Οι ναοί του «εν Καλύμνα Δάλιου Απόλλωνα» και του «Χριστού της Ιερουσαλήμ» δε φαίνεται να νοιάζονται το βράδυ αυτό για τα ερείπιά τους. Λουσμένοι στο φως των προβολέων και της αυγουστιάτικης πανσέληνου φαντάζουν ωσάν να ντύθηκαν στη φορεσιά της πρώτης τους της νιότης, λες κι από τις μαρμάρινες κολώνες του προστάτη θεού μόλις αφήσανε τη σμίλη τους οι γλύπτες, λες κι είναι ακόμα νωπές οι τελευταίες πινελιές των αγιογράφων στις εικόνες τις βυζαντινές. Ετοιμάζονται να υποδεχθούν το μεγάλο γεγονός! Τη συναυλία, που θα αποδώσει σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη το πνευματικό εμβατήριο του Άγγελου Σικελιανού.

     Δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις φημισμένες συναυλίες του Λυκαβηττού τούτη η μικτή Καλύμνικη χορωδία των ιεροψαλτών υπό το χοράρχη Ποσειδώνα Ζαΐρη. Σολίστες η γνωστή αοιδός Καίτη Κουλλιά και ο αξιόλογος Σπύρος Ζαΐρης. Στην ορχήστρα το μουσικό σύνολο του Γιώργου Μπουφίδη με πρώτο βιολί την Τάνια Σικελιανού, δισέγγονη του ποιητή.

     Η μαγεία της μουσικής βραδιάς αρχίζει, καθώς η μεν απαγγελία των στίχων από τους ταλαντούχους Παναγιώτη Γιαμαίο και Βιβή Γεωργοπούλου – Μαύρου στέλλει το νου σε στοχασμούς, η δε αρμονία της σύνθεσης του Θεοδωράκη σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει στο χρόνο!

«….. Ελλάδα,

μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή , σα να’ ταν

όλο χαλκός το διάστημα ή ως να’ χα

τ’άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου,

όπου χρόνια,

για την αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του,

και τους κρεμνούσε ως άρματα

στης Έφεσος το ναό»

Κι «αναλαμπάδιασαν άξαφνα» οι αισθήσεις από τη μελωδία της πρώτης στροφής ακόμη! Μια μελωδία εξαίσια, συνταιριασμένη από τη χορωδία και την αιθέρια φωνή της Καίτης Κουλλιά να εναλλάσσεται με τα τεχνικά γυρίσματα του Σπύρου Ζαΐρη, ενώ το φλάουτο, το πιάνο, το βιολί , το μαντολίνο και τα άλλα όργανα συνοδεύουνε τους δυο σολίστες και δίνουν το δικό τους αισθαντικό τόνο στη μουσική αυτή πανδαισία.

Θεσπέσια κάθε στροφής η μουσική, που ανάμεικτη μ’ αλμύρα θάλασσας του καντουνιού, με μυρωδιές αλισφακιάς και θυμαριού από το γύρω Δάμο, φέρνει η αύρα η βραδινή.

«Αναλαμπάδιασε άξαφνα» και η ψυχή, που αυτό το βράδυ δε θέλει να «χαλκεύει λογισμούς» ορθούς. Τους απωθεί να μη στομώνουν τους θείους ψιθύρους στην καρδιά. Σε παρασέρνει μεσ’ την ονειροπόληση και στη διάσταση τη μεταφυσική που καταργεί το χώρο και το χρόνο και θέλεις να νιώθεις σιμά σου αρχαίους συμπατριώτες  σου Καλύμνιους να γιορτάζουνε κι αυτοί το μουσικό ετούτο γεγονός! Να βρίσκονται εδώ και οι τέσσερις φυλές τους : Θευγενίδες, Ιππασίδες, Περιφιδάνες, Κυδρήλειοι. Ποιος μπορεί να ισχυρισθεί πως δεν είναι μαζί μας τις όμορφες αυτές στιγμές η Πόθα, η πανέμορφη βασιλοπούλα της Τελένδου γερμένη με λατρεία στο μπράτσο του βασιλόπουλου του Καστελιού ή ο προύχοντας Καλύμνιος Αρατόκριτος του Αριστία με τη γοητευτική και ενάρετη σύζυγό του Ευτελιστράτη, που στο όνομά της έκτισε θέατρο ‘κει κοντά στον Απολλώνιο ναό ή και ο Λύσσανδρος του Φοίνικα, ο φημισμένος αρχηγός του Καλύμνικου στόλου, στεφανηφόρος νικητής, που κατατρόπωσε σε ναυμαχία τους Ιεραπύτνιους Κρήτες;

Καμαρώνουν! Χειροκροτούν κι αυτοί τους δικούς τους αοιδούς που αναμείχθηκαν πάνω στη σκηνή με τους σύγχρονους αοιδούς απόγονούς τους και τραγουδούν την κορυφαία στροφή του εμβατηρίου:

«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο

πάνω από την Ελλάδα!

Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο

πάνω από τον κόσμο!»

Είναι πια μεσάνυκτα… Μέσα στην πανσέληνο της Κυριακής αυτής τ’ Αυγούστου αναδύθηκε η «Κάλυμνα των Συναυλιών» δίπλα στην «Κάλυμνα της Ιστορίας και των Επιγραφών», που πλάι της είναι επίσης η «Κάλυμνα των Γραμμάτων». Και οι τρεις υποκλίνονται στο ενθουσιασμένο πλήθος που χειροκροτεί! Στο πλήθος που’ χει την κρυφή ελπίδα ότι στην πατρίδα τους θα σβήσει κάθε ασχήμια και πάντοτε θα βρίσκεται στο προσκήνιο η «Κάλυμνα της Ομορφιάς»…

(Πρώτη Σερρών, Σεπτέμβρης 2014)