πυρηνικού σταθμού, στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, από γιγαντιαίο τσουνάμι που ακολούθησε ισχυρό σεισμό. Εκείνη την ημέρα, ισχυρός σεισμός έπληξε την Ιαπωνία. Ακολούθησε τσουνάμι που κατέστρεψε δύο αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού. Το αποτέλεσμα ήταν να διαφύγουν στη θάλασσα και στην ατμόσφαιρα τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας. Σήμερα, μετά από 5 χρόνια, η διαρροή δεν έχει σταματήσει αν και δεν είναι γνωστό τι ακριβώς συμβαίνει και ποια η έκταση των επιπτώσεων γιατί έχει επιβληθεί «καθησυχαστική» σιωπή από την Ιαπωνική κυβέρνηση…

Οι επιπτώσεις του ατυχήματος είναι ανυπολόγιστες, δεδομένου ότι το Τσερνόμπυλ θεωρείται προ πολλού μία από τις χειρότερες πυρηνικές καταστροφές στην ιστορία. Κι όμως, η καταστροφή στο Τσερνόμπυλ σαφώς ωχριά σε σύγκριση με τη Φουκουσίμα. Η Φουκουσίμα δεν είναι μόνον ένας πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα εξαιτίας της επαφής της με τον ωκεανό, αλλά και διότι, τα πιο αξιόπιστα δεδομένα που έχουμε, δείχνουν ότι ως επακόλουθο η Φουκουσίμα διασπείρει πολύ περισσότερη ραδιενεργή ακτινοβολία σε όλο τον πλανήτη απ’ ότι θα μπορούσε ποτέ το Τσερνόμπυλ! [Πηγές: http://www.nature.com, http://enenews.com, http://triblive.com]

Το χειρότερο είναι ότι όσα αναφέραμε δεν περιλαμβάνουν όλα τα άλλα ισότοπα, όπως του στροντίου, πλουτώνιου και ουρανίου που διαφεύγουν στον αέρα και το νερό από το 2011. Αν λάβουμε κι αυτά υπόψη, έχουμε μια ακόμα πιο τρομερή εικόνα για το τι περιμένει τον κόσμο!...

Τα συμπεράσματα είναι σαφή:

• Δεν υπάρχει ειρηνική χρήση της  πυρηνικής ενέργειας. 
• Τα αποτελέσματα μιας καταστροφής ενεργειακού πυρηνικού σταθμού είναι αθροιστικά παρόμοια με εκείνα της χρήσης πυρηνικού όπλου.
• Η μεταφορά, και συνεπώς και έκταση της ραδιενεργούς μόλυνσης, δεν γνωρίζουν εμπόδια και σύνορα.
• Η ικανοποίηση των  ενεργειακών αναγκών μιας χώρας δεν μπορεί να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή σε ολόκληρες ηπείρους ή ακόμη και σε όλο τον πλανήτη.
• Οι επιπτώσεις της ραδιενεργού μόλυνσης εμφανίζονται σε βάθος χρόνου.
• Η πυρηνική βιομηχανία παραμένει οικονομικά και πολιτικά ισχυρή.
• Η ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη για τα θέματα των μεγάλων πυρηνικών ατυχημάτων, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα.

Μόνιμη απαίτηση είναι

• ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΥΡΗΝΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ.
• ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.
• ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΟΙ ΛΑΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ.

Το Δ.Σ. του Αντιπυρηνικού Παρατηρητήριου Μεσογείου

(Ρόδος, 10.3.16)