Είχα μια φιλική συζήτηση με τον πρόεδρο του Αναγνωστηρίου κ. Παν. Γιαμαίο, το βράδυ της 2ας.10.13 και θεωρώ χρήσιμο να επανέλθω στο θέμα δίνοντας τις παρακάτω διευκρινίσεις, ώστε να μην κυκλοφορούν αναπάντητες οι ψιθυριστές… παρερμηνείες.
1. «Θέλει αρετήν και τόλμην / η Ελευθερία». Επικαλέστηκα τον Κάλβο, όμως στον ποιητή αυτό η αρετή δεν έχει εννοιολογικό περιεχόμενο χριστιανικής ηθικής, που της έδωσαν. Ο Κάλβος ήταν πατριωτικός και πολιτικός ποιητής. Όχι κήρυκας της χριστιανικής ή προτεσταντικής ηθικής. Κακώς παρεξηγήθηκαν.
Και για να γίνω σαφέστερος παραθέτω ολόκληρη τη στροφή 5 στίχων του Α. Κάλβου [Εις Σάμον]: « Όσοι το χάλκεον χέρι / βαρύ του φόβου αισθάνονται / ζυγόν δουλείας ας έχωσι / θέλει αρετήν και τόλμην / η ελευθερία».
2. Εχουν πέρα για πέρα δίκιο όταν ζητάνε να φύγει από την αίθουσά τους το δημ. σ/λιο. Οι δημοτικοί σύμβουλοι πήγανε προσωρινά στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου και βιδώθηκαν, μη εννοώντας να επιστρέψουν στο χώρο τους. Πρόκειται για «παράνομη εισβολή και κατοχή» ξένου χώρου και μάλιστα πολιτισμικού.
Πού διαφώνησα; Βγήκαν στο «γυαλί», ενώ εκεί δε θα μπορούσαν να πούνε «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη». Δε θα μπορούσαν, γιατί οι πολιτικοί, γενικώς και προπάντων οι εδώ πολιτικοί, δεν ανέχονται την αλήθεια, παρά μόνο αν αυτή είναι έπαινος στο πρόσωπό τους. Μέσα σε ένα προσεγμένο δελτίο τύπου, θα τα έλεγαν πιο ωραία.
3. Καλώς πράττουν, ως πνευματικό σωματείο, και δεν εμπλέκονται στις αντιπαραθέσεις των δημοτικών παρατάξεων - και, φυσικά, των κομμάτων. Όμως η γενίκευση είναι λάθος. Οι πνευματικοί άνθρωποι να μένουν μακριά από τα πολιτικά δε στέκει.
Οι Ρούσσου-Διακομιχάλη
Μετά τις παρατηρήσεις μου αυτές, να καταθέσω και εγώ την άποψή μου με συγκεκριμένες αναφορές:
Ευθύνες δημάρχου Ρούσσου:
Α) Είχε ο κ. Ρούσσος και λεφτά και χρόνο για να επισκευάσει το Αναγνωστήριο και δεν το έκανε. Πιθανόν να κρίθηκαν πιο επείγοντα έργο που φέρνουν ψήφους.
Το θέμα όμως της επισκευής που μιλάμε αφορά το δημοτικό μέγαρο.
Β) Ο κ. Ρούσσος μετέφερε το δημ. σ/λιο στην αίθουσα του Αναγνωστήριου προσωρινά, μέχρι να επισκευάσει το δημοτικό μέγαρο και την εκεί μεγάλη αίθουσα του δημ. σ/λίου, αλλά οι ρυθμοί προώθησης του έργου καθυστέρησε απαράδεκτα.
Αλλά ο κ. Ρούσσος έχει και κάτι υπέρ του, πολύ σημαντικό, που δεν πρέπει να αποσιωπάται: Φεύγοντας από το Δήμο το 2010 παρέδωσε στο νέο δήμαρχο, τον κ. Διακομιχάλη, όχι μόνο τη μελέτη αλλά και το χρήμα και την ανάδειξη του μειοδότη εργολάβου, του κ. Κρούσκου. Επομένως το έργο ήταν έτοιμο από κάθε άποψη με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση.
Ευθύνες δημάρχου Διακομιχάλη:
Α) Αντί να ξεκινήσει το έργο, κατάγγειλε τη σύμβαση και έδιωξε τον εργολάβο. Έτσι καταδικάστηκε το δημοτικό μέγαρο να μην επισκευαστεί και, συνεπώς, η επιστροφή του δημ. σ/λίου στην εκεί αίθουσά του παραπέμφθηκε στο άγνωστο μέλλον. Αν ο κ. Διακομιχάλης εκτελούσε αυτό το έτοιμο έργο, τώρα θα ήταν απελευθερωμένο το Αναγνωστήριο.
Β) Υπάρχουν και δύο αυθαιρεσίας του κ. Διακομιχάλη: 1) Για την καταγγελία της σύμβασης ο Δήμος κατέβαλε στον εργολάβο ως αποζημίωση 45.000 ευρώ. Και αυτή του την «επιλογή» ο κ. Διακομιχάλης τη φόρτωσε στις πλάτες του Καλυμνιακού λαού, ενώ χαντάκωσε και το Αναγνωστήριο - σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να μιλάνε οι πνευματικοί άνθρωποι. 2) Πήρε τα λεφτά για την επισκευή του δημοτικού μεγάρου, πήρε, επίσης, και τα λεφτά για την επισκευή του ωραιότατου ιταλικού κτιρίου της (πάλαι ποτέ) Αστυνομίας Χώρας, και έφτιαξε ένα δικό του «πακέτο» για την περιβόητη αυτεπιστασία (που μετά από 3,5 χρόνια την ψάχνουν ακόμη οι Καλύμνιοι) - Και γι’ αυτή αυθαιρεσία του δημάρχου, επειδή ήταν πράξη που έπληξε το Αναγνωστήριο έμμεσα αλλά καίρια, μπορούσαν να πούνε κάτι οι «Μούσες».
Αυτές ήταν οι διαφωνίες μου για τη συνέντευξη του διοικ. σ/λίου των «Μουσών», και αυτές είναι, κατά την άποψή μου, ευθύνες των δύο δημάρχων. Ποιος βαρύνεται περισσότερο, είναι ολοφάνερο.
Θα παρατηρήσω ακόμη και κάτι άλλο, που το είπα στον κύριο Γιαμαίο: Οι πολιτικοί τα Γράμματα και τον Πολιτισμό τα στηρίζουν μόνο και εφόσον κερδίζουν από αυτή την επένδυση.
Για κατακλείδα: Έχουν απόλυτο δίκιο οι άνθρωποι του διοικ. σ/λίου των «Μουσών» που απαιτούν την αίθουσά τους, αλλά κακώς παρεξηγήθηκαν μαζί μου. Τα παράπονά τους στο δήμαρχο…
Πάντως με την ευκαιρία των διευκρινίσεών μου επανέφερα το θέμα της αίθουσας του Αναγνωστηρίου («της παράνομης εισβολής και κατοχής») ως σοβαρό και επίκαιρο.
