σε ηλικία 92 ετών, στις 19/5/15 στη Λίλλη της Γαλλίας, όπου έμενε μόνιμα και κάθε καλοκαίρι ερχόταν στην αγαπημένη της Κάλυμνο.
Η κηδεία της έγινε στις 22/5/15, στον ιερό ναό Αγίου Παύλου Λίλλης, σε μια εκκλησία κατάμεστη από συγγενείς, φίλους και γνωστούς της οικογένειας, οι οποίοι ήρθαν να της δώσουν τον τελευταίο ασπασμό και να της δείξουν και στην ύστατη αυτή στιγμή του αποχωρισμού το μεγάλο σεβασμό και την αγάπη που έτρεφαν στο πρόσωπό της. Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης, η οποία κορυφώθηκε με το τελευταίο «αντίο» που απηύθυναν στην αξιολάτρευτη Ευδοκία πολλοί γνωστοί της οικογένειας αλλά και τα παιδιά της και τα εγγόνια της.
Ο Θεός την πήρε κοντά του στερώντας της το ταξίδι που είχε προγραμματίσει για φέτος το καλοκαίρι, στις 27 Ιουλίου, για να την κρατήσει κοντά στον άντρα της Αντώνη και την κόρη της Μαρή–Κλαιρ, πρόσωπα πολυαγαπημένα της που έφυγαν νωρίς απ’ τη ζωή.
*
Η αείμνηστη Ευδοκία ήταν δεύτερη κόρη του γιατρού Μανώλη Καρπάθιου και της Καλλιόπης Ολυμπίτου, μιας Καλυμνιακής παραδοσιακής οικογένειας που κρατούσε ως ιερή παρακαταθήκη τις αξίες της Πατρίδας και της Ορθοδοξίας, αλλά και του ήθους, της ευγένειας και της πνευματικής καλλιέργειας. Με αυτές τις αξίες διαπαιδαγώγησαν τα παιδιά τους, τέσσερις κόρες: Θεμελίνα, Ευδοκία, Μαρία, Ιωάννα (αφιέρωσε ζωή της στο μοναχισμό ως «μάνα» του Ορφ/φείου Θηλέων της Ι. Μητροπόλεως Καλύμνου, μητρ/τη Ισιδώρου) και τα τρία αγόρια: Βασίλη (επιχειρηματία, ιδρυτή του 5ου Δημ. Σχολείου Πόθιας), Θεμιστοκλή (καθηγητή παιδιατρικής παν/μίου Αθηνών), Σακελλάρη (καθηγητή γυναικολογίας παν/μίου Αθηνών).
Η Ευδοκία σε ηλικία 23 ετών παντρεύτηκε, στην Αθήνα το 1946, τον Καλύμνιο επιχειρηματία της Γαλλίας Αντώνη Κεφαλιανό, εγκαταστάθηκαν στη Λίλλη όπου και απέκτησαν 6 παιδιά. Ευτύχησε να δει εκτεταμένη την οικογένειά της με 15 εγγόνια και 8 δισέγγονα.
Τα πατροπαράδοτα ιδανικά της οικογενειακής ζωής, στη διαδοχή των ν γενεών, έδειχναν πάντα τον δρόμο της ηθικής και κοινωνικής καλλιέργειας και της αγάπης προς τη μόρφωση και τις επιστήμες. Και τα έξι παιδιά της σπούδασαν στο πανεπιστήμιο της Λίλλης και όλα απέκτησαν διδακτορικό: η Πόπη Βιοχημικός, πανεπιστημιακή στη Φαρμακευτική Σχολή στον τομέα της έρευνας, η Μαρή-Κλαιρ πνευμονολόγος-αλλεργιολόγος, η Όλγα γιατρός εργασίας και τρεις οδοντίατροι: Ολυμπία, Ειρήνη, Μιχάλης. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ευτυχία της μακαριστής Ευδοκίας: να καμαρώνει και να είναι περήφανη για τα παιδιά της και τα εγγόνια της.
Η ίδια προσωπικά σε όλη της ζωή διατηρούσε μια άρρηκτη και θερμή σχέση με την Εκκλησία και το βιβλίο, δείχνοντας θαυμαστή αγάπη προς τα ιστορικά βιβλία με θέμα την Κάλυμνο. Γι’ αυτό και πάντοτε μια συζήτηση μαζί της είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ήταν δυναμική προσωπικότητα σε όλα της: στην κοινωνική της παρουσία, στην οικογενειακή αγωγή και στην πνευματική της καλλιέργειά.
*
Αλλά δεν ήταν μόνη η οικογενειακή ζωή και τα προσωπικά της πνευματικά ενδιαφέροντα. Ξεχώριζε στην ελληνική κοινωνία της Λίλλης, και όχι μόνο, η κοινωνική παρουσία της οικογένειας και η δράση της. Ο άντρας της διετέλεσε 40 χρόνια πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Β. Γαλλίας και μεταφραστής της ελληνικής κοινότητας της Λίλλης.
Η προσφορά τους στην εκεί Εκκλησία ήταν πολύτιμη και έντονα διακριτή. Στο σπίτι τους έβρισκαν στήριξη και βοήθεια πολλοί Έλληνες που κατέφευγαν στην ζεστή οικογενειακή τους αγκαλιά.
Επίσης, από το σπίτι τους περνούσαν πολλοί ιερωμένοι που απ’ αυτούς αναδείχθηκαν ιεράρχες και αρχιεπίσκοποι, άλλοι καθηγητές πανεπιστημίου, όπως είναι οι αρχιεπίσκοποι Κρήτης Τιμόθεος (νονός της Όλγας) και Ειρηναίος, ο Μητροπολίτης Καλύμνου Νεκτάριος, ο καθηγητής πανεπιστημίου Γρατσέας.
Η αξέχαστη Ευδοκία είχε έντονη προσωπικότητα και δυναμική δημιουργικότητα, κινούμενη πάντα με τις αρχές του ανθρωπισμού και των ελληνορθόδοξων ιδανικών και των αξιών που μετέδωσε στα παιδιά της. Η μνήμη της θα είναι αιωνία.
