Μετράμε εδώ και λίγες μέρες με αγωνία κι εμείς ως Χώρα, το οξυγόνο, που σιγά σιγά λιγοστεύει στο βαθυσκάφος των δισεκατομμυριούχων, οι οποίοι πλήρωσαν αδρά για να ξεναγηθούν υποβρυχίως στο ναυάγιο του Τιτανικού κι όπως φαίνεται ακολούθησαν τη μοιραία τύχη του...
Συμπάσχουν οι παρουσιαστές όλων των τηλεοπτικών εκπομπών και των ειδήσεων.
Δεν πρόσεξα να είχαν την ίδια αγωνία για το οξυγόνο των 600 και πλέον μεταναστών, που χάθηκαν αβοήθητοι μέσα στο κουφάρι ενός σαπιοκάραβου, έχοντας πληρώσει με κόπους μιας ζωής για να εξασφαλίσουν στις οικογένειές τους μια καλύτερη τύχη...
Δεν μάθαμε όλες τις λεπτομέρειες για το πόσο οξυγόνο μπορεί να τους είχε απομείνει και σε πόση ώρα επήλθε ο αργός και βασανιστικός θάνατος τόσων αθώων ψυχών...
Αντίθετα πήγαμε πολύ γρήγορα παρακάτω...
Το έχουμε ξεχάσει ήδη .
Ίσως γιατί Δεν είναι όλοι το ίδιο. Ίσως γιατί κάποιους βολεύει.
Δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία.
Κάποιοι το προπαγάνδισαν με επιτυχία και κάποιοι το έχουν αποδεχθεί ελαφρά τη καρδία...χωρίς να το συνειδητοποιούν και εντελώς...
Δεν βαριέσαι , η δουλίτσα να γίνεται . Να κάνουμε τηλεθέαση, να αποκοιμίζουμε συνειδήσεις και να ρέει το χρήμα.
Και γενικά δεν τρέχει και τίποτα...
αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
