Η Αργώ της Καλύμνου - Καθημερινή ηλεκτρονική ενημέρωση για την Κάλυμνο και τα γύρω νησιά

Switch to desktop Register Login

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ - ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ Κύριο

Από την Αγγελική Τρικοίλη. 

Σε περιόδους κρίσης προβάλλουν τα αδιέξοδα.

Εκεί φαίνονται οι ρωγμές κάθε συστήματος.

 

Αναδεικνύονται τα κενά και οι ανεπάρκειες. Οι εγκληματικές –κάποιες φορές- αδιαφορίες, ο ωχαδερφισμός της φυλής, ο οπορτουνισμός των επιτήδειων.

 Και εξηγούμαι.

Ζούμε αναμφίβολα μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Μόνο με ταινία επιστημονικής φαντασίας μπορεί να τη συγκρίνει κανείς. Ή βιντεο-παιχνίδι για δυνατούς παίκτες.

Μια κατά κοινή ομολογία πανδημία, που με ένα ανησυχητικά ταχύ ρυθμό εξαπλώνεται και φθάνει πια να επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο.

Συνέπεια της παγκοσμιοποίησης ; Ίσως.

Καλά οργανωμένο σχέδιο σκοτεινών κέντρων , με ακόμα πιο σκοτεινά κίνητρα; Ποιος μπορεί να πει.

Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι πολλές και δεν θα μπω αυτή τη στιγμή σε διαδικασία αξιολόγησης. Κι εκείνες οι γραφικές φωνές που χρόνια τώρα επιμένουν πως «μας ψεκάζουν» μοιάζουν επικίνδυνα επίκαιρες.

Αλλά ούτε σε αυτό θα μπω.

Με απασχολεί όμως τελευταία  η πολυδιαφημισμένη ατομική ευθύνη. Έννοια αρκετά σπάνια και δυσεύρετη στο Dna του Έλληνα, που όμως έφθασε να είναι στις μέρες μας το βασικό και κύριο ζητούμενο. Ή μήπως όχι;

Είναι η ευθύνη αυτού που παρουσιάζει εγγενή αδυναμία στο να αντιληφθεί την κρισιμότητα μιας κατάστασης, και να ανταποκριθεί ανάλογα, κοινώς είναι μόνιμα στην «κοσμάρα του».

Είναι η ευθύνη αυτού που δεν σέβεται τους κανόνες, τον διπλανό του και κατ΄επέκταση το κοινωνικό σύνολο. Κάτι που ως τώρα θεωρούσαμε –κάποιοι- από χαριτωμένο, έως και μαγκιά.

Είναι αυτός ο τύπος που θα ανάψει το τσιγάρο ενώ απαγορεύεται, που θα αγνοήσει γενικά οποιαδήποτε υπόδειξη, που θα φορτώσει το αυτοκίνητο για διακοπές εν μέσω καραντίνας γιατί απλά «έλα μωρέ τώρα»...

Μόνο που τώρα, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά και μια απλώς ανεύθυνη συμπεριφορά, αποδεικνύεται εν τέλει βαθιά αντικοινωνική , για να μην πω οριακά εγκληματική.

Απλά τώρα φαίνεται.  

 Τα δέχομαι απόλυτα  όλα αυτά και τα προσυπογράφω.

Πιστεύω απόλυτα στην ευθύνη του καθενός, όπως ελπίζω να δω κάποια στιγμή στην Ελλάδα να τιμωρείται και κάποιος παραβάτης.

Όμως εδώ φαίνεται να υπάρχει ένα τεράστιο κενό.

Αρκεί μόνο να επικαλούμαστε την ατομική ευθύνη του καθενός και ξεμπερδεύουμε;

Δεν υπάρχει κάτι άλλο πέρα απ΄αυτό ;

Και τι γίνεται με τους ανεύθυνους ; Παρασύρονται στον «όλεθρο» και μαζί τους παίρνουν και όλους τους υπόλοιπους έτσι απλά ;

 Κάτι δεν κολλάει με αυτή τη θεωρία. 

Συλλογική ευθύνη δεν υπάρχει ; Και εννοώ συλλογική - Θεσμική ευθύνη.

Υπάρχουν θεσμοί ;  Υπάρχει κράτος ;

Κλασσικό -και κάποιες φορές γραφικό-αγωνιώδες ερώτημα σε περιπτώσεις κρίσεων και καταστροφών, ωστόσο εμπεριέχει μια βαθιά αλήθεια.

Υπάρχουν εκείνες οι κοινωνικές δομές, οι υπηρεσίες, που είναι κατά βάση επιφορτισμένες με την εξυπηρέτηση-προστασία του πολίτη ; Οι μηχανισμοί εκείνοι που έχουν την ευθύνη να ανταποκριθούν σε έκτακτες καταστάσεις και να συγκρατήσουν την κοινωνία από το να πέσει στο χάος ; Θα έπρεπε .

 Να δεχτώ ότι ο καθένας από εμάς είναι ατομικά υπεύθυνος για τις πράξεις του, αλλά σε μια οργανωμένη σύγχρονη κοινωνία,  η θεσμική ευθύνη –θα πρέπει να - αποτελεί δίχτυ προστασίας και για τον ανεύθυνο και για τον ανήμπορο και για τον ενδεή. Αλλιώς ποιο είναι το νόημα.

Δεν μπορεί μόνο να ζητάς ευθύνες από αυτόν που κάνει βόλτα στην παραλία όταν "απαγορεύεται" ενώ ως κράτος δεν τον έχεις μάθει ποτέ να σέβεται και να τηρεί κανόνες, γιατί πάντα τον άφηνες να τη  βγάζει καθαρή στην μικρο-παρανομία.

Θέλω λοιπόν , για να επανέλθω, να δω το οργανωμένο κράτος να αναλαμβάνει κι αυτό την ευθύνη του :

  • Στα νοσοκομεία της χώρας μας, που χρόνια λειτουργούν χωρίς το απαραίτητο εξειδικευμένο προσωπικό, χωρίς τα απαραίτητα υλικά και χωρίς σύγχρονα μέσα. Απλά τώρα φαίνεται .
  • Στα σχολεία μας, που ξαφνικά πρέπει να λειτουργήσουν με τηλε-εκπαίδευση αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο γιατί δεν υπάρχει- δεν υπήρξε ποτέ- η υποδομή. Απλά  τώρα φαίνεται.
  • Στο δημόσιο που θα πρέπει να εφαρμόσει σε ένα βράδυ την τηλε-εργασία, όμως δεν γίνεται γιατί υπάρχουν αμέτρητες αγκυλώσεις που το κρατούν σταθερά προσανατολισμένο στο 1950.  Απλά τώρα φαίνεται .

 Και σε μια νύχτα δυστυχώς «επιτελικό» κράτος δεν στήνεται, όσο κι αν υπάρχουν οι καλύτερες προθέσεις. όσο κι αν γίνονται πολλές απευθείας αναθέσεις. 

Η Ελλάδα δυστυχώς έχει χάσει πολλά τρένα . Και κάποιοι ευθύνονται γι αυτό. Κάτι οι αετονύχηδες που πέρασαν κατά καιρούς από τα υπουργεία, κάτι κουμπάροι, κάτι εργολάβοι, κάποια άδεια ταμεία και κάποια μνημόνια αναζητούν τους υπεύθυνους.

Και τώρα φθάσαμε να βλέπουμε κατάματα το κενό. Και να καταφεύγουμε σε δραματικές εκκλήσεις, σε μεγαλοστομίες περί συνθηκών πολέμου και απειλητικά τηλεοπτικά πλάνα με ατέλειωτα φέρετρα για να «συνετιστούμε».

Προσωπικά ως πολίτης περιμένω να δω και την ευθύνη του κράτους σε αυτή την ιστορία και να τη δω στην πράξη. Να μεταφράζεται σε έμπρακτη στήριξη του συστήματος υγείας και έμπρακτη παροχή υπηρεσιών φροντίδας στους πολίτες. Όπως οφείλει να κάνει. 

Οι έκτακτες συνθήκες ισχύουν για όλους. Όπως και οι ευθύνες πρέπει να επιμερίζονται σε όλους όσους τις έχουν .

Και μετά μπορεί να συγκινηθώ κι εγώ με τις συναισθηματικά  φορτισμένες τοποθετήσεις των υπεύθυνων.

Προς το παρόν – στο μέσο τη μάχης -με ενδιαφέρει να δω το σχέδιο της επόμενης ημέρας. Ελπίζω να υπάρχει. 

Τελευταία τροποποίηση στις
Αγγελική Τρικοίλη

Αγγελική Τρικοίλη

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Όταν η Πατρίδα κοιμάται ΚΑΙ ΤΩΡΑ ... ΕΠΙΤΑΞΗ »

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι έχετε συμπληρώσει όλα τα πεδία με το (*). Η Αργώ της Καλύμνου διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων πριν την ανάρτησή τους. Τα ανάρμοστα και προσβλητικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται.

Argo Kalymnos

Top Desktop version