τους σπουδαστές ΑΕΙ & ΤΕΙ καθώς και τους μαθητές που διακρίθηκαν σε μαθητικούς διαγωνισμούς. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Νικηφορείου 1ου Γυμνασίου Καλύμνου (φωτο).
Στους βραβευθέντες θα δοθούν βιβλία καλυμνιακής συγγραφικής παραγωγής, όπως επιβάλλει η ηθική υποχρέωση του Δήμου προς τους Καλύμνιους εργάτες των γραμμάτων αλλά και προς τη νεολαία, ώστε να γνωρίσουν τους συγγραφείς του νησιού τους. Τα βιβλία είναι: 1) Καλύμνικα Χρονικά του Αναγνωστηρίου «Αι Μούσαι», 2) Γιάννη Πουγούνια, φιλολόγου-συγγραφέα «Καλυμνιάδα», και 3) Μιχάλη Κώτη, δασκάλου –συγγραφέα, ποιητικές συλλογές.
***
Το έπος της κλοπής 200 βιβλίων μου
Με την ευκαιρία αυτή θα πρέπει να δημοσιοποιήσω και επίσημα, μέσω της εφημερίδας μου, την αντιμετώπιση που έτυχα από τους κατά καιρούς ενοίκους πολιτικούς άνδρες του δημοτικού μεγάρου. Ξέρω ότι παρουσιάζω το θέμα πολύ ετεροχρονισμένα, αλλά δεν μπορώ και για πάντα να το αποσιωπώ.
Το θέμα: Η δημαρχία Ρούσσου και η δημαρχία Διακομιχάλη μου εξαφάνισαν 200(!) αντίτυπα του βιβλίου μου «Νεότερη Ιστορία της Καλύμνου – κοινωνική διαστρωμάτωση», εκδόσεις Λιβάνη 2007. 200 βιβλία από την παραγγελία που μου είχε κάνει ο κ. Ρούσσος και, προφανώς, έμειναν απλήρωτα.
Όταν παρέδωσε ο κ. Ρούσσος τη δημαρχία στον κ. Διακομιχάλη, νέα δημοτική Αρχή του κ. Διακομιχάλη δεν έβρισκε πουθενά αυτά τα 200 βιβλία. Αυτό βεβαίωσε και εγγράφως προς τον δήμαρχο ο προϊστάμενος διοικητικών υπηρεσιών του Δήμου, ο κ. Μιχ. Αλαχούζος.
Ο κ. Διακομιχάλης, δήθεν έκπληκτός για το συμβάν, μου ζήτησε να του υποβάλω γραπτή αναφορά, την οποία και υπέβαλα με κάθε λεπτομέρεια στα γεγονότα. Έκτοτε, ουδέν. Επίσης, από την παράταξη του κ. Διακομιχάλη, οι κ.κ. Ν. Γαβαλάς-πρόεδρος του Δημ. Σ/λίου, Ηλ. Τσέρος-αντιδ/ρχος, Χρ. Χατζημιχάλης κ.α., όταν πληροφορήθηκαν το συμβάν, μου εξέφρασαν την αγανάκτησή τους και με διαβεβαίωσαν ότι θα έριχναν φως στην υπόθεση. Πλην, ουδέν.
Αντί του φωτός ενορχηστρωμένη και συντονισμένη επιχείρηση των γνωστών κέντρων παραεξουσίας έριξε στο πρόσωπό μου τόνους λάσπης, μέσα από τις τοπικές τηλεοράσεις οι οποίες θεωρούσαν… ότι έκαναν δημοσιογραφικό έργο της «διαφάνειας» (καταγγέλλοντας δικά μου επίσημα και πεντακάθαρα Τιμολόγια μου. Η τότε δημ. Αρχή είχε χτυπηθεί βαριά από παροξυσμό πάθους πολιτικής εκδίκησης και διαπροσωπικής μικροπρέπειας παρα-αρχηγών της παράταξης. Τελικά, τα 200 βιβλία έκαναν φτερά μέσα από το Δήμο. Δηλαδή, Και τα κλέψανε κάποιοι, Και «ένοχος» ήμουνα εγώ. και συνέβη η μεν απελθούσα δημαρχία να διαθέτει «ανοχή» στα γεγονότα του αίσχους και η νέα δημ. Αρχή να πάσχει από ακόρεστη δίψα «ανθρωποφαγίας».
Εννοείται ότι στη νέα δημ. Αρχή δεν έκαναν ούτε και θα κάνω καμία νύξη για την κλοπή των 200 βιβλίων μου από τον κορυφαίο τοπικό πολιτικό θεσμό, τη Δημαρχία Καλυμνίων. Απλώς, αυτό το δημαρχιακό «έπος» αναδύθηκε στη μνήμη μου με την ευκαιρία της βράβευσης των μαθητών αλλά και της βράβευσης, έμμεσα βέβαια, των συγγραφέων των οποίων τιμούν το έργο καθώς το προσφέρουν ως βραβείο στη νέα γενιά. Και καλώς έπραξε.
