Σε μια ευνομούμενη πολιτεία λοιπόν, σημαντικό εδώ το ευνομούμενη , υπάρχουν διακριτοί οι ρόλοι των θεσμών και των εξουσιών. 

Δηλαδή μπορεί να υπάρχουν πολλές θρησκείες  με τα σύμβολα , τους εκπροσώπους, τις αρχές και το σύστημα αξιών τους και υπάρχει φυσικά και η επίσημη πολιτεία ή αλλιώς το Κράτος, που έχει την ευθύνη της ψήφισης νόμων οι οποίοι οφείλουν να διασφαλίζουν την ισότιμη αντιμετώπιση όλων ανεξαιρέτως των πολιτών.  

Αυτές δε  οι θρησκευτικές  αρχές που εκφράζονται μέσα από οποιαδήποτε θρησκεία αφορούν τους πιστούς κάθε θρησκεύματος, οι οποίοι τις ακολουθούν και τις ασπάζονται και τις πιστεύουν επειδή το θέλουν , σε όποιο βαθμό το θέλουν και για όσο θέλουν.

Οι Νόμοι του κράτους από την άλλη, αφορούν και αναφέρονται σε όλους τους πολίτες, ανεξαρτήστως θρησκεύματος και εκεί υπάρχει η καθολική υποχρέωση του πολίτη να τηρεί τους νόμους της πολιτείας ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις .

 Μιλάμε δηλαδή για ξεχωριστά και διακριτά μεταξύ τους πεδία.

Και εδώ προκύπτει ή δεν προκύπτει το ερώτημα εάν και κατά πόσο και κυρίως για ποιόν λόγο οι θρησκευτικοί λειτουργοί ενός οποιουδήποτε θρησκεύματος, μπορούν ή έχουν το δικαίωμα ή την νομιμοποίηση να απαιτούν την θέσπιση ή την απόσυρση νομοσχεδίων.

Και για ποιόν λόγο επίσης κάποιοι υψηλόβαθμοι πολιτικοί μας ταγοί, φροντίζουν πριν νομοθετήσουν να εξασφαλίσουν την "ευλογία" των ποιμένων.

Μήπως ακριβώς για να ερεθίσουν και να πουλήσουν εκδούλευση στο θρησκευτικό ακροατήριο τους ; Μήπως για να υποκινήσουν δια της πλαγίας τις αντιδράσεις και μήπως για να εκχωρήσουν λίγη από την εξουσία του Κράτους, ως εξαργύρωση προ- εκλογικών επιταγών;

Γιατί όλα είναι δούναι και λαβείν και ειδικά στην πολιτική.

Και ας αντιστρέψουμε λίγο την εικόνα κι ας πούμε ως υπόθεση εργασίας, το εξής :

Aν  κάποια στιγμή μια οποιαδήποτε θρησκεία θεωρήσει ότι κατέχει πλειοψηφικό ρεύμα ανάμεσα στους  πολίτες μιας κοινωνίας και στο αξιακό  σύστημα αυτής της θρησκείας περιλαμβάνεται πχ ο γάμος του άντρα με περισσότερες από μια γυναίκες, θα μπορεί με βάση κάποια λογική να απαιτήσει αυτό να γίνει νόμος ενός κράτους; 

Θα έχει αυτό κάποια βάση διεκδίκησης και κάποια λογική;

Γιατί καμιά φορά αν αντιστρέψουμε την εικόνα , μπορεί πράγματι η απάντηση να προκύψει πιο εύκολα.

Κι εκεί μπορούμε πλέον -ελπίζω- να προσχωρήσουμε στην κοινή (?) λογική.

* Το γράφημα είναι βοηθητικό δωράκι, για την κατανόηση της θεωρίας