στο δίκτυο ύδρευσης της ταλαίπωρης ΔΕΥΑΚ.  Αυτή τη φορά το πρόβλημα εκδηλώθηκε στη γέφυρα της Υπαπαντής, δίπλα στο δρόμο που ανεβαίνει προς τον Αγ. Παντελεήμονα – έτρεχε ποταμάκι κάτω από τη γέφυρα. Οι τεχνικοί της υπηρεσίας ελπίζουν ότι η βλάβη θα αποκατασταθεί μέχρι το μεσημέρι – ίδωμεν!

Το κακό έχει παραγίνει. Έχουμε ένα δίκτυο ύδρευσης, από αμιαντοσωλήνες, εντελώς σάπιο, πάνω από μισό αιώνα. Κατά παράφραση του λαϊκού άσματος «οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει», ισχύει και το τοπικό «οι δημαρχίες φεύγουνε, μα οι σωλήνες μένουν». Ακούσαμε (σε προεκλογικούς λόγους-προγραμματικές δηλώσεις και σε αναπτυξιακά (που λέει ο λόγος) συνέδρια, αμέτρητα γαλαζοπράσινα οράματα και μεγαλόπνοους αναπτυξιακούς σχεδιασμούς, καθώς και μέτρα για την ποιότητα της ζωής, που όμως όλα εξανεμίζονταν και θάβονταν σαν τους σάπιους σήμερα αμιαντοσωλήνες του δικτύου ύδρευσης, από τη Χώρα ίσαμε τον Πάνορμο και τις τουριστικές, πλην όμως όλα αποδείχτηκα αεροκοπήματα… - μετά συγχωρήσεως.

Στο Δήμο θητεύσανε και «ειδικοί» επί  ευρωπαϊκών προγραμμάτων, υπήρχαν και υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα για αντικατάσταση δικτύων ύδρευσης, αλλά «πέρα βρέχει» η κατάσταση μένει η ίδια. Νεκρή φύση…