της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Αν έμενε το «πρόβλημα» της πορείας, θα μπορούσε να επικαλείται τη δημόσια τάξη και την απειλή διασποράς του κορονοϊού.
Όμως, με ηγεμονική νοοτροπία, προχώρησε στην απαγόρευση των συναθροίσεων πάνω από 4 άτομα, εν παντί τόπω και χρόνω. Αυτή η επέκταση δίκαια καταγγέλλεται από όλα τα κόμματα (πλην της ΝΔ..., του ΚΙΝΑΛ(!) και των δικών «ισοκρατών» ΜΜΕ της κυβέρνησης) ως απαγόρευση δικτατορικής μορφής. Πού είναι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Οι καθηγητές συνταγματολόγοι και αναλυτές-βαστάζοι της κυβέρνησης; Όλοι άλαλοι;
Δεν έχει το δικαίωμα κανένας πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας να αναστέλλει το άρθρο 11 του Συντάγματος, που διασφαλίζει το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών να συγκεντρώνονται σε ανοικτό ή κλειστό χώρο. Αυτό είναι θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα, που το ορίζει ρητά και κατηγορηματικά ο καταστατικός χάρτης της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας:
Σύνταγμα του 1975: Άρθρο 11
1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα.
2. Μόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.
Συντρέχει κανένας από τους προαναφερόμενους «κινδύνους», ώστε να φτάσει ο πρωθυπουργός σε μια τόσο προκλητική απόφαση; Δε φτάνουν οι καταπιεστικές απαγορεύσεις του, στο όνομα των «ειδικών», λόγω κορονοϊού, και τα μέτρα στην Εκκλησία, την Εκπαίδευση, την Οικονομία κ.α.; Θέλει να διαλύσει κάθε κοινωνική επαφή;
Έτσι πιστεύει ότι θα πάει στις εκλογές; Με το λαό διαλυμένο θεσμικά, χωρίς δράση των κομμάτων, χωρίς κοινωνική συνοχή (να φοβάται το παιδί τους γονείς, ο αδερφός τον αδερφό, ο πιστός τον παπά και το δεσπότη κ.λπ.); Και γιατί αυτή η απαγόρευση, με δεδομένες και τις προηγούμενες απαγορεύσεις, να μη θεωρηθεί ως απόπειρα οικοδόμησης ολοκληρωτικού καθεστώτος;
Να το ξαναπούμε: Η απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου, παρά τον αντιδημοκρατικό της χαραχτήρα, είχε και κάποιο πρόσχημα, τη δημόσια τάξη. Η απαγόρευση όμως της συγκέντρωσης άνω των 4 ατόμων αποτελεί βίαιη και ωμή καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών και κουρέλιασμα του συντάγματος.
Θα μπορούσε ο πρωθυπουργός να ήταν πιο ευέλικτος και να επέτρεπε, για παράδειγμα, την κατάθεση στεφάνων τόσο στο ιστορικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όσο και στα κατά τόπους Ηρώα, από 4μελείς αντιπροσωπείες μαθητών, φοιτητών και συλλόγων-σωματείων, προφανώς τηρουμένων των μέτρων προστασίας (μάσκες, αποστάσεις) και με την επίβλεψη της Αστυνομίας. Αυτή η δικτατορικής μορφής απαγόρευση (για να θυμηθούμε… «καθ’ άπασαν την επικράτειαν»), δεν είναι μόνο αδικαιολόγητη και στην ουσία της δικτατορική αλλά και κουτοπόνηρη… Προδίδει νοοτροπία και τάσεις...
Και την ευθύνη για την εφαρμογή της διαταγής του την ανέθεσε στην Ελληνική Αστυνομία (και την κατέστησε συνένοχό του…), ευτυχώς όχι και στο στρατό... για την καταλυτική επιβολή της «τάξης και ασφάλειας»…
Αλλά, θα περάσει και αυτό το μέτρο; Ο λαός θα «συμμορφωθεί» με την επιβολή αυτού του καθεστώτος; Το Σύνταγμα αναθέτει την ευθύνη στο λαό για αντίσταση:
Άρθρο 120
4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
