για την υπουργό Πολιτισμού, κ. Μενδώνη. Την έκρινε με… αδελφική αυστηρότητα, όχι γιατί διόρισε το Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο, αλλά γιατί έκανε "άστοχη δήλωση" χαρακτηρίζοντας τον Λιγνάδη "επικίνδυνο". Το έχει αυτό: Είναι υπέρ της διαφάνειας, αλλά με… μέτρο, με αυτοσυγκράτηση! Να μη βγαίνουν στη φόρα τα οικογενειακά.

Για άλλη μια φορά έχουμε διπλή χοντρή κοτσάνα του Μητσοτάκη για «πολιτική ευθύνη. Κυρίως, μέγιστο το θράσος που επέδειξε προς το λαό. Ρωτάμε:

Α) Δεν συμφωνεί με το χαρακτηρισμό "επικίνδυνος" ή απλά η κα. Μενδώνη έπρεπε να μην το πει; Και στις δύο περιπτώσεις (περί επικίνδυνου ανθρώπου ή δήλωσης)  ο κ. πρωθυπουργός ξεπέρασε τα όρια της πολιτικής ηθικής – όπως ανάλαβε την ευθύνη και στη βόλτα της Πάρνηθας, στο τραπέζωμα της Ικαρίας κ.α.

Β) Και το ουσιαστικότερο: Τι έκανε στην πράξη ο κ. Μητσοτάκης, πέρα από το αόριστο «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη»; Τίποτα! Στην πράξη είδαμε, κατά τη συζήτηση στη Βουλή τον κ. Μητσοτάκη να καλύπτει προκλητικά την υπουργό του και να μην την αφήνει να παραιτηθεί. Αλλά και το Λιγνάδη να τον "σκεπάζει" άτσαλα και κουτοπόνηρα»!

Μήπως στο ότι ανέλαβε την ευθύνη να καλύψει τους πάντες και τα πάντα, ακουμπώντας στην αλαζονεία του ότι διαθέτει ακαταμάχητο πολιτικό κύρος και ηθική ακεραιότητα, μη επιδεχόμενος αμφισβητήσεις;

«Και εγένετο η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης»!

Ο ηγεμόνας πρωθυπουργός είναι γυμνός.