Με πόνο ψυχής πληροφορήθηκα την είδηση. Δεν βρίσκομαι στην Νέα Σμύρνη, την κοινή γειτονιά μας, να συμμετέχω ενεργά στο τελευταίο αντίο. Δεν βρίσκομαι ούτε καν στην Ελλάδα. Δεν έχω άλλο τρόπο να εκφράσω τη θλίψη και τα συναισθήματά μου.

Από παιδάκι θυμάμαι την επιβλητική παρουσία σου, χρόνο-χρόνο μέχρι το Δίπλωμά μου της Βυζαντινής, που κοσμεί η υπογραφή σου.

Από παιδάκι θυμάμαι να ανεβοκατεβαίνω τις κλίμακες, να τρέμει το φυλλοκάρδι μου μπροστά στις Εξεταστικές Επιτροπές των Ωδείων. Κι εσύ, με περισσή ευαισθησία να κατεβαίνεις από το …ύψος σου! Με μαεστρία, με παιδαγωγική καλοσύνη απαράμιλλη – αυτήν που έχει ανάγκη η σπουδή της Μουσικής για να αποδώσει καρπούς – να υποβάλλεις τις ερωτήσεις σου. Καθαρές, γόνιμες, βατές…

Μ’ ένα χαμόγελο αδιόρατο, που αέναα προσπαθούσες να κρύψεις κάτω από τη βαθιά ιεροψαλτική φωνή σου, να μας εμπνέεις πως η Μουσική δεν είναι «Ιερά Εξέταση». Είναι πνοή, είναι τέχνη αλλά και μελέτη, γνώση, ακρίβεια και προσπάθεια πειθαρχημένη.

Υπόδειγμα διδασκαλικού ήθους, καμάρωνες που βλαστάρια νέα μαθητεύουν, όχι μόνο στη μουσική της Δύσης, αλλά επίσης σε αυτήν της Εκκλησίας και της παράδοσης.

Σ’ ευχαριστώ Δάσκαλε γι’ αυτή τη μοναδική εμπειρία.

Αιωνία σου η μνήμη. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά σου.

Καλό κατευόδιο, ουράνιες μελωδίες στον κόσμο των Αοράτων.

Βαγγέλης Τάτσης

(φωτο αρχείου "Α"- στο μέσο της επιτροπής ο Γ. Μαλαφής)