Στην Ιστορία πράξεις συχνά επαναλαμβανόμενες δημιουργούν πάγια και αμετάκλητα αποτελέσματα. Η μακροχρόνια «χρήση», λέμε εμείς οι νομικοί, μπορεί να μεταβληθεί σε «χρησικτησία» ή ακόμη και σε «τετελεσμένη ιδιοκτησία». Και αναφέρομαι στο εδώ και μερικούς μήνες σεργιάνι του τουρκικού Oruc Reis εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, παραβιάζοντας τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, όπως αυτά προκύπτουν από την εφαρμογή των διατάξεων της Σύμβασης για το Δίκαιο της θάλασσας. Και ενώ η Τουρκία μας έχει φλομώσει με τους δικούς της παράνομους και ανυπόστατους χάρτες, η Ελλάδα ως τώρα δεν μερίμνησε, απ’ ότι γνωρίζω, να εκδώσει χάρτη ή χάρτες της ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας της, που η ίδια να θεωρεί ότι είναι εθνικά δική της και να τους έχει δημοσιοποιήσει στον ΟΗΕ. Και ενώ είδαμε έστω και κουτσουρεμένη την ΑΟΖ στο Ιόνιο με την Ιταλία και τη μισή ΑΟΖ με την Αίγυπτο στην Μεσόγειο, δεν είδαμε ακόμη πια είναι η ΑΟΖ της Ελλάδας στο Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειο.
Σύμφωνα όμως με το Διεθνές Δίκαιο εφόσον η Ελλάδα δεν έχει ως σήμερα οριοθετήσει επίσημα ΑΟΖ, δεν διαθέτει ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό δίνει το δικαίωμα στους Τούρκους να κινούνται ανενόχλητοι με τα γεωτρύπανα και τις ΝΑVTEX τους σε όλο το μήκος και πλάτος των χωρικών μας υδάτων, να παρενοχλούν Χανιώτες ψαράδες στα νερά της Ρόδου και να αξιώνουν αποστρατικοποίηση νησιών του Αιγαίου. Κι εμείς περιμένουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να επιβάλει τις αμφιβόλου αποτελέσματος κυρώσεις της κατά της «ταραχοποιού» Τουρκίας. Έτσι βλέπουμε την Τουρκία να συνεχίζει τις εμπρηστικές δηλώσεις της για το δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας» στο Ελληνικό Αιγαίο και να κάνει ότι θέλει στην Ανατολική Μεσόγειο θεωρώντας την ιδιοκτησίας της.
Η αδράνεια των μέχρι σήμερα Ελληνικών Κυβερνήσεων για τη μη διεθνή ελληνοποίηση των θαλάσσιων περιοχών που αντιστοιχούν στην ελληνική ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα, μας έφερε στο δυσάρεστο σημείο η Τουρκία να νοιώθει ότι de facto και σιωπηρά σ’ εκείνες τις περιοχές αποκτά δικαιώματα κυριαρχίας. Επιδιώκει, δηλαδή, με τον τρόπο αυτό να δημιουργήσει τετελεσμένα ώστε να τα καταθέσει στο διπλωματικό τραπέζι προς όφελός της, αφού κανένας άλλος δεν τα διεκδικεί με πράξεις διεθνούς νομικού περιεχομένου. Ας μην αυταπατόμαστε. Η καθυστέρηση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων από τα 6 ναυτικά μίλια στα 10 ή στα 12 ναυτικά μίλια που δικαιούμαστε, σημαίνει την εγκατάλειψη ή άρνηση του Αιγαίου, που τίποτα δεν είναι άλλο παρά η παραχώρησή του στους Τούρκους (για «συνεκμετάλλευση»;) και η απόλυτη απομόνωση όλων των ελληνικών ανατολικών νησιών από τον εθνικό κορμό. Παράλληλα θα έχουμε και την οριστική ματαίωση της σύνδεσης ΑΟΖ Ελλάδας με Κύπρο, μια μοναδική ΑΟΖ που θα έκοβε τα πόδια των Τούρκων. Και τότε μέσα στον γενικό χαμό των ελληνικών προοπτικών, εκείνη που θα χάσει περισσότερο και σε βάθος χρόνου θα είναι η μελλοντική ύπαρξη της Ελλάδας. Αυτό ας το συνειδητοποιήσουν οι πολιτικοί που διαχειρίζονται την τύχη της χώρας κι ας πράξουν επιτέλους ό,τι το εθνικό συμφέρον επιτάσσει.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Δικηγόρος-Ιστορικός Συγγραφέας
