Τα αίτια τα γνωρίζουμε ήδη : ανικανότητα, αδιαφορία, ολιγωρία, ρεμούλα , κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος σε σκοπούς αλλότριους και γενικότερο πλιάτσικο σε ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει υποδομές σε αυτή την ταλαίπωρη Χώρα.
Ούτε και θέλουμε να μας εγγυηθείτε τη διαφάνεια και το «άπλετο» φως στη διερεύνηση των δικών σας ευθυνών από στημένες ΕΔΕ και ακόμα πιο στημένα πορίσματα που εξυπηρετούν συνήθως -και όλως τυχαίως- το προσωπικό συμφέρον όσων τα παραγγέλλουν. Η παραίτηση είναι δε το λιγότερο σε τέτοιες περιπτώσεις αν και δεν συνηθίζεται λόγω προφανούς έλλειψης στοιχειώδους φιλότιμου.
Δεν μας ενδιαφέρει επίσης η υποκριτική κήρυξη του τριήμερου εθνικού πένθους και τα κροκοδείλια δάκρυα πάνω από το αίμα, των τραγικά (και τραγικών επίσης) υπευθύνων κάθε βαθμίδας, γιατί αυτό δεν πρόκειται να δικαιώσει τη μνήμη των άτυχων θυμάτων, ούτε και να απαλύνει τον πόνο στους συγγενείς όσων -κυρίως νέων παιδιών- χάθηκαν τόσο άδικα σε αυτό το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης τραγωδίας.
Θέλουμε να απολογηθείτε και να εξηγήσετε γιατί Δεν υπάρχουν φανάρια, δεν ξέρει ο οδηγός αν υπάρχει άλλο τρένο στη γραμμή, γιατί ο σταθμάρχης δεν έχει εικόνα, γιατί δεν λειτουργεί το σύστημα, παρότι η τεχνολογία υπάρχει εδώ και χρόνια, γιατί δεν υπάρχουν συστήματα ασφαλείας, και είναι όλα στα manual.
Για ποιό λόγο έχετε καταντήσει μια Χώρα θλιβερή σκιά του εαυτού της εν έτει 2023, ενώ θα έπρεπε να ανταγωνίζεται με ίσους όρους τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές Χώρες.
Κι επίσης αυτό που μας χρειάζεται είναι να αφήσετε πια αυτή τη Χώρα να ανασάνει από το βόρβορο που κουβαλάει η καταστροφική πορεία σας σε αυτό που ονομάζεται «πολιτική ζωή» του τόπου.
Ενός τόπου που έχει φτάσει πια στα όρια της αποσύνθεσης σε κάθε τομέα της καθημερινής μας ζωής και διαβίωσης.
Ακρίβεια, αβάσταχτο κόστος ζωής, αναλγησία κρατική και πρεμούρα να γδύσουν τα funds τους δανειολήπτες από την πρώτη κατοικία τους, που απέκτησαν με κόπους μιας ζωής.
Αναξιοκρατία σε κάθε τομέα της δημόσιας διοίκησης, απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς, και πλήρης απαξίωση κάθε θεσμού.
Εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με πενιχρά pass που πλασάρονται ως ρηξικέλευθες παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της θρασύτατης αισχροκέρδειας , την οποία κανείς «υπεύθυνος» δεν τολμάει να τιθασεύσει, γιατί ασφαλώς έχει τους λόγους του.
Φτάνουμε στο σημείο να αναφέρουμε ως ανέκδοτο στους εκτός Ελλάδας συγγενείς, πως η Κυβέρνηση μας «ενισχύει» με 22 ευρώ το μήνα για τρόφιμα, και δεν μας πιστεύουν ! Και φυσικά ως τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης όσων Δεν το δικαιούνται προκύπτει η κατοχή ενός σπιτιού, που μπορεί να μας ανήκει ως περιουσιακό στοιχείο, και για το οποίο φυσικά και πληρώνουμε τον φόρο- ενοίκιο, που τον έχουν "ξεχάσει" σε ισχύ από την εποχή των μνημονίων …
Στην περίπτωση αυτή ο νομοθέτης κρίνει ότι είναι περιττό το pass…αρκούν τα ντουβάρια προφανώς .
Χρειαζόμαστε εν τέλει να ανακτήσουμε την καταρρακωμένη αξιοπρέπειά μας ως Χώρα και να ξεφύγουμε επιτέλους από το τέλμα της συλλογικής κατάθλιψης, στην οποία μας έχουν βουλιάξει οι ανάλγητες πολιτικές των κάθε είδους και κάθε "επωνύμου" τυχοδιωκτών, οι οποίοι λυμαίνονται ασύστολα και ανερυθρίαστα δεκαετίες τώρα τη δημόσια ζωή αυτού του τόπου.
Χρειαζόμαστε πολιτική αλλαγή .
