ίδρυσε Δημοτικό Ελεύθερο Πανεπιστήμιο και κύκλους σπουδών τους οποίους επιλέγει η δημ. Αρχή αναλόγους των αναγκών που έχουν οι δημότες της. Μου άναψαν κάτι «λαμπάκια» και εθίγει το πατριωτικό μου συναίσθημα: για τι το νησί μου να υστερεί τόσο πολύ;
Καμαρώνουμε ότι είμαστε «το νησί των Γραμμάτων»; Πράγματι, βγάζουμε πολλούς επιστήμονες. Όμως, άλλο το πλήθος των επιστημόνων και άλλο τα Γράμματα. Άλλο ο επιστήμονας, άλλο ο καλλιεργημένος και σωστός άνθρωπος. Στην Κάλυμνο βγάζουμε επιστήμονες, αλλά καλλιεργούμε και επιβάλλουμε, ναι επιβάλλουμε, τη μιζέρια και την εμπάθεια. Αυτά τρώνε τα σωθικά του νησιού, γιατί δεν είναι μόνο προβληματική η πολιτική κουλτούρα της μιζέριας που αναπαράγουμε, είναι και μερικοί πολιτικοί που την έχουν εγκαταστήσει και επιβάλει. Αποτέλεσμα, δεν μπορούμε να πάμε βήμα. Μας τραβάνε πίσω τα βαρίδια του κάθε «ηγέτη». Να πω μερικά παραδείγματα, του χθες και του σήμερα, για να γίνω κατανοητός και να ενημερώσω τον κόσμο επί πραγματικών γεγονότων:
Α) Επί της πρώτης δημαρχίας του Κ. Δ. Διακομιχάλη, που είχε διαδεχτεί τον κ. Μ. Ζαΐρη, είχα καταθέσει στον κ. δήμαρχο, λόγω προσωπικής φιλίας, γραπτές και τεκμηριωμένες προτάσεις – που μου τις θύμισε το Δημοτικό Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Περιστερίου – μεταξύ των οποίων και οι ακόλουθες:
1. Ίδρυση Πνευματικού Κέντρου(ΠΚ),στο οποίο θα υπάγονταν διοικητικά και οργανωτικά η Δημοτική Βιβλιοθήκη, η Δημοτική Πινακοθήκη και κάθε άλλη πολιτιστική δραστηριότητα που θα μπορούσε να προγραμματίσει αυτό το ΠΚ, σύμφωνα με τα πρότυπα των Π. Κ. της Κω, της Σύμης και άλλων νησιών του νομού μας.
Μερικοί όμως θεωρούσαν ότι αυτή η κίνηση υποτιμούσε το σωματείο Αναγνωστήριον «Αι Μούσα», με αποτέλεσμα η πρόταση αυτή να απορριφθεί a priori, πριν καλά-καλά εξεταστεί στα σοβαρά, απλούστατα γιατί ποτέ δεν κατανόησαν το θέμα οι «ειδήμονες».
2. Ιδρυση Δημοτικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Περιέγραψα λεπτομερώς τη δομή και λειτουργία του. Δεν προέβλεπε καθόλου σοβαρές δαπάνες, ενώ θα ήταν το λαϊκό αυτό πανεπιστήμιο μια στέγη διαρκούς επιμόρφωσης των δημοτών αλλά και χώρος ενημέρωσης επαγγελματικών τάξεων του νησιού.
Το θέμα πήγε στο δημ. σ/λιο και το χλεύασαν οι δημοπατέρες της αντιπολίτευσης, κουμπώθηκαν και αυτοί της συμπολίτευσης, και απορρίφθηκε σχεδόν παμψηφεί.
3. Κέντρο Ελέγχου Θαλάσσιας Ρύπανσης Αν. Μεσογείου. Η εισήγησή μου (α) ήταν πλήρως τεκμηριωμένη από την άποψη της σκοπιμότητας και της ανάπτυξης, (β) είχε τη δωρεάν προσφορά του Καλύμνιου καθηγητή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιάννη Τσαγκάρη, στην έδρα της Ανόργανης Χημείας και με μελέτες στο θαλάσσιο περιβάλλον, ο οποίος προσφέρθηκε (λόγω της συγγένειας που είχαμε), να το στήσει και να παρακολουθεί το ερευνητικό-επιστημονικό του έργο εντελώς δωρεάν, και (γ) το κέντρο αυτό είχε έτοιμη την αρχική χρηματοδότηση 25 εκατ. δρχ. από τον τότε υπουργό Αιγαίου κ. Κ. Σκανδαλίδη (λόγω προσωπικής μου σχέσης).
Και η πρόταση αυτή πήγε στο δημ. σ/λιο, για να απορριφθεί με ειρωνείες από την πτέρυγα της αντ/τευσης αλλά και από την αδιάφορη για κάτι τέτοια… συμπολίτευση. Ο κ. δήμαρχος, για να σώσει το θέμα, μου πρότεινε αυτό το Κέντρο να υπαχθεί στη ΔΕΥΑΚ (υπό τον κ. Γ. Θανάτση), αλλά εγώ του δήλωσα την οριστική μου αποχή από το θέμα.
4. Αξιοποίηση ενός από τους Μύλους της Χρυσοχεριάς. Να γίνει πολιτιστικό καφενείο. Αλλά και εδώ φωνή βοώντος εν τη Καλυμνιακή Ερήμω.
Μετά από αυτά και άλλα παρόμοια, «παρέδωσα τα όπλα», γιατί είχα βεβαιωθεί ότι το νησί μου μαστίζεται από βάρβαρη πολιτική μιζέρια, από συμπλέγματα και εμπάθειες κάθε κατηγορίας. Ότι είχε μετατραπεί σε νησί της διαπλοκής, των στημένων παιχνιδιών και των ποικίλων σκοτεινών συσπειρώσεων. Και λέω σκοτεινών, γιατί στη Ρόδο οι Λάιονς, οι Ρόταρυ κ.α. προσφέρουν στην κοινωνία, ενώ εδώ παρόμοιες αντικοινωνικές οργανώσεις παράγουν αόκνως και με σύστημα την εμπάθεια και τη μιζέρια.
Β) Σήμερα ο Δήμος της Καλύμνου συνεχίζει να μαστίζεται από την γάγγραινα της διαπλοκής μεταξύ υπηρεσιών και προσώπων, υπαλλήλων και προϊσταμένων. Καμιά πρόοδος προς τα εμπρός. Ο νέος δήμαρχος, ο κ. Γαλουζής, περιβάλλεται από το βρικολακιασμένο καθεστώς, το οποίο εποδίδεται σε προκλητική αλληλεγγύη προς τα «δικά» του πρόσωπα, γιατί μόνο αυτή την αξιοκρατία θέλει, απαιτεί και επιβάλλει. Έχουμε ένα Δήμο με θύλακες καθεστωτικών που λειτουργούν για τη στήριξη των κολλητών.
Σήμερα πασχίζει το παλαιό καθεστώς τον κάθε «δικό» του υπαλληλίσκο-αγγούρι να τον στηρίζει με όλα τα μέσα που διαθέτει και να τον υψώνει ως δήθεν μονάδα αξίας. Να ονομάζονται «διευθυντές» χωρίς να υπάρχει καμιά επίσημη απόφαση από τα αρμόδια υπηρεσιακά συμβούλια. Με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται μορμολύκεια που νομίζουν ότι μπορούν να απειλούν και να υβρίζουν υπαλλήλους μπροστά σε τρίτους, γιατί τους θεωρούν προσωπικούς υποτελείς στην εξουσία τους. Και να έρχονται μετά στα διοικητικά συμβούλια των ΝΠΔΔ και τα να λένε ανοησίες αγωνιώντας όχι να στηρίξουν την αλήθεια, αλλά να προσφέρουν αλληλεγγύη στο «δικό» τους πρόσωπο. Σε τέτοια κατάπτωση έχει φτάσει η Κάλυμνος.
Ο δήμαρχος θα τα καταφέρει να φτιάξει ένα δήμο φυσιολογικό; Δεν ξέρουμε, θα δείξει. Πρέπει να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις, που να επιβάλλουν τάξη, τον κάθε κατεργάρηνα τον καθίζουν στον πάγκο του και τον κάθε υπάλληλο στη δουλειά του. Η Κάλυμνος έχει ανάγκη ένα Δήμο στον οποίο ο υπάλληλος θα κοιτάζει τη δουλειά του χωρίς πολλά λόγια. Δεν έχει καθόλου ανάγκη από έναν τύποις προϊστάμενο που θα υπογράφει «διευθυντής», χωρίς να έχει οριστεί με καμιά απόφαση υπηρεσιακού συμβουλίου, και με τουπέ πεντακοσίων καρδιναλίων, χωρίς φόβο ή συστολή υποπίπτει στο αδίκημα «αντιποίησης αρχής» .
Αλλά ακόμη κι αν εκλέξει ο δήμος τους προϊστάμενους του, το νησί θέλει προϊστάμενο να εργάζεται στο έργο για το οποίο προσλήφθηκε ως υπάλληλος και να μην περιφέρεται ανά τας οδούς και τας ρύμας της πόλης. Και επιπλέον να νομίζει ότι έχει εξουσία να βρίζει δημοσίως και να απειλεί υπαλλήλους – δε σκέφτηκαν ότι ενδέχεται και να κληθεί η Αστυνομία για σύλληψη επ’ αυτοφώρω, ή στη δική τους βία να δεχτούν καμιά ακαριαία σκληρή απάντηση;
Όσο δύσκολο και να είναι, ο κ. Γαλουζής πρέπει να το προσπαθήσει: Να φτιάξει ένα φυσιολογικό Δήμο, ώστε να του αξίζει ο τίτλος Δήμος Καλυμνίων (εννοείται πολιτών) και όχι απλά Δήμο Καλύμνου, δηλαδή των τεχνικών έργων, των αποχετεύσεων, των δρόμων και των… δρομαίων υπαλλήλων.
