Όταν -και με τη βοήθεια του Θεού- κερδίσεις μια μάχη για τη ζωή ενός δικού σου ανθρώπου και συναισθήματα ,όπως η βαθιά ευγνωμοσύνη και η αγάπη για τα πρόσωπα που τον έσωσαν , σε κατακλύζουν, είναι ως ένα βαθμό αυτονόητο γεγονός. Όταν όμως μαζί με τα παραπάνω νιώθεις και εκτίμηση και περηφάνια για τα ίδια πρόσωπα ,τότε σημαίνει ότι κάτι το ξεχωριστό συνέβη εκείνες τις δύσκολες ώρες της επείγουσας χειρουργικής επέμβασης αλλά και σε όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του συζύγου μου Γιάννη Θ. Κουτούζη (Δυναμίτη) στο Βουβάλειο Νοσοκομείο Καλύμνου.
Για όλα αυτά ,θέλουμε να εκφράσουμε ,έστω και με λίγη καθυστέρηση, τις θερμές μας ευχαριστίες ,όχι από υποχρέωση αλλά από ψυχική ανάγκη , πόσο μάλλον που η περιπέτεια, αν θέλει ο Θεός, δείχνει να έχει αίσιο τέλος!
Ευχαριστούμε λοιπόν μέσα από την ψυχή μας:
-Τον χειρούργο ιατρό Παντελή Θ. Κλωνάρη , που με τις καίριες αποφάσεις του, το συντονισμό και την απόλυτα επιτυχημένη επέμβασή του, (ώρα 1η πρωινή) έσωσε κυριολεκτικά μια ζωή! Τον Παντελή όμως έχουμε να τον ευχαριστήσουμε και για άλλες πτυχές της ιατρικής και ανθρώπινης πλευράς του: Η διαρκής έγνοια του για τον ασθενή , η καθημερινή εκτίμηση των δεδομένων, η αυθεντικότητα της ανθρωπιστικής συμπεριφοράς του, η ευγένεια, η ταπεινότητα είναι αρετές δυσεύρετες και εμείς τις βρήκαμε συγκεντρωμένες στο πρόσωπο του .
-Τον χειρούργο ιατρό Παύλο Μ. Ζαΐρη, τον αισιόδοξο και αποφασιστικό , που συνεργάστηκε με τον κ. Κλωνάρη και είχαμε αυτό το αίσιο αποτέλεσμα.
-Τον αναισθησιολόγο ιατρό Παύλο Γ. Μακαρούνα που έπαιξε κι’ αυτός τον καθοριστικό του ρόλο, με πολλή ανθρωπιά και αγάπη.
-Τον καταξιωμένο καρδιολόγο του νοσοκομείου μας Μανώλη Τσικούρη, γιατί κι’ αυτός, μετά την εγχείρηση ,είχε να αντιμετωπίσει το… μερίδιό του. Όταν σε περιθάλπει ο Τσικούρης τουλάχιστον νομίζεις ότι έχεις απέναντί σου το γιο σου ή …τον πατέρα σου. Τέτοιας ποιότητας ενδιαφέρον εκπέμπει ο καρδιολόγος μας.
-Τον ορθοπαιδικό χειρούργο ιατρό Μανώλη Μ. Καλλικάζαρο, ο οποίος , πέρα από την επιστημονική του συμβολή , σου έδινε κουράγιο, σε ξεκούραζε, με το χαμόγελό του και την ευγένειά του.
-Τον πνευμονολόγο γιατρό του νοσοκομείου μας κ. Λάμπου Αθανάσιο, ευσυνείδητο και λεπτολόγο στην ειδικότητά του.
-Τον παλαίμαχο χειρούργο ιατρό Διονύση Παρασκευόπουλο, πάντα με το ενδιαφέρον του και τον καλό του λόγο.
-Την ιατρό μικροβιολόγο Βάσω Κουντούρη, διευθύντρια του μικροβιολογικού τμήματος και υπεύθυνη για το συντονισμό της εξεύρεσης του αίματος, καθώς ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα .Στην καθοριστική αυτή στιγμή για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η εγχείρηση, εκτιμήσαμε το τι σημαίνει για την Κάλυμνο η δημιουργία του τμήματος αιμοδοσίας, μια πραγματική κατάκτηση που σίγουρα, πέρα από τις άλλες προσπάθειες, θα είχε ωριμάσει από την ύπαρξη και την πλούσια δραστηριότητα του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών, με πρόεδρο την κ. Ελένη Σταυροπούλου.
-Στο σημείο αυτό θέλουμε να εκφράσουμε και πάλι θερμές ευχαριστίες αλλά και το θαυμασμό μας για την άμεση κινητοποίηση εθελοντών αιμοδοτών οι οποίοι υπερκάλυψαν, με μια αφοπλιστική απλότητα και καλοσύνη, την ανάγκη για αίμα. Μιλώ για τον Μιχάλη Γερακιό που ανάλαβε την κινητοποίηση, τη Θεμελίνα Γερακιού, την Καλλιόπη Γερακιού, τον Σταμάτη Μ. Κουτούζη, τον Σπύρο Π. Ζαΐρη, την Ειρήνη Λάμπρου, τον Δημήτρη Κουρουκίδη, τον Παντελή Τρικοίλη. Ευχαριστούμε ακόμη το τμήμα αιμοδοσίας του Ταμείου Υγείας του Κολλεγίου Αθηνών που ανταποκρίθηκαν στην έκκλησή μας.
-Ευχαριστούμε επίσης τον ξάδελφο και καρδιακό μας φίλο Θεμιστοκλή Καρπάθιο, καθηγητή παιδιατρικής, για τη συμβολή του στο ια τρικό επίπεδο και τη στήριξη και συμπαράστασή του.
-Συγκινητική ήταν και η ανταπόκριση στις ανάγκες της περίθαλψης και της νοσηλείας από το νοσηλευτικό προσωπικό του χειρουργικού τμήματος, με επικεφαλής την υπεύθυνη κ. Φωτεινή Κορφιά. Επάρκεια, καλοσύνη, προθυμία ,υπομονή. Δεν πιστεύω ότι στα ακριβά ιδιωτικά θεραπευτήρια της Αθήνας μπορείς να βρεις τίποτε περισσότερο, ειδικά στην αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια των συναισθημάτων.
-Στις πρώτες ώρες του συμβάντος βοήθησαν με τον τρόπο τους και την υπευθυνότητά τους ο γιατρός Μανώλης Γλυνάτσης και η Ευαγγελία Μπιλλήρη και ο κ. Μανώλης Χατζηαντωνίου, άγνωστος συμπατριώτης, που έμεινε μαζί μας αρκετές ώρες, μέχρι να σιγουρευτεί ότι το περιστατικό αντιμετωπίζεται. Εκεί ,στα επείγοντα περιστατικά, νιώσαμε αρχικά ότι γινόταν συντονισμένη αντιμετώπιση και ό,τι ήταν δυνατόν, από τους υπεύθυνους γιατρούς και νοσηλευτές.
-Ευχαριστούμε ακόμη ,εκτός από την ευρύτερη οικογένειά μας ,που μοιράστηκε μαζί μας όλες τις ανάγκες που προέκυψαν, όλους (τους πολλούς) φίλους και γνωστούς που πέρασαν και ξαναπέρασαν και μας συντρόφεψαν και μας έδωσαν κουράγιο. Είχαμε την αίσθηση ότι βρεθήκαμε κάτω από μια ομπρέλα αγάπης που μας προστάτευε… Ήταν άραγε η διαφορά της πατρίδας και των ανθρώπων της;
Όλα αυτά νιώθουμε εντέλει ότι μας έκαναν να αισθανθούμε περηφάνια για την οντότητα που ονομάζεται «Βουβάλειο Νοσοκομείο Καλύμνου» και το έμψυχο περιεχόμενό του. Η περηφάνια ενισχύεται (ελπίζουμε πως δε θα παρεξηγηθούμε) όταν λογαριάζουμε πόσοι απ’ αυτό το έμψυχο υλικό είναι Καλυμνάκια. Δεν αγνοούμε τα επί μέρους προβλήματα, τις εξαιρέσεις, την απελπισία για τις ελλείψεις της λιτότητας, τον καθημερινό αγώνα που δίνεται στη μάχη για την ανθρώπινη ζωή, για την ανακούφιση των πονεμένων, την υγεία τους. Όμως αυτά δεν αναιρούν όσα είπαμε παραπάνω, έτσι όπως εμείς τα βιώσαμε σε δύσκολες ώρες και δεν θα συνέβη βέβαια μόνο σε μας. Το νοσοκομείο τελικά ανταποκρίνεται και γι’ αυτό του αξίζει όλη μας η ευγνωμοσύνη μας αλλά και η υποχρέωση των αρμοδίων να το κρατήσουν όρθιο!
Γιάννης και Φανή Κουτούζη
Μανώλης Ι. Κουτούζης
