Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Καλοκαίρι και καταχνιά Κύριο

Από την Αγγελική Τρικοίλη

Είμαι γενικά πολύ πιο αισιόδοξη απ ότι δηλώνει ο τίτλος, δανεισμένος από το γνωστό θεατρικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς.

 

  Ωστόσο αυτό που έχει σημασία κάποιες φορές, δεν είναι τόσο η προσωπική προδιάθεση καθενός πάνω στα πράγματα, όσο ο γενικότερος παλμός της κοινωνίας και το κλίμα που κάθε φορά επικρατεί.

  Έχουμε νομίζω όλοι λίγο -πολύ την τάση να προσποιούμαστε κάπως ότι δεν τρέχει και τίποτα. Ότι αυτό το καλοκαίρι, που επιτέλους έφθασε, είναι το ίδιο όπως και τα προηγούμενα. Λογικό το βρίσκω. Είναι εσωτερική ανάγκη και άμυνα, ανάγκη για χαλάρωση και χαλαρότητα, μετά από τους πολύ πιεστικούς για όλους μας τελευταίους μήνες που πέρασαν.

  Όμως μια ματιά γύρω, γρήγορα μας προσγειώνει στην πραγματικότητα που φαίνεται να είναι σκληρή. Τα νησιά μας που άλλοτε τέτοια εποχή έσφυζαν από ζωή, παρουσιάζουν σχεδόν εικόνα εγκατάλειψης ελλείψει τουριστών. Οι επαγγελματίες διστάζουν να επωμιστούν το βάρος λειτουργίας των επιχειρήσεών τους, καθώς το μόνο σίγουρο είναι πως η κίνηση δεν θα είναι καθόλου ανάλογη με άλλες χρονιές.

  Κι έτσι η εικόνα των κλειστών ξενοδοχείων και παραθαλάσσιων -κυρίως- κέντρων αναψυχής σχεδόν επικρατεί φέτος, προκαλώντας μια θλίψη και μια μελαγχολία, που δεν σε πείθει καθόλου τελικά ότι δεν τρέχει τίποτα.

 Εδώ κάνω μια παρένθεση καθώς το νησί μας, ως ειδική περίπτωση γενικότερα, ίσως είναι από τα ελάχιστα νησιά, που σφύζουν υπερβολικά -θα έλεγα- από ζωή ακόμα και με την απουσία των τουριστών. Κι ελπίζω να μην μας βγει ξινό. Αυτό για τα κέντρα ελαφράς διασκέδασης φυσικά, για τα τουριστικά καταλύματα αναμφίβολα η κατάσταση είναι ίδια παντού.

  Ο τουριστικός κλάδος χωρίς αμφιβολία υποφέρει. Δεν ξέρω πόσα και ποιά είναι τα μέτρα στήριξης, δεν ξέρω πόσο ανακουφίζουν και ποιούς, δεν σκοπεύω άλλωστε να κάνω οικονομικό ρεπορτάζ, το αφήνω στους “επαγγελματίες” του είδους. Και εν τέλει θα δείξει το ταμείο τον τελικό λογαριασμό.

 Το άνοιγμα των συνόρων για τον τουρισμό, λειτουργεί δυστυχώς ως δίκοπο μαχαίρι και είμαι βέβαιη πως το γνωρίζουν όλοι, πέρα από τις όποιες θριαμβολογίες για επικοινωνιακή κατανάλωση. Ο τουρισμός φέτος δίνει ζωή και φέρνει μαζί πολύ μεγάλους κινδύνους.

  Δεν μπορεί κανείς με σοβαρότητα να ισχυριστεί ότι οι όποιοι έλεγχοι είναι και θα είναι σε θέση να εντοπίσουν και να απομονώσουν με τρόπο αποτελεσματικό κάθε πιθανό κρούσμα.

  Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, βρίσκονται κι αυτοί οι ίδοι σε εξαιρετικά δεινή θέση. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς πολύ μακρυά για να το καταλάβει. Μια βόλτα το βραδάκι στη γνωστή μας πλατεία, αρκεί για να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος .

 Ποιός ελεγκτικός μηχανισμός, αστυνομία ή λιμενικό σώμα, θα μπορέσει ποτέ να επιβάλει “μέτρα” και να ελέγξει την εφαρμογή υγειονομικών πρωτοκόλλων μέσα στο συνωστισμό που επικρατεί παντού σε όλα τα παραλιακά -κυρίως - καταστήματα ;

 Ποιός έχει δίκιο στην περίπτωση αυτή; Κατά ένα περίεργο τρόπο Όλοι ανεξαιρέτως.

 Οι καταπιεσμένοι από το δύσκολο χειμώνα που βγαίνουν να διασκεδάσουν και να νιώσουν τη χαλάρωση του καλοκαιριού έχουν δίκιο, αφού πλέον η λειτουργία των καταστημάτων γίνεται κανονικά και έχει λήξει η “καραντίνα”.

  Οι ιδιοκτήτες δέχονται με προθυμία τον κόσμο, αφού πρέπει να δουλέψουν για να καλύψουν το κενό στα έσοδα από το διάστημα που παρέμειναν κλειστοί αλλά και να αντιμετωπίσουν ένα πολύ δύσκολο -όπως φαίνεται- χειμώνα που έρχεται. Άρα έχουν κι αυτοί δίκιο.

  Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, πρέπει να εφαρμόσουν τις -δεκάδες- εγκυκλίους και τα πρακτικά ανεφάρμοστα υγειονομικά πρωτόκολλα προκειμένου να προστατέψουν τη δημόσια υγεία και όλους εμάς. Αυτοί κι αν έχουν δίκιο….

  Πρόκειται όμως για μια πολύ δύσκολη εξίσωση, που μου θυμίζει κάτι από τον κύβο του Ρούμπικ. Όπως και να το πιάσεις, δεν βρίσκεις ποτέ τη λύση …

Και για θυμίστε μου λίγο, γιατί κάτι μπορεί να μου διαφεύγει :

  Εκτός από εγκυκλίους,που συρρέουν στις δημόσιες υπηρεσίες και αναζητούν τους μηχανισμούς εκείνους, οι οποίοι με αποτελεσματικότητα και ακρίβεια θα μετατρέψουν τη θεωρία σε πράξη, τι έχουμε δει ακριβώς να γίνεται ως μέτρο πρόληψης για τη μετάδοση του ιού στην Κάλυμνο;

   Κάποιοι φιλότιμοι έλεγχοι σε λιμάνι και αεροδρομιο ίσως.

Έχει στηθεί κάποιος ειδικός θάλαμος εξέτασης, όπως έχει γίνει σε άλλα μέρη για τον έλεγχο πιθανών κρουσμάτων;

Έχει παραληφθεί το μηχάνημα μοριακής ανάλυσης, που περιμένουμε εδώ και αρκετούς μήνες ήδη;

Έχει μήπως συναντήσει κανείς εκείνες τις κινητές μονάδες, που θα έφθαναν στα νησιά για δειγματοληπτικούς ελέγχους;

  Μήπως και στην περίπτωση αυτή, είμαστε άτυχοι; Μήπως είμαστε αρκετά μικρό νησί για να έχουμε εξειδικευμένες μονάδες πρόληψης και νοσηλείας στο Νοσοκομείο μας, αλλά αρκετά μεγάλο για να μην έρχονται ούτε οι κινητές μονάδες για ελέγχους ;

  Δεν ξέρω ποιά αγαθή τύχη και ποιά Θεία Πρόνοια έχει πρστατεύσει το νησί μας μέχρι στιγμής από την εμφάνιση επιβεβαιωμένου κρούσματος. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα έχουμε την τύχη με το μέρος μας ή -πολύ χειρότερα - εάν γενικότερα είμαστε αφημένοι στην τύχη μας.

Ελπίζω ειλικρινά, πως όχι . Η ελπίδα όπως λένε πεθαίνει τελευταία.

  Κι ας ελπίσουμε ότι θα είναι η μόνη.

Τελευταία τροποποίηση στις
Αγγελική Τρικοίλη

Αγγελική Τρικοίλη

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Argo Kalymnos