Είμαι ανάπηρος από τροχαίο ατύχημα. Έχω χάσει το δεξί πόδι πάνω από το γόνατο  και έχω δυσκινησία στο δεξί χέρι. Κινήσαμε στις 11 Δεκέμβρη 2014 και ώρα 7:00 πρωί από Κάλυμνο να πάμε στο ΚΕΠΑ Κω. Το θέμα αφορούσε την αναπηρική σύνταξη οπότε έπρεπε να έχω οπωσδήποτε και το βιβλιάριο ενσήμων του ΙΚΑ, όπου αναφέρονται πόσα ακριβώς χρόνια δούλεψα. (Σύμφωνα με τα λόγια της Αγενούς Ψεύτρας!) Εκτός των άλλων, ντροπή της να μεταχειρίζεται έναν αυθάδη ενικό! Σύμφωνα με τις φοβέρες της δεν θα έπαιρνα ΤΙΠΟΤΑ αν δεν πήγαινα!

Τίποτα… Πως τίποτα; Τα δούλεψα τα λεφτά, δεν τα έκλεψα! Φθηνός εκβιασμός του αισχίστου είδους δηλαδή! Είμαι ανάπηρος πρώην εργαζόμενος «67% και άνω» κι έχω ξαναπεράσει και παλιότερα απ’ την «ξεφτίλα» μιας άλλης παλιότερης «επιτροπής» που ήταν ίδια κι απαράλλαχτη μ’ αυτή που πέρασα τις προάλλες. Οι φάτσες μόνο αλλάζουν!

Εκνευρίζομαι με ανθρώπους που άλλα έχουν στο μυαλό (αν έχουν κι λίγο από αυτό) και άλλα  πράττουν! Μεταχειρίζονται τους άλλους σαν σκουπίδια, σαν ανθρώπους νοητικά καθυστερημένους που δεν χαίρουν ιδιαίτερης ευθύνης! Χώρια που μη λέγοντας σ’ εμάς την αλήθεια μας μειώνουν και μας εξευτελίζουν… Εξηγώ παρακάτω αυτά που μου φάνηκαν στραβά:      

     Αναφέρομαι πρώτα στο ακατάλληλο του κτιρίου!  Για άλλο φαίνεται πως κατασκευάστηκε και σ’ άλλο χρησιμεύει προς το παρόν. Αντί να είναι ένα όμορφο ευρύχωρα διαμορφωμένο ισόγειο, αντί να είναι άνετο και λειτουργικό για όλους, το έκαναν στον πρώτο όροφο με μια τεράστια ράμπα, άβολο με στενές πόρτες και με πολλά μικρά δωμάτια! Αποτέλεσμα να κουράζει και να μπερδεύει… Ας όψονται τα λαμόγια οι εργολάβοι και οι μηχανικοί, ή πιθανόν και αυτοί που τους αναθέσανε τις κατασκευές, για να τσιμπήσουν τις επιχορηγήσεις ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!  

Μπήκα μέσα και απευθύνθηκα στο γκισέ. (Σ’ Εκείνη την Αγενή Ψεύτρα που μ’ απείλησε από το τηλέφωνο! Παρ’ όλα αυτά δεν της δημιούργησα θέμα…) Μου είπε να περάσω στην πόρτα δεξιά! Βρήκα 20-30 καρέκλες, από κείνες τις εμαγιέ κι σ’ ένα ακατάλληλο μαρμάρινο πάτωμα! Χάθηκαν οι πολύ φθηνότερες κατασκευές όπως το μπετόν «ντυμένο» με παρκέ ή οι ακόμα ασφαλέστερες μοκέτες; Θέλανε και γυαλισμένα μάρμαρα πολυτελείας παρακαλώ! Το μάρμαρο είναι όχι για να γίνονται , είναι κατάλληλο για χοροεσπερίδες ή για δεξιώσεις ή κάτι τέτοιο!!! 

Τέλος πάντων αυτά τα δύο δωμάτια λειτουργούσαν μόνο. Άλλο το ότι αυτές μας φώναζαν συνεχώς να προχωρήσουμε! Να πάμε που; Να καθίσουμε που; Μ’ αφού δεν υπήρχαν καρέκλες ούτε άνθρωποι στα άλλα δωμάτια… Σ’ εκείνο τον ακατάλληλο χώρο στριμωχτήκαμε εν τέλει αρκετά άτομα! Γύρω στα 50-60 απ’ ότι μπόρεσα εκ των υστέρων να υπολογίσω, μέχρι την στιγμή που έφυγα. Οι εργαζόμενες αναγκάζονταν να φωνάζουν τα ονοματεπώνυμά μας πολλές φορές. (το δικό μου τέσσερις παρακαλώ). Κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάω τουαλέτα.  Έφριξα! Ακόμα και τα χαμηλότερης υποστάθμης κέντρα αποκατάστασης είναι αρτιότερα στην κατασκευή από αυτές τις «δήθεν» ειδικές τουαλέτες για να δεχτούν ανάπηρους. Ειδικές χειρολαβές δεν υπήρχαν. Μικρά δωμάτια ήτανε. Τόσο μικρά που αποκλείονταν οι μανούβρες που πιθανόν να έκανε ένα καρότσι αναπήρου. Μαρμάρινα γυαλισμένα πατώματα είχαν πάντως! Πρόχειρες κι ευκαιριακές κατασκευές, για να τα «κονομήσουνε» οι εργολάβοι κι οι μηχανικοί ή οι όποιοι «άλλοι μεσάζοντες» τέλος πάντων!

    Οι υπεύθυνες αγενείς-απίθανες κυρίες… Τι να σχολιάσω για αυτές; Άψογα ντυμένες κομψά σοβαρές και αγέλαστες και τέτοια. (Εκτελούσαν κατά την γνώμη τους  Ύψιστο Λειτούργημα)  Μα ήταν όλα αυτά για το θεαθήναι! Όταν ήρθε η ώρα για δουλειά, εμφανίστηκαν εντελώς ανεπαρκείς. Τριγύριζαν με πρόχειρα χαρτιά στο χέρι, συλλαβίζοντας ανάκατα ονόματα. Όλα στημένα πρόχειρα και τέτοια, απόρησα που ήξεραν (κι αυτό όχι πάντα)  να διαβάζουν! Απλά μας στοιβάζανε για να τελειώνουν… Έρχομαι τώρα στο κυρίως θέμα: Οι είρωνες «ΓΙΑΤΡΟΙ» αυτοί ακόμα ήταν εξαιρετικά επίσημοι! Την ευγένεια που πρέπει να έχουν, δεν πρέπει να την απαιτούν, πρέπει να την επιβάλλουν.  Δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω τον τρόπο κι αυτών, σαν να ήταν άνθρωποι της αγοράς, μεταχειριζόντουσαν ενικό!

Κύριοι «γιατροί», δυστυχώς εξακολουθώ να είμαι άνθρωπος και όχι χταπόδι του οποίου τα απολεσθέντα  μέλη επαναφύονται! Άρα καινούργιο πόδι αποκλείεται να δω!!! Αυτό το πράγμα οι «γιατροί», με τόσα χρόνια σπουδών δεν το γνώριζαν! Μ’ ανάγκασαν να βγάλω την φόρμα για να εξακριβώσουν από πιο σημείο είναι κομμένο το πόδι… ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ!

Οι επίσημες ιατρικές βεβαιώσεις που τυραννήθηκα επί ένα δίμηνο και προσκόμισα, υπογεγραμμένες από άλλους ειδικευμένους  γιατρούς δεν τους κάλυψαν! Έπρεπε να είναι απολύτως βέβαιοι με τα ίδια τους τα μάτια! Έπρεπε να κατεβάσω την φόρμα! Το πράγμα αυτό δεν μου το ζήτησαν ούτε καν την ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ! ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΑΠΙΣΤΟΙ ΘΩΜΑΔΕΣ! Μορφωμένοι άνθρωποι! Ντροπή τους που μεταχειρίζονταν ένα αυθάδη ενικό λες και γνωριζόμασταν κι από χθες!

-              Βγάλε την φόρμα σου …Την έβγαλα! - Ακτινογραφίες κεφαλιού έχεις; …Είχα! Χαρτιά εξετάσεων έχεις; … Είχα! – Κάνε πρόταση… Έκανα! – Ακούμπησε με το δεξί δείκτη την μύτη σου… Την ακούμπησα! Τέλος!

Δεν θέλω πια τέτοιους «γιατρούς»! ΕΙΜΑΙ 53 ΚΙ ΕΧΩ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΝΑΠΗΡΟΣ 26 ΕΤΗ!  ΧΟΡΤΑΣΑ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ… ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΠΟΥ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΠΗΡΟΣ! … ΚΙ ΟΤΙ ΖΩ Σ’ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ!!! ΕΛΕΟΣ… ΕΛΕΟΣ… ΕΛΕΟΣ!!!

      Κάποιοι μυρίστηκαν κρατικά ή δημόσια χρήματα και μονιμότητα σ’ όλη αυτήν την ιστορία, πιθανόν όλοι και όλες μαζί, (κρατικές επιχορηγήσεις, υπερωρίες, ΙΚΑ, και διάφορα άλλα συναφή) και έγιναν ειδικοί.

     Αφού όταν τέλειωσα και θέλησα να φύγω από το ΚΕΠΑ αηδιασμένος, χρειάστηκε να κάνω στροφή στο πλάι για να χωρέσω στην στενή πόρτα να μην πατήσω τον ηλικιωμένο που καθότανε εκεί! Τέτοιο συνωστισμό είχε μπροστά στην πόρτα. Μας στριμώχνανε για να τελειώνουν… Τελικά το βιβλιάριο του ΙΚΑ κανείς δεν μου το ζήτησε! Ψέματα μου έλεγαν…  – Τους νοιάζει η σπουδαιοφανής επισημότητα και το κύρος (και το παραδάκι βεβαίως) που τους προσθέτει αυτή η ιστορία – Δεν τους νοιάζει τους γιατρούς, πολιτικούς υπαλλήλους και προϊσταμένους, ο κόπος, το ρεζιλίκι και τα έξοδα που κάναμε! Τους νοιάζει που αναπηρική επιτροπή γίνεται πλέον και στην Κω…

ΚΡΙΜΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ, ΚΡΙΜΑ ΚΙ Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ!   Απογοήτευση… Εξελίχθηκε σ’ ένα κακόγουστο θέατρο!

      ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ! Άρχισαν παιδιά να κλαίνε σπαραξικάρδια και ανήμποροι γέροι να κινηθούν! Και εσείς δεν χαμπαριάσατε… Σαν πράγματα μας χειρίστηκαν! Σαν κούτσουρα… ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ! Σαν ΠΡΑΓΜΑΤΑ μας χειρίζονταν και παλιότερα και τώρα! Τα ίδια κι απαράλλαχτα! Καμία κατανόηση, καμία διευκόλυνση! Απαιτήσεις κι αγένειες μόνο! Σκοπός τους είναι να «κόψουνε» όσους πιο πολλούς μπορούνε, για να παρουσιάσουν στα μάτια των αφεντικών «ΕΡΓΟ»! Να υπάρξει κι άλλη φορά που να γίνει επιτροπή… Να βρουν δουλειά αυτοί οι ! Βεβαίως… Να κάνουν οικονομία στους πόρους του κράτους! Δεν το λέγανε αλλά αυτό επιδιώκουν!!! Να ξαναπάνε αυτοί που απορρίψανε! Σε δουλειά να βρίσκονται… Γιατί «αγαπητοί γιατροί» κι «υπάλληλοι» πέρασα ξανά επιτροπή; Δεν σας έφταναν οι επίσημες βεβαιώσεις αναπηρίας που έχω; Τι παραπάνω ή παρακάτω έχετε εσείς που οι άλλοι προηγούμενοι δεν είδαν; Εμένα γιατί με τυραννήσατε; ΜΑΣ ΖΗΤΑΝΕ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΣΕΒΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ!

ΝΤΡΟΠΗ ΟΛΩΝ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ!

ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ ΑΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΙΚΟΥ, ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΜΟΥ ΕΚΑΤΣΕ… ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ… Επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμο δικαίωμα μου!

Τηλέφωνο τυραννίας ΚΕΠΑ Κω: 2242047312

Μετά τιμής

Ελευθερίου Θοδωρής

Από την ΑΡΓΩ:  Από τον άνω επιστολογράφο, τον κ. Ελευθερίου, που καταγγέλλει την αναλγησία του κράτους (ένα κράτος οπερέτα και ηλίθιο, καθώς απαιτεί να βεβαιώνεται κατά καιρούς η αναπηρία από τον ακρωτηριασμό του ποδιού!!!), είχα λάβει και επιστολή διαμαρτυρίας-καταγγελίας για την αδιαφορία συγκεκριμένου τραπεζικού υποκαταστήματος στην Κάλυμνο που δεν έχει στην είσοδό του ράμπα για αναπηρικά καροτσάκια (φωτο) – αλλά αυτό ισχύει και για άλλες τραπεζικά υποκαταστήματα.

Πώς θα ανεβαίνουν αυτοί οι άτυχοι συμπολίτες μας τα σκαλιά εισόδου; Με τα καρότσια τους ή με τα δεκανίκια τους;  Δεν υπάρχει ένα μίνιμουμ σεβασμού προς τους ανθρώπους αυτούς;  Οι τράπεζες και οι τραπεζίτες ξέρουν μόνο τους τόκους και τους πλειστηριασμούς;

Αλλά, κι αφού οι τράπεζες δεν καταλαβαίνουν τίποτα, η κυβέρνηση γιατί δεν  τους υποχρεώνει (όπως και όλα τα δημόσια καταστήματα: δήμους, επαρχεία κ.λπ.) να κατασκευάσουν ράμπες εισόδου;