από ένα μικρό τεχνικό έργο σε σχολική αυλή.
Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού που εφάπτεται της σχολικής αυλής του 6ου Δημ. Σχολείου (στην Ανάσταση) απευθύνεται σε αρμόδιους και υπεύθυνους τονίζοντας ότι είναι οφθαλμοφανές πώς κινδυνεύει το σπίτι της από τον τρόπο παροχέτευσης των νερών της βροχής από την αυλή-γήπεδο του σχολείου, αλλά ανταπόκριση δεν βρίσκει – «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα».
Η τσιμεντόστρωση της αυλής του σχολείου και η διευθέτηση των βρόχινων νερών, όπως δείχνει η φωτογραφία, θα εκβάλλουν στο πεζοδρόμιο του σπιτιού που εφάπτεται της αυλής, επί του δημοσίου δρόμου. Όμως το πεζοδρόμιο αυτό δεν έχει κλίση προς το δημόσιο δρόμο και όπως είναι φυσικό θα κυλάνε στην αυλή του σπιτιού – η είσοδος είναι στο 1 μέτρο.
Το έργο είναι της περιφέρειας Ν. Αιγαίου και εργολήπτης ο κ. Ν. Κρούσκος. Πιστεύουμε ότι, ακόμη κι αν ο μελετητής του έργου δεν το πρόβλεψε… τι πρόβλημα ετοίμασε με τη μελέτη του, ο εργολάβος θα κάνει κάτι… Θα επεκτείνει την οπή εκβολής των νερών με ένα σωλήνα κτιστό (περ. ενός μέτρου!) μέχρι το δρόμο.
Είναι τόσο απλό και τόσο οφθαλμοφανές . Είναι δύσκολο να (αποφασίσουν και) να πούνε στην ιδιοκτήτρια ότι θα φροντίσουν ώστε να μη κινδυνεύει το σπίτι της και ότι τα νερά θα διώχνονται στο δημόσιο δρόμο;
Με την ευκαιρία: Παρόμοιο πρόβλημα δημιουργήθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου η πλακόστρωση ανέβασε το οδόστρωμα ψηλότερα από το σκαλί της εισόδου, στην εξώπορτα, με αποτέλεσμα τα νερά της βροχής να εφορμούν στο ισόγειο του μουσείου. Μετά έψαχναν έργο «θεραπείας»… Υπάρχουν παραδείγματα πολλά.
Οι μελετητές δημοσίων έργων θα πρέπει να μελετάνε πιο σωστά τα έργα. Ο εργολάβος εφαρμόζει τη μελέτη που του δίνουνε οι μελετητές.
