Για θυμήσου, όταν ήσουνα παιδί του νηπιαγωγείου, η δασκάλα σού σε έμαθε να τραγουδάς  τα "δυο πουλάκια πάνω στα κλαδάκια", που «πέταξε το ένα, πέταξε και τ’ άλλο». Και σε δίδαξε να ζεις πάντα με την αισιοδοξία ότι «ήρθε το ένα, ήρθε και τ’ άλλο». Από τότε χάλασες.

Μεγάλωσες, έγινες πολίτης και οι πολιτικοί σου παίζουν τα πουλάκια: το  μεγάλο καράβι (BLUE STAR) και το μεγάλο αεροπλάνο, παράλληλα με τα δύο άλλα μεγάλα πουλάκια, το  μεγάλο μουράγιο  και το μεγάλο αεροδρόμιο (εννοείται, αντίστοιχα το μεγάλο καράβι στο μεγάλο μουράγιο και το μεγάλο αεροπλάνο στο μεγάλο αεροδιάδρομο. Ξεκάθαρα πράγματα…). 

Το τραγούδι των πολιτικών όμως είναι καθαρή παραπλάνηση. Μας λένε το όραμά τους: «ήρθε το ένα / ήρθε και τ’ άλλο». Και μετά έχουν να κάνουν με θεούς και δαίμονες, γιατί  «πέταξε το ένα / πέταξε και τ’ άλλο».

Αλλά εσύ δεν πλανάσαι από πλάνους και πλανεμένους. Δε «μασάς».  Κατάλαβες ότι τα μεγάλα «αεροπλανο-βάπορα» είναι, τελικά, παρα-πλανητικά.