- Μαΐστωρ της ΜΧΕ, καθηγητής Μουσικής και συντ. γυμνασιάρχης, εξέδωσε τρίτομο Δοξαστάριο, με ιδιαίτερα προσεγμένη εκδοτική επιμέλεια και ωραία εξώφυλλα.
Οι δύο πρώτοι τόμοι, Α΄& Β΄ φέρουν τίτλο «Δοξαστάριον Ιεράς Μονής Παναγίας Εβρου» – τόμος Α΄ και τόμος Β΄. Είναι 280 σελ. & 311σελ., αντίστοιχα. Χορηγός της έκδοσης αναγράφεται ο Σπυρίδων Ι. Παπασούλης, Α΄ πλοίαρχος Ε.Ν., μέντορας του κ. Χατζηθεοδώρου (όπως γράφει ο ίδιος στο ευχαριστήριο Εισαγωγικό του Σημείωμα) και η «εκδοτική παραγωγή» έγινε από τον εκδοτικό οίκο ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΕΒΕ, 2019. Την δίτομη αυτή έκδοση χαιρετίζει ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως και Τραϊανουπόλεως κ.κ. Άνθιμος και προλογίζει ο Εμμανουήλ Στ. Γιαννόπουλος, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσ/νίκης.
Οι τόμοι αυτοί περιέχουν Δοξαστικά Εσπερινού και Όρθρου των Κυριακών των Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών, των επισήμων εορτών του ενιαυτού και των εορταζομένων αγίων στην Ιερά Μονή.
Ο τρίτος τόμος (σελ. 194), εκδόθηκε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο (ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΕΒΕ) και τον ίδιο χορηγό, κ. Σπ. Χρ. Παπασούλη. Φέρει τίτλο «Δοξαστάριον Τριωδιου – Πενντηκοσταρίου» και περιέχει Δοξαστικά του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου. Τον τόμο αυτό προλογίζει με μουσικολογικές παρατηρήσεις και επισημάνσεις ο κ. Αχιλλεύς Γ. Χαλδαιάκης.
Στο περιεχόμενο και των τριών τόμων, ο κ. Χατζηθεοδώρου κινείται στο μουσικό κλίμα των παλαιών μεγάλων πρωτοψαλτών και δασκάλων της Βυζαντινής Μουσικής του 19ου αι. (Πέτρου, Θεοδώρου Φωκαέα, Γ. Ραιδεστηνού, Βιολάκη, Κωνσταντίνου, Ιακώβου Ναυπλιώτη, αλλά και του σύγχρονου Κ. Πρίγγου κ.α.). Οι μουσικές συνθέσεις του κ. Χατζηθεοδώρου διακρίνονται για τη μουσική λιτότητα και αρμονική συνέχεια, τις ρέουσες μουσικές γραμμές, χωρίς τις σύγχρονες εκτινάξεις δεξιοτεχνίας των σύγχρονων πρωτοψαλτών Θεσσαλονίκης, Φαναρίου Κων/πόλεως και Αθήνας προς επίδειξη τεχνικής και ικανοτήτων φωνής.
Βασικό, επίσης, γνώρισμα αυτής της έκδοσης είναι ότι ο κ. Χατζηθεοδώρου έβαλε τη δική του σφραγίδα διασκευάζοντας τα μουσικά κείμενα των ιστορικών «μαθημάτων» (κατά την ιεροψαλτική ορολογία) πάνω στο δικό του στυλ ψαλτικής και το δικό του τρόπο ερμηνείας: φωνή, έκφραση, ρυθμός κ.λπ.
Το τρίτομο αυτό έργο αποτελεί, οπωσδήποτε, σημαντική συμβολή στη συνέχεια της μουσικής μας παράδοσης.
