Και την έκανε μεγαλύτερη ένας εξαιρετικός φιλόλογος και κατοπινός εκλεκτός φίλος, ο Χρίστος Στεργίου που με μύησε στον διαλεκτικό τρόπο ανάλυσης των ιστορικών γεγονότων και της αλληλουχίας τους και με μπόλιασε με τέτοιο ενδιαφέρον που μέτραγα τις ώρες μέχρι την επόμενη παράδοση ιστορίας στο πρότυπο και πρωτότυπο φροντιστήριό του, το «Σπουδαστήρι» στα Εξάρχεια με υπέροχο ΄κερασάκι΄ τις κατοπινές ατέλειωτες ώρες συζήτησης για θέματα ιστορίας εκτός ύλης. Αναπόφευκτα λοιπόν αποτέλεσε πρωταγωνιστικό αντικείμενο και των σπουδών και της επαγγελματικής σταδιοδρομίας που είχα επιλέξει να ακολουθήσω.
Η ιστορία των διεθνών σχέσεων λοιπόν ήταν πάντα μία απ’ τις μεγάλες αγάπες μου και καθώς, συνήθως, αυτό που αγαπάμε το κάνουμε καλά πίστευα, νομίζω βάσιμα, πως η σταδιοδρομία που θα ακολουθούσε τις σχετικές σπουδές μου θα ήταν … δαφνοσκεπής. Δυστυχώς, στην ζωή τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε, οι μονάδες που έλαβα με το τότε σύστημα, παραδόξως, ήταν πολύ περισσότερες από τις εκτιμήσεις μου -και σ’ αυτό έπαιξε ρόλο και η επίδοσή μου στην ιστορία- οπότε κατέληξα στο Νομικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών, αντί στο Πάντειο ή, ακόμα καλύτερα, στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής Αθηνών. Παρ’ ότι αρχικά σκέφτηκα την μετεγγραφή μου, εν τούτοις, οι φωνές που με παρότρυναν να μείνω στην Νομική αποδείχθηκαν πιο ισχυρές της απόφασης μου και έτσι συνέχισα και τελείωσα μια σχολή που ποτέ δεν αγάπησα. Ακόμα περισσότερο, δεν άσκησα ούτε για μία ώρα το επάγγελμα για το οποίο σπούδασα καθώς είχα ήδη αρχίσει να εργάζομαι στην ίδια εταιρεία στην οποία εργάζομαι μέχρι τώρα.
Παρ’ όλο όμως που ο γάμος δεν ετελέσθη, η αγάπη παραμένει και, ως γνωστόν, καθ’ ότι απαγορευμένη, φουντώνει. Άλλωστε, πέραν του προσωπικού ενδιαφέροντος, πιστεύω πραγματικά πως ένας λαός που δεν γνωρίζει ιστορία, που δεν σκέφτεται ιστορικά που σημαίνει διαλεκτικά, δεν διαθέτει επαρκή κρίση και άρα είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Έστω και σαν φάρσα…
Αυτό ήταν και το βασικό κριτήριο με βάση το οποίο με περίσσιο πάθος , γενόμενος … ανυπόφορα φορτικός για τον αξέχαστο Ανδρέα Λεντάκη και την Ράνια Χασαπίδη, καλή της ώρα, επέτυχα το 1981 την λειτουργία του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστήμιου στην Κάλυμνο. Ήταν τότε που η αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης με αεροπλάνα και καΐκια μες στο καταχείμωνο κατέφθανε στην Κάλυμνο για να δώσει διαλέξεις επί παντός αντικειμένου. Ήταν ίσως ό, τι καλύτερο έχω καταφέρει στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τον πολιτισμό στο νησί μας.
Το ίδιο κίνητρο υπάρχει και σε μένα τον ίδιο και γι’ αυτό, κάθε χρόνο, φροντίζω να παρακολουθώ κάποιον διαφορετικό κύκλο επιμόρφωσης. Είτε ιστορίας της φιλοσοφίας ή της τέχνης στο Διαπολιτισμικό Κέντρο του Φώτη, είτε στον Σύλλογο ‘Πύρνα΄ της Κηφισιάς, είτε αλλού. Έτσι και φέτος…
Για την Πανεπιστημιακό Μαρία Ευθυμίου και το πόσο καλή είναι στην εκλαϊκευμένη παρουσίαση των κύκλων ιστορίας που παρουσιάζει αφιλοκερδώς είχα ακούσει πολλά. Πότε όμως το ένα, πότε το άλλο, μόνο φέτος τα κατάφερα. Και ενθουσιάστηκα. Όχι μόνο για την καρτεσιανή προσέγγιση της ιστορικής διαδρομής του ανθρώπου αλλά και για τον ευγενή και ανεπιτήδευτα απλό και ουσιαστικό τρόπο παραδόσεως της ύλης που την κάνει αμέσως συμπαθή στο κοινό της. Κοινό που συρρέει φανατικά στις παραδόσεις της πληρώνοντας ασφυκτικά την τεράστια αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Κηφισιάς καθώς το Πολιτιστικό Κέντρο του Δημαρχείου δεν αρκούσε να αντιμετωπίσει τον ασφυκτικό …συνωστισμό και την κυκλοφοριακή συμφόρηση που η κ. Ευθυμίου προκαλεί.
Έτσι, λοιπόν, το αποφάσισα. Την πλησίασα και την ρώτησα αν θα ήταν διατεθειμένη, με δική μου φροντίδα και πρωτοβουλία, να παραδώσει τον ίδιο κύκλο μαθημάτων στην Κάλυμνο. Η απάντηση της με έκανε να νοιώσω όπως ο R.Scott όταν , φθάνοντας στην Ανταρκτική, έμαθε πως τον είχε προλάβει ο Νορβηγός R.Amudssen. ‘Είναι σχεδόν μεταφυσικό, μου λέει, αλλά σε δύο βδομάδες ξεκινώ μαθήματα στην Κάλυμνο’.
Χαίρομαι ιδιαίτερα πως ο Δήμος δια του κ. Ποθητού Μαγκούλια, σε συνεργασία με το Αναγνωστήριο ‘Αι Μούσαι’ και του προέδρου του Π. Γιαμαίου, με την βοήθεια του Περιφερειακού Συμβούλου και φίλου Κ. Σταυλά, πήρε αυτήν την πρωτοβουλία. Είναι άξιοι επαίνων και συγχαρητηρίων τα οποία τους απευθύνω μαζί με τις ευχές μου για επιτυχία των διαλέξεων της κ. Μ. Ευθυμίου την οποία, ευκαιρίας δοθείσης, επίσης ευχαριστώ και γραπτώς. Ελπίζω οι Καλύμνιοι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία αυτή …
Πάντα τέτοια…
Παν. Καλαντζής, Κηφισιά 02/12/14
