ασφαλτοστρώσεις και τμήματα του κεντρικού οδικού δικτύου αλλά και σε κάποιους δρόμους της Πόλης, ήρθε η σειρά και για τις λακκούβες (φωτο, ο δρόμος από Ελιές προς Γαϊδουρόραχο).

Βολεύεται και πάλι η κατάσταση με τα πρόχειρα μπαλώματα. Καλά κι αυτά, παρά τίποτα. Είναι όμως προχειροδουλειά, γιατί το συνεργείο, σύμφωνα με τις οδηγίες προφανώς που πήρε, επιδιορθώνει τις βλάβες του οδοστρώματος στις σε δύο… φάσεις, (1)  ραντίζει με πίσσα τη λακκούβα, και (β) την σκεπάζει με άσφαλτο ταχείας πήξεως (με ψιλό χαλίκι). Θα αντέξει αυτή η επιδιόρθωση τα φορτηγά και τις νταλίκες; Θα κρατηθεί στα απότομα φρεναρίσματα και τις νευρικές εκκινήσεις; Η μόνη απάντηση που χωράει είναι «όσο αντέξει, στην ανάγκη, παρά τίποτα,  καλά και τα μπαλώματα».

Θα έπρεπε η μελέτη για τα ασφαλτικά να συμπεριλάμβανε και τα σημεία του οδικού δικτύου που έχουν διαβρώσεις, μεμονωμένες ή πολλαπλές, άλλες βαθιές κι άλλες ρηχές. Να γινόταν δηλ μια σωστή, κατά το δυνατόν δουλειά. Και η μελέτη να ήταν… μελετημένη – μετά συγχωρήσεως.

Επειδή έχουμε πολλά παραδείγματα στην Κάλυμνο, δικαιούμαστε να πούμε εμείς οι μη «ειδικοί» ότι τα δημοτικά – κρατικά έργα καθρεφτίζουν τη νοοτροπία πολιτικών και τη γνώση και υπευθυνότητα των μελετητών, των εργολάβων και των τεχνικών: να δείξουμε κάτι τώρα και μετά βλέπουμε. Διαχρονική πολιτική πάθηση.