στην εξουσία, κατά κανόνα φέρνουν την αποσύνθεση έως και τη διάλυση του κόμματος. Στην περίπτωση όμως της αποστασίας του Παν. Λαφαζάνη από το ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα δεν ίσχυσε ο κανόνας αυτός.
Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ο Τσίπρας χάρη… στην αποστασία του Λαφαζάνη κέρδισε ανέλπιστα το μεγάλο «παιχνίδι» σε δύο πολιτικά υψίπεδα:
Α) Τον «καθάρισε» ο Λαφαζάνης από κάθε στίγμα, σκιά και υποψία ενός αμφιλεγόμενου αριστερού (όπως λειτουργούν τα στερεότυπα στην ιστορική συνείδηση του Ελληνικού λαού). Καθώς ο αριστερός ήταν πάντα εκείνος που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα του έθνους. Ο Τσίπρας, με τη βοήθεια του Λαφαζάνη, ανέτρεψε και «έκαψε» τα στερεότυπα αυτά. Αποδείχτηκε γνήσιος αγωνιστής, ειλικρινής, τίμιος, εργατικός, επίμονος κ.λπ. Κάθε άλλο παρά επικίνδυνος επαναστάτης. Ο λαός τον εμπιστεύτηκε ως εγγυητή της σταθερότητας και υπερασπιστή των συμφερόντων του. Τον πίστεψε ότι έχει φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό, χωρίς το ρίσκο της δραχμής και «κρυφό σχέδιο», που του καταλόγιζαν, για έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ.
Αυτή την γκρίζα εικόνα την πήρε στους ώμους του ο Λαφαζάνης». Έτρεξε να αναλάβει το ρόλο του ακραίου επαναστάτη, και γι’ αυτό ο λαός τον έβγαλε έξω απλό τη Βουλή αξιολογώντας τον είτε ως επικίνδυνο (στο θέμα της δραχμής και της εξόδου από το ευρώ και την Ευρώπη) είτε ως περιττή πολιτική δύναμη, καθώς οι ψηφοφόροι που ήθελαν να ψηφίσουν Όχι στην Ευρώπη και Όχι στο ευρώ, είχαν καλύτερη λύση: να ψηφίσουν ΚΚΕ. Την καθαρή εικόνα του Τσίπρα την ύψωσε ο Λαφαζάνης.
Β) Ο Τσίπρας είχε ανέλπιστα κέρδη: 1) αν και συνέχισε το εξουθενωτικό για το λαό πρόγραμμα λιτότητας των δύο προηγούμενων μνημονίων, χωρίς να τα «σχίσει», όπως υποσχέθηκε, μπαλκονάτα, προεκλογικά), 2) αν και υπέγραψε το 3ο μνημόνιο, αδυνατώντας να εφαρμόσει το εκλογικό του πρόγραμμα, 3) αν και είχε απέναντί του τη λύσσα όλων των ΜΜΕ, ακόμη και την ύπουλη προπαγάνδα της κρατικής τηλεόρασης (την οποία αυτός άνοιξε, μετά από 2 χρόνια μαύρου στην οθόνη και στην τσέπη των δημοσιογράφων), 4) αν και το 62% του Όχι στο δημοψήφισμα το έγειρε ελαφρώς προς το Ναι, παρ’ όλες αυτές αποτυχίες, μέσα σε 8 μήνες κέρδισε τρεις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Ήταν η πίστη του λαού σε έναν νέο άνθρωπο ειλικρινή και αγωνιστή –αυτό που ψάχνουν οι λαοί σήμερα.
Αντιθετικά αποτελέσματα
Αν ο Λαφαζάνης δεν είχε προχωρήσει στο αυτοκτονικό διάβημα της αποστασίας, ο ίδιος προσωπικά και η Αριστερή Πλατφόρμα (1) θα είχαν πολύ μεγαλύτερο κύρος, (2) θα ήταν μες στη Βουλή με πολλούς βουλευτές και (3) με τα υπουργεία που θα είχε ο Λαφαζάνης και η Πλατφόρμα θα είχαν γλιτώσει το μεγάλο Βατερλό των εκλογών.
Σήμερα ο Τσίπρας απολαμβάνει και αξιοποιεί την εικόνα που του φιλοτέχνησε ο Λαφαζάνης ως ακίνδυνου αριστερού, κερδίζοντας έτσι τη διεθνή αναγνώριση και την εμπιστοσύνη, εντός και εκτός Ευρώπης.
Πρέπει λοιπόν ο Αλέξης να ευγνωμονεί τον «σύντροφο» του, τον Παναγιώτη, για την σωτήρια… αποστασία του.
