Οι δύο ιδιοκτήτες ελαιοτριβείων στην Κω, Δ. Χατζηπέτρος και Κ. Παπαδημητρίου,  ενώθηκαν σε εταιρία, έκαναν τα απαιτούμενα έργα για αναβάθμιση των υποδομών (βιολογικός καθαρισμός ελαιοτριβείου κ.λπ.), όπως απαιτεί η ευρωπαϊκή ένωση, και ξαναμπήκαν σε λειτουργία. Και οι Καλύμνιοι ελαιοπαραγωγοί, δυστυχώς, καταφεύγουν στην Κω, αφού ο Δήμος της Καλύμνου δεν στάθηκε ικανός να ανοίξει το δικό του ελαιοτριβείο του.  

Η ΑΡΓΩ, επειδή η υπόθεση του ελαιοτριβείου φαινόταν ότι πέφτει θύμα της νεκρής προσπάθειας και του χλιαρού ενδιαφέροντος εκ μέρους του Δήμου, άρχισε από πολύ νωρίς τις κρούσεις προς τη δημοτική Αρχή.

Από τον Ιούλιο άρχισε τις προφορικές πιέσεις προς τη δημ. Αρχή– το γιατί το ελαιοτριβείο είχε σφραγιστεί επειδή δεν πληρούσε τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Τότε, το Ιούλιο, η διαβεβαίωση του αντιδ/ρχου κ. Μικέ Ρήγα ήταν κατηγορηματική και κάθετη, ότι δηλ. θα ανοίξει το ελαιοτριβείο γι’ αυτό το χρόνο (από το επόμενο έτος, δηλαδή, τι θα γίνει; Θα ψάχνουμε νησί, για να δούμε πού θα αλέθει τις ελιές της!)  

Όμως έφυγε ο Ιούλιος χωρίς να κάνει καμιά κίνηση ο Δήμος για την κατασκευή του απαιτούμενου βιολογικού καθαρισμού, που θα επεξεργάζεται τα λύματα του ελαιοτριβείου.

Τον Αύγουστο, ένα μήνα μετά τις προφορικές πιέσεις, η ΑΡΓΩ ανάρτησε  σχετικό άρθρο με τον τίτλο-ερώτημα-«Τελικά, θα λειτουργήσει το δημοτικό ελαιοτριβείο;»(17/7/17).  Και πάλι οι ίδιες «τυποποιημένες» δηλώσεις, χωρίς έργο. Έτσι, έφυγε και ο Αύγουστος με έργο Μηδέν.

Αλλά έφυγε και ο Σεπτέμβρης, πάει και ο Οκτώβρης, και ο Δήμος τώρα απλά  «ελπίζει» ότι θα πάρει την άδεια.

Δυστυχώς όμως, μέχρι να δει φως η ελπίδα, οι Καλύμνιοι πρέπει να τρέχουν στα γύρω νησιά, στα ελαιοτριβεία Κω και Λέρου. Τέτοια κατάντια! Δηλαδή, ένα μικροπαραγωγός με 100-200 κιλά ελιές θα τρέχει στα γύρω νησιά για να τις αλέσει;

Όλη η Κάλυμνος είναι αγανακτισμένη μ’ αυτή την κατάσταση. Εμείς εδώ, σ’ αυτό το νησί των υπερτροφικών λόγων και του κούφιου μεγαλοϊδεατισμού, παράγουμε αέρα κοπανιστό.

Το δημ. ελαιοτριβείο ούτε ως θέμα δεν πάει στο δημ. σ/λιο. Και ο λόγος είναι γνωστός: Κατά πρώτον, οι τρεις μεγάλες δημ. παρατάξεις: Διακομιχάλη-Ρούσου(νυν Μαστροκούκου) -Γαλουζή, που πήραν στα χέρια τους το τιμόνι του νησιού αυτού, ποτέ δεν είδαν με ουσιαστικό ενδιαφέρον το πρόβλημα του ελαιοτριβείου. Ακολουθούν την ίδια ρότα και οι άλλες παρατάξεις (μαζί και οι «παραγωγικοί» φορείς).