αυτό είναι το εργασιακό «δόγμα» στη χώρα μας και στην Κάλυμνο. Από την υπηρεσιακή αφασία και κανένας «άφαντος» υπάλληλος κανένας δεν… έπαθε έμφραγμα.
Παράδειγμα η σύγχρονη πολιτική ιστορία του κάστρου Χώρας. Η Κάλυμνος έχει μια μοναδικής αξίας βυζαντινή και ιπποτική καστρόπολη, το κάστρο Χώρας, που διαθέτει άριστες προδιαγραφές για ανάδειξη και ανάπτυξη ειδικού τουρισμού. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για το νησί, που όμως δεν έγινε ακόμη «ορατή». Αλλάζουν οι δημαρχίες και η μια παραδίδει στην άλλη το Τίποτα συσκευασμένο σε τεράστια άδεια κούτα δεμένη με μεταξωτές κορδέλες… από φύκια.
Καλές προσπάθειες, αλλά το κάστρο…
Ο κ. Δ. Διακομιχάλης, δήμαρχος 8ετίας, στην πρώτη του 4ετία (πάνε περίπου 20 χρόνια…), βρήκε μια μεγάλη ευκαιρία πολλών κονδυλίων και ξεκίνησε μερική αναστήλωση των τειχών, κάποιες εσωτερικές εργασίες και ηλεκτροφωτισμό (εσωτερικό & εξωτερικό). Δεν γνωρίζουμε πόσο επιστημονικό βάρος είχε η μελέτη ανάδειξης του ιστορικού αυτού τόπου ή αν ήτανε κανένα γονατογράφημα, προκειμένου να «απορροφήσουμε» με τα λεφτά που υπήρχαν στο τραπέζι (ήτανε η εποχή των μεγάλων «απορροφήσεων». Πάντως ήτανε αρκετά καλή αυτή η προσπάθεια. Συνέχει δεν υπήρξε, μέχρι που και ο φωτισμός του κάστρου έσβησε … καθώς τα υλικά «έκαναν φτερά» και από τότε σκοτάδι…
Ο επόμενος δήμαρχος 8ετίας, ο κ. Γ. Ρούσσος έστρεψε αλλού το αρχαιολογικό του ενδιαφέρον, στο Χριστό της Ιερουσαλήμ και στο εκεί ιερό του Απόλλωνα - που δεν ξέρουμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται.
Κάτι έγινε και επί Ρούσσου. Καθάρισε ο τόπος από τα κοτέτσια κ.λπ., δούλεψε πολύ η «αρχαιολογική μπουλντόζα», έφυγε πολύ χώμα, αλλά καμιά σοβαρή ανακάλυψη. Αναδείχτηκαν κάποια ψηφιδωτά, τακτοποιήθηκαν μερικές κολώνες και στο τέλος των εργασιών… φυτέψαμε ελιές. Και επειδή είμαστε Καλύμνιοι με τα μεγάλα λόγια, το χώρο αυτό τον ονομάσαμε «αρχαιολογικό πάρκο». Έκτοτε πιστεύουμε ότι η Κάλυμνος έχει «αρχαιολογικό πάρκο». Και οι υπεύθυνοι «πάρκαραν» για ξεκουραστούν.
Επανερχόμενος ο κ. Δ. Διακομιχάλης στη δημαρχία, ούτε το κάστρο της Χώρας φρόντισε, αλλά ούτε και στο Χριστό της Ιερουσαλήμ έφερε, τελικά, τους Γάλλους αρχαιολόγους, που έλεγε ότι θα έκαναν δικές τους ανασκαφές, αδαπάνως για το δημόσιο, χωρίς όμως να είχε δρομολογηθεί καμιά εθνική διαπραγμάτευση που θα κατέλεγε (αν κατέληγε…) σε προγραμματική σύμβαση από μέρους της Ελλάδας (ΥΠΠΟ, Αρχαιολογικό Συμβούλιο κ.α.) και της Γαλλικής Αρχαιολογίας. Δηλαδή, ήταν ποτέ δυνατόν να είχαμε ανασκαφές σαν αυτές που έκαναν στην Κάλυμνο και την έγδυσαν, 18ο αι. & 19ο αι. επί τουρκοκρατίας, Άγγλοι, Γάλλοι... Πορτογάλοι, αλλά και επί ιταλοκρατίας, τον αρχές του 20ου αι., πάντα με τη συνεργία των τοπικών μας αρχόντων και όλα τα εξήγαγαν στη Γερμανία και Αγγλία; Σήμερα, όσο «μπανανία» και να είμαστε τέτοια κόλπα δε χωράνε, γιατί δεν έχουμε ούτε τουρκοκρατία ούτε ιταλοκρατία.
Εδώ και ένα χρόνο στο θώκο του δημάρχου κάθισε ο κ. Γ. Γαλουζής, φρέσκος πολιτικός, άφθαρτος, με οράματα και ιδέες, αλλά στο θέμα στο κάστρο Χώρας δεν μπόρεσε ακόμη να αγγίξει μια πέτρα. Το κάστρο δεν είναι, βέβαια, της αρμοδιότητας του Δήμου, αλλά της ΚΒ΄ Κλασικής & Βυζαντινής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου. Όμως είναι ιστορικός θησαυρός της Καλύμνου και η αρμόδια Αρχαιολογία δεν σκοτίζεται και πολύ, απ’ ό,τι φαίνεται. Και το λέμε αυτό όχι χωρίς βάση. Πληροφορίες απόλυτα επιβεβαιωμένες (οι περισσότερες γνωστές) λένε ότι ο κ. Γαλουζής ξεκίνησε την προσπάθεια να συνάψει προγραμματική σύμβαση με την εν λόγω Αρχαιολογική Υπηρεσία, η οποία όμως λέει ένα πρόθυμο «ναι», αλλά βήμα δεν κάνει.
Τι να υποθέσουμε εμείς; Ή της έχει πέσει πολλή δουλειά και η Κάλυμνος ακόμη δεν πήρε σειρά, ή εφαρμόζει παρελκυστική τακτική; Αλλά, έχει λόγο η Αρχαιολογική Υπηρεσία να μη θέλει να συνεργαστεί με το Δήμο, αφού ο Δήμος θα τα φροντίσει όλα: ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης, μελέτες έργων, εξεύρεση πόρων (ελληνικών και ευρωπαϊκών) για τη χρηματοδότηση του έργου; Προφανώς όχι, αλλά το φαινόμενο δεν ερμηνεύεται εύκολα... Ο δήμαρχος αναζητώντας μέσω άλλης οδού να ξεμπλοκάρει το θέμα, κατέφυγε προς το Υπουργείο πολιτισμού.
Ποιος φταίει;
Τελικά, ποιος φταίει; Η Αρχαιολογική Υπηρεσία ή ο Δήμος. Ο Δήμος, πρώτος και καλύτερος ο εκάστοτε δήμαρχος, φέρει την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στο νησί, αλλά και έχει και την τοπική εξουσία για να επιβάλλει λύσεις. Γι’ αυτό τον εκλέγει ο λαός. Με αυτή την αντίληψη περί τοπικής εξουσίας και τοπικής αυτοδιοίκησης (όχι μόνο στο όνομα αλλά και στην πράξη), όση γραφειοκρατία κι αν κυβερνά τα πάντα, ο δήμαρχος οφείλει να τα ξεπεράσει όλα.
