αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τη θηριωδία τούρκων δουλεμπόρων αλλά και ευρωπαίων εργολάβων του πολέμου στη Μ. Ανατολή.
Γύρω στις 3 π.μ ξεκίνησαν από τα τουρκικά παράλια 175-200 Σύριοι, Πακιστανοί κ.α. (κατά την εκτίμηση του εκπροσώπου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και δήλωση στην ΑΡΓΩ). Ανάμεσα Καλόλιμνο - Κάλυμνο τουρκικά πλοία βούλιαξαν (με διεμβολισμό ή κυκλωτική θαλασσοταραχή (κατά μαρτυρία ναυαγών) το σαραβαλιασμένο ξύλινο πλοίο, φέρετρο του υγρού θανάτου, και έριξαν στη θάλασσα άνδρες, γυναίκες , παιδιά και βρέφη.
Το φυλάκιο της Καλολίμνου εντόπισε αμέσως το συμβάν και χτύπησε συναγερμό προς το Λιμεναρχείο Καλύμνου, το οποίο αμέσως βγήκε στο πέλαγος για την επιχείρηση διάσωσης των ναυαγών. Τελικά, έφτασαν στο λιμάνι της Καλύμνιου 150 άτομα, ενώ διακομίστηκαν 19 πνιγμένοι, μεταξύ των οποίων 8 παιδιά και 3 βρέφη. Οι σοροί των περισυλλεγέντων θα μεταφερθούν στην Κω για να ταφούν στο εκεί μουσουλμανικό νεκροταφείο. Είναι πολλοί ακόμη οι αγνοούμενοι, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ναυαγών και συνεχίζονται οι έρευνες στα φουρτουνιασμένα και παγωμένα νερά της Καλολίμνου.
Οι επιζήσαντες έτυχαν στην Κάλυμνο συγκινητικής ανθρωπιστικής περίθαλψης, καθώς βρήκαν μια ζεστή γωνιά άλλοι σε αίθουσες και γραφεία του Δημ. Λιμ. Ταμείου, και άλλοι στο επισκευασμένο κτίριο των παλαιών σφαγείων, όπου άνοιξε και ένα πρόχειρο κυλικείο, από Καλυμνιές εθελόντριες, για ένα ζεστό τσάι, γάλα, σάντουιτς κ.λπ, ενώ στο νοσοκομείο Καλύμνου τα παιδιά βρήκαν μια ζεστή αγκαλιά και υγειονομική περίθαλψη. Μαζί τους και όσοι είχαν ανάγκη άμεσης ιατρικής βοήθειας.
*
Οι εικόνες που ξετυλίχτηκαν στα ως άνω σημεία υποδοχής και περίθαλψης των προσφύγων ήταν εικόνες φρίκης και πόνου.
Στο Δημ. Λιμενικό Ταμείο είχαν στοιβαχτεί δυστυχισμένες και τρομοκρατημένες ανθρώπινες υπάρξεις. Σύριοι και Πακιστανοί μαζί, όλοι θύματα της ίδιας ευρωπαϊκής θηριωδίας του πολέμου.
Στα παλαιά σφαγεία κάθονταν απαρηγόρητοι στο απάγκιο του βοριά οικογένειες προσφύγων και νεαροί εξόριστοι από την πατρίδα τους, και έπαιρναν μια ανάσα ελευθερίας και ανθρωπιάς από την περιποίηση της Ομάδας Αλληλεγγύης και από τη θαλπωρή του δυνατού ήλιου.
Στο νοσοκομείο και στα δωμάτια του 1ου ορόφου όλο το διάδρομο τον γέμιζε ο γοερός θρήνος και οι κραυγές απελπισίας των παιδιών που πριν από λίγο είχαν αναγνωρίσει στο νεκροτομείο τους νεκρούς γονείς τους.
Στο νεκροτομείο νεαρά άτομα και γονείς, καθισμένοι καταγής, έκλαιγαν απαρηγόρητοι το χαμό των δικών τους προσώπων: γονείς που έχασαν τα παιδιά τους (μια οικογένεια έχασε 3 παιδιά, άλλη 2 παιδιά), παιδιά και νέοι/νέες που έμειναν χωρίς γονείς, άλλοι που έχασαν αδέλφια, όλοι θρηνούσαν τη δυστυχία που τους έστησαν οι τούρκοι δουλέμποροι και ψυχοπομποί του θανάτου.
*
Παράλληλα συναρμολογούνταν, από τις πρωινές ώρες σήμερα (30.10.15), προκατασκευασμένα σπίτια (από δυνατό πλαστικό), πίσω από το Λιμεναρχείο Λιμεναρχείου, στο εξωτερικό μέρος του λιμενοβραχίονα, εκεί που σταθμεύουν φορτηγά. Για την τοποθέτηση των σπιτιών αυτών έγιναν μακρές συζητήσεις μεταξύ του Δήμου και εκπροσώπων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, σε συνεννόηση βέβαια με την Ελληνική κυβέρνηση. Πρόκειται για 10 σπίτια, στα οποία θα φιλοξενούνται, για λίγες ημέρες, τα κύματα των προσφύγων, μέχρι να γίνει η ταυτοποίησή τους και η προώθησή τους στην Αθήνα.
Η Κάλυμνος στο σύνολό της, Δήμος και λαός, επέδειξε αξιοθαύμαστα πλούτη ανθρωπισμού, με την προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας: ρουχισμός, υποδήματα, είδη διατροφής (πλην κρέατος, δεν το θέλουν οι μουσουλμάνοι) και προπάντων με την προσφορά αγάπης. Η Ομάδα Αλληλεγγύης, γύρω στα 40 μέλη, είναι επί ποδός από νωρίς το πρωί και αγωνίζεται να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στους δύστυχους πρόσφυγες, θύματα των εμπόρων του πολέμου στη Μ. Ανατολή, αλλά και των δουλεμπόρων της γειτονικής Τουρκίας - η οποία μάλιστα πρότεινε στην Ελληνική κυβέρνηση κοινή δράση στο Αιγαίο για την προστασία των προσφύγων, που πετάει η ίδια στις θάλασσές μας.
Η Ομάδα Αλληλεγγύης καλεί όποιον και όποια θέλει να συμμετάσχει στην προσφορά ανθρωπιστική της βοήθεια στους πρόσφυγες, να τους επισκέπτονται κάθε Δευτέρα στο θεατράκι Χώρας, στο χώρο της προόδου.
*
Οι πρόσφυγες γλιτώνουν από τη φρίκη του πολέμου στις χώρες τους (έργο ευρωπαίων και αμερικάνων ιμπεριαλιστών), εγκαταλείπουν τα γκρεμισμένα σπίτια τους και γίνονται θύματα των δουλεμπόρων, με το όραμα μιας άλλης χώρας που θα είναι γι’ αυτούς η Γη της Επαγγελίας.
Όμως μεταφέρονται στα μικρασιατικά παράλια για να υποστούν δεύτερο μαρτύριο, τη φρίκη της πολεμοχαρούς και ρατσιστικής Ευρώπης, η οποία παράγει αδιάκοπα πολέμους γενικού ολέθρου στη Μ. Ανατολή, και εμφανίζεται ταυτόχρονα ως σωτήρας των θυμάτων τους, μεταφέροντας στην Ελλάδα τις συνέπειες του βάρβαρου πολέμου, ζητώντας από τους Έλληνες να δείξουν ανθρωπιά στα δικά τους θύματα.
Μετά τον οικονομικό πόλεμο που μας διεξάγει η Ευρώπη των γερακιών (ΕΕ κ.λπ.) και των ολοκληρωτικών αντιλήψεων, μας άνοιξαν και το φρικιαστικό ποτάμι της προώθησης προσφύγων (αλλά και παράνομων μεταναστών) για να γονατίσουν την Ελλάδα από κάθε άποψη.
Όμως η χώρα μας, με τον πολιτισμό της και με τον ανθρωπισμό της, αντιστέκεται απέναντι στη θηριωδία και την εμπορία των εθνών, αλλά και σε κάθε σχέδιο εξουθένωσης και υποδούλωσης της Ελλάδας.
