Η Κάλυμνος έπεσε στην παγίδα της ανιστόρητης πολιτικής φλυαρίας και συζητάει μέρες τώρα, δήθεν στα σοβαρά, αν η Χώρα θα πρέπει να μείνει αυτοτελής οικισμός ή, σύμφωνα με το νόμο(!!!), να απορροφηθεί από την Πόθια και να «βαφτιστεί» διαμέρισμα της.
Απάντησε η Λαϊκή Συνέλευση Χώρας
Στη δικολαβίστικη μικρο-πολιτική που έβαλε στόχο την εν ψυχρώ εκτέλεση της μιας και μοναδικής ιστορικής πόλης της Καλύμνου, απάντησε ο λαός της Χώρας με λαϊκή συνέλευση, στις 16.1.2013. Εκεί δήλωσε την αποφασιστικότητα του να υπερασπιστεί δυναμικά την ιστορική ταυτότητα της πόλης του και να μην κάνει ούτε βήμα πίσω.
Τη συνέλευση συγκάλεσε ο επικεφαλής της αξ. αντ/τευσης κύριος Γιάννης Μαστροκούκος, Χωριανός στην καταγωγή, και χώρος συγκέντρωσης ήταν η αίθουσα τελετών του ι. ναού του Προδρόμου. Να σημειώσουμε ότι ο κ. Μαστροκούκος απέφυγε να καλέσει τα ΜΜΕ στη συνάντηση του με το λαό
Μετατόπιση της συζήτησης - λογοδιάρροια
Αλλά πρέπει να σημειώσουμε, παρενθετικά, ότι το μεσημέρι όμως της ίδιας ημέρας (όπως και την προηγούμενη, 15.1.13), ο λεγόμενος δημόσιος διάλογος (…) μέσω τοπικών τηλεοράσεων, είχε γλιστρήσει… από το θέμα και πελαγοδρομούσε στα θολά νερά μιας άγονης και στείρας κόντρας που έθεσε ως θέατρο της σύγκρουσης το Λαφάσι… Και διεξήχθη ένα κακοπαιγμένο «θέατρο παραλογισμού», καθώς «κόλλησαν» στο Λαφάσι κονταροχτυπιούνταν για τα εκεί οικονομικά προβλήματα μεταξύ δύο εταιριών πετρελαιοειδών. Αυτή η μετάθεση του κέντρου βάρους της συζήτησης , από τη Χώρα στο Λαφάσι, ήταν ολοφάνερα προσχεδιασμένη και ήταν αποκαλυπτικοί αυτοί που ανέλαβαν «ειδική αποστολή». Με αυτή τη μεθόδευση του διαλόγου το θέμα της Χώρας πήγε …. κατά διαλόγου. Αναπτύσσονταν «ρητορικοί» αγώνες λογοδιάρροιας , που «έκρυψαν» το καυτό θέμα της Χώρας και την εξαφάνισαν για άλλη μια φορά …
Συνέντευξη με το Γιάννη Μαστροκούκο
Με τα γεγονότα αυτά της 16.1.13, δηλαδή τις μεσημεριανές φλυαρίες και λαϊκή συνέλευση Χώρας, αναζητήσαμε την επομένη (17.1.13) τον διοργανωτή αυτού της λαϊκής συνάθροισης, τον κύριο Μαστροκούκο, για να μας εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη.
Μας περιέγραψε το θυμό και την αγανάκτηση του λαού της Χώρας για την απαξίωση της πόλης τους, της πρώτης πόλης της Καλύμνου. Οι Χωριανοί και Χωριανές, όλων των ηλικιών και πολιτικών παρατάξεων, εκφράζουν την οργή τους και μόνο όταν ακούνε ότι στο εξής θα λέγονται «Ποθιανοί της Χώρας» ή «Χωριανοί της Πόθιας».
Η προσέλευση του κόσμου στη λαϊκή συνάθροιση, όπως μας είπε ο κ. Μαστροκούκος, παρά το βροχερό καιρό ήταν πολύ μεγάλη, ο παλμός εκρηκτικός και το πολιτικό θερμόμετρο στο κόκκινο. Εκλέχτηκε επιτροπή αγώνα και αναμένεται τις ημέρες που ακολουθούν να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες.
Οι Χωριανοί δε θα δεχτούνε ποτέ να διαγραφεί από το χάρτη η πόλη τους. Κανονικά θα έπρεπε να είχε αντιδράσει όλη η Κάλυμνος, αλλά… ζούμε σε εποχή σοβαροφανούς αφασίας.
Η Χώρα των 10 αιώνων «διαγράφεται»
Να πούμε και πάλι δυο λόγια, ώστε να ξέρουμε για ποια πόλη μιλάμε…. Η Χώρα είναι όχι μόνο η αρχαιότερη πόλη της Καλύμνου, αλλά η πρώτη και μοναδική πόλη που μετράει ζωή 10 αιώνων. Η Πόθια είναι πόλη μόλις 1,5 αιώνα.
Από τα ποιοτικά γνωρίσματα της πόλης αυτής παραθέτουμε τα εξής: Η λέξη «Χώρα», ως ονομασία της πόλης, υπάρχει από την εποχή της Καστρόπολης. Η πόλη του Κάστρου λεγόταν «Χώρα» και αυτή ιδρύθηκε το 10ο αι. μ.Χ. Μες στο Κάστρο οι Καλύμνιοι έμειναν για περίπου 7 αιώνες και από τις αρχές του 17ου αι. μετέφεραν την πόλη τους στις πλαγιές έξω από το Κάστρο. Καυτή τη νέα πόλη την ονόμασαν και πάλι Χώρα. Η έξοδος κράτησε πάνω από ένα αιώνα, και στα χρόνια που χτιζόταν η Χώρα, μες στο Κάστρο συνέχισαν να μένουν Καλύμνιοι. Γι’ αυτό και η Κάλυμνος αυτή την εποχή (μέσα 10ου αι.) είχε ενορίες μέσα κι έξω από το Κάστρο, και ήταν ενορίες μιας και της αυτής πόλης, της Χώρας Καλύμνου κι ακόμη ακριβέστερα: της Καλύμνου όλης, αφού η Χώρα ήταν όλη η Κάλυμνος. Για μια τέτοια πόλη μιλάμε.
Αργότερα, όταν η Χώρα είχε υποστεί πληθυσμιακή και οικιστική «αποπνιξία» με πολύ σοβαρές περιβαλλοντικές συνέπειες, Χωριανοί αστοί, έμποροι και ναυτικοί κατέβηκαν στην Πόθια και έκτισαν εκεί τα νέα τους σπίτια μαζί με τις αναπτυγμένες πια επαγγελματικές τους εγκαταστάσεις. Το λιμάνι ήταν πια η βάση των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων. Έτσι, η Πόθια προήλθε από τη Χώρα, της οποίας είναι πληθυσμιακό και οικιστικό «παιδί».
Σήμερα παρατηρούμε το ανιστόρητο εγχείρημα της εξαφάνισης της Χώρας. Μια πόλη με ιστορία από 10 αιώνες ονομάστηκε οικισμός δευτερεύουσας αξίας και διαγράφηκε. Και φτάσαμε σε τέτοιο βαθμό (αναγνώστη, βάλε τη λέξη που θέλεις και δε σε ακούει κανείς…) όσοι υπερασπίζονται τη Χώρα κατηγορούνται ότι υπηρετούν συμφέροντα.
Κλείνοντας το σημείωμα αυτό κάνω ένα απλό ερώτημα και καταθέτω μια παρατήρηση:
Πόσο ζημιώνεται το ελληνικό κράτος και η ελληνική Πολιτεία, αν η Χώρα Καλύμνου κρατήσει το όνομα της και δε γίνει «γωνιά» της Πόθιας;
Αφού εξόντωσαν τη Χώρα οικονομικά και κοινωνικά (ναρκωτικά κ.α…) τώρα τη διαγράφουν και από το Χάρτη.