείς: Γιατί αυτή η παράνοια κι αυτός ο παραλογισμός σ΄ένα τμήμα του ελληνικού λαού; Γιατί αυτή η ανωριμότητα, αυτή η αυτοκαταστροφική τάση και μάλιστα την ώρα που οι Τούρκοι σβαρνίζουν προκλητικά στο Αιγαίο, η οικονομία ασφυκτιά, η πανδημία …τρυγά καθημερινά πολλούς συνανθρώπους μας, οι πλημμύρες, οι χιονοθύελλες και οι σεισμοί σκορπούν την καταστροφή και το θάνατο; Με τι καρδιά και με τι ψυχικά αποθέματα θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, την εθνική μας παλιγγενεσία;
Ένα είναι το συμπέρασμα: Δεν ωριμάσαμε πολιτικά ως λαός, διακόσια χρόνια μετά την αναγέννησή μας! Δεν εκτιμήσαμε αυτά που καταφέραμε, ξεκινώντας, ουσιαστικά, από το μηδέν, αναδυόμενοι από την τέφρα μας. Δε διδαχτήκαμε τίποτα από την τρισχιλιετή ιστορία μας. Ενεργούμε με το θυμικό κι όχι με τη λογική. Γινόμαστε καθημερινά κι αβίαστα φερέλπιδες οπαδοί του αποφθέγματος: Γαία πυρί μιχθήτω! Δυστυχώς!
