Και οι πολίτες είχαν την ωριμότηττα να τα αποδεχτούν και κυρίως να τα υιοθετήσουν επιδεικνύοντας ατομική και κοινωνική ευθύνη.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και με αυταρέσκεια φθάσαμε να πιστεύουμε, ότι έχουμε προχωρήσει σε πολλά επίπεδα και κυρίως σε επίπεδο πολιτιστικό .

Φαίνεται όμως τελικά ότι μια κρίση -ακόμα και υγειονομική- αρκεί για να φανεί η ανωριμότητα   μιας κοινωνίας και η προσκόλληση σε αστείες προλήψεις και καταστροφικές πεποιθήσεις . 

Εκεί όπου η διαφύλαξη της δημόσιας  υγείας συγχέεται -από πολλούς κύκλους σκόπιμα- με την θρησκευτική ορθότητα, ο δρόμος είναι καταστροφικός και οδηγεί κατευθείαν στο τέλμα.

Όταν μια κοινωνία γίνεται όμηρος στα δίκτυα ορισμένων κυκλωμάτων, που εν πλήρη συνειδήσει του "έργου" που επιτελούν διασπείρουν  ανυπόστατες φήμες, αναμεμειγμένες με ανειλικρινές θρησκευτικό συναίσθημα  και κηρύσσουν τον ιερό πόλεμο σε μια πανδημική νόσο που αφορά το σύνολο της κοινωνίας προκαλώντας κοινωνικό διχασμό, τότε η ευθύνη για τις εξελίξεις είναι πλέον συλλογική .

Σωτήρες δεν υπάρχουν και ας μην τους αναζητάμε αλλού.

Ας αναλάβει ο καθ΄ένας την ευθύνη των λόγων -ή της σιωπής- και κυρίως των πράξεων του.

Γιατί για την Κάλυμνο πολύ φοβάμαι ότι είναι ήδη αργά.