στο λιμάνι της Πόθιας με τη συγκομιδή τους και γεμίζουν τους πάγκους των ιχθυοπωλείων με φρέσκο ψαράκι (φωτο, γόπες στο καΐκι).  

Φρέσκο ψαράκι με 3€ & 5€

Στη συνέχεια μερικοί μανάβηδες (με κοινωνικές ευαισθησίες) κατεβάζουν χαμηλά τις τιμές τους  (το κιλό 3€ & 5€) και έτσι δίνουν τη δυνατότητα στους φτωχούς συνταξιούχους και τους απόρους να απολαύσουν το φρέσκο ψαράκι έστω και με την αγορά ενός κιλού – δωρεάν οι εσχάτης πενίας. 

 (Η δεοντολογία δεν επιτρέπει να αναφέρουμε ονόματα εμπόρων με τέτοιες ευαισθησίες. Οι καταναλωτές όμως έχουν την υποχρέωση να ρωτάνε και να κάνουν μια μικρή έρευνα αγοράς, για να μη… φοβούνται να πλησιάσουν τον πάγκο του μανάβη).

Τα δύο προβλήματα

Τα μεγάλα όμως και εφιαλτικά προβλήματα για την αλιεία είναι (α) η υπεραλίευση που έχει ως συνέπεια την εξάντληση των αλιευτικών, και (β) η ρύπανση των θαλασσών, που κάνει τον καταναλωτή μερικές φορές επιφυλακτικό απέναντι στο ψάρι.  Πάντως τα μικρά ψαράκια και γενικώς τα ψάρια του αφρού είναι τα περισσότερο ασφαλή.

***

Τι απέρριψε το Δημ. Συμβούλιο Καλύμνου

Το θέμα της θαλάσσιας ρύπανσης που αναφέραμε, μας θύμισε ότι στην Κάλυμνο περίπου πριν δύο δεκαετίες δόθηκε η ευκαιρία και η δυνατότητα να αποκτήσει «Κέντρο Ελέγχου Θαλάσσιας Ρύπανσης ΝΑ Αιγαίου» (όπως το ονόμασε ο προσφερόμενος δωρεάν μελετητής, και θα ήταν ένα αναπτυξιακό εργαλείο για την αλιεία), χωρίς να βάλει δραχμή ο Δήμος,  καθώς ήταν έτοιμη (1) η χρηματοδότηση ίδρυσης και εξοπλισμού του Κέντρου από το Υπουργείο Αιγαίου, και μαζί (2) δεδομένη και η δωρεάν εγκατάσταση και παρακολούθηση της λειτουργίας του Κάντρου αυτού από Καλύμνιο χημικό και περιβαλλοντολόγο καθηγητή πανεπιστημίου.

Δυστυχώς όμως το θέμα «κόλλησε» στην άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου να δεχτεί αυτή τη διπλή προσφορά, της ίδρυσης και της παρακολούθησης.

Θυμάμαι ακόμη την απαξιωτική φράση επιστήμονα δημ. συμβ. «προοδευτικού», θα έλεγε κάποιος «δικός» του) κατά τη συζήτηση του θέματος: «Καλά εμείς θα αναλάβουμε τώρα να ελέγχουμε τη ρύπανση της θάλασσας στο ΝΑ Αιγαίο;». Το βρήκε εξωφρενικά παράλογο να αποκτήσει η Κάλυμνος ένα τέτοιο Κέντρο – ούτε εκπρόσωπος «κεφαλαιοκράτη» που ρυπαίνει τη θάλασσα να ήταν! Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι και η πλειοψηφία των δ.σ.  υιοθέτησε αυτή την άρνηση και έτσι όλοι, πλην δημάρχου (που ήταν και ο εισηγητής - ο κομιστής αυτού του δώρου ήταν… άλλος), καταψήφισαν την πρόταση μετά περισσής δυσφορίας. 

Έτσι γράφεται στην Κάλυμνο διαχρονικά η ιστορία της ανάπτυξης.