σε λίγα νησιά του Αιγαίου θα βρει κανείς. Αλλά και σε λίγα νησιά θα δει τις δημοτικές αρχές να τα έχουν κάνει τόσο… θάλασσα. Τα πάντα θολά και μπερδεμένα στο στεγαστικό και στις σχέσεις των δύο μουσείων.
Ποιος φταίει περισσότερο και ποιος λιγότερο δεν έχει νόημα να πούμε την άποψή μας. Το μέγα ζητούμενο είναι να δοθεί από τη νέα Δημ. Αρχή (οι προηγούμενες δεν ενδιαφέρθηκαν και την απέφευγαν) μια ξεκάθαρη λύση, ώστε και τα δύο μουσεία να έχουν τη στέγη τους σ’ αυτό το ωραιότατο κτήριο της Βουβαλείου Τεχνικής Σχολής (αν και από χωροταξική άποψη πρόκειται για ένα «θρασύτατο» και βλάσφημο κατασκεύασμα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, γιατί έκρυψε το Χριστό, το στολίδι και το καύχημα της Δημογεροντίας και της νέας πόλης, της Πόθιας. Και επί πλέον καταπάτησε οικόπεδο του ναού, που είχε καταργηθεί από νεκροταφείο). Τη θρασύτητα αυτή την ολοκλήρωσαν οι Ιταλοί κατακτητές με το διπλό κτήριο του Διοικητηρίου).
Επιτέλους, ήρθε η ώρα και τα δύο μουσεία να συγκατοικούν ειρηνικά, να λειτουργούν αυτόνομα, και το σπουδαιότερο: ως πολιτιστικές οντότητες, συνεργαζόμενες με την εκάστοτε δημ. Αρχή καθαρά και ξάστερα, με αξιοπρέπεια. Η τελευταία σύγκρουση Λαογραφικού – Ναυτικού, «κατόρθωμα εξ αμελείας» της απερχόμενης δημ. Αρχής, ας γίνει μάθημα για όλους.
Πώς μπορεί να διευθετηθεί το θέμα ειρηνικά και επ’ ωφελεία και των δύο σωματείων, μα πάνω απ’ όλα της Καλύμνου;
Πρώτο βήμα: Να λυθεί το ιδιοκτησιακό. Να περιέλθει το κτήριο στο Δήμο, ώστε η δημ. Αρχή ως νόμιμος ιδιοκτήτης να κάνει μελέτη επισκευής και εσωτερικής διαρρύθμισης εξευρίσκοντας κονδύλια από εθνικούς ή ευρωπαϊκούς πόρους. Και μέχρι να γίνει η επισκευή του κτηρίου, να έχει εκ του νόμου το δικαίωμα η Δημαρχία να βάλει επάνω στο κτήριο μια βουρτσιά πλαστικού ή ασβέστη, να μεταπιάσει λιγάκι τα κουφώματα, να καθαρίσει το «ρυπαρό» ισόγειο, και να κάνει νόμιμα το «αφεντικό».
Δεύτερο βήμα: Να ιδρύσει το Ναυτικό Μουσείο ως νομικό πρόσωπο (το Γραφείο στο Δήμο δε λέει τίποτα το σπουδαίο, είναι ψευτομπάλωμα), ώστε να έχει δικαίωμα χρηματοδότησης. Επίσης, να αποκτήσει διοικητικό συμβούλιο διοριζόμενο από το δημοτικό συμβούλιο για θητεία ορισμένου χρόνου.
Τρίτο βήμα: Να πάρει το κάθε μουσείο έναν όροφο του κτηρίου εξολοκλήρου, ώστε να απλωθεί και να οργανωθεί με τον καλύτερο τρόπο ως εκθεσιακός χώρος. Ποιος θα είναι στον όροφο και ποιος στο ισόγειο είναι δευτερεύον θέμα. Μια σκέψη λέει ότι το Ναυτικό Μουσείο δικαιούται και του ταιριάζει να είναι στο ισόγειο, ώστε να αξιοποιεί και την αυλή του κτηρίου, ανατολικά, ως εκθεσιακό χώρο.
Αυτά είναι τα βασικά και ουσιαστικά βήματα για τη στεγαστική αποκατάσταση των δύο μουσείων και την «πολιτιστική καταλλαγή»… Κανένα από τα πιο πάνω τρία βήματα δεν είναι δυνατόν να παρακαμφθεί.
Το αν (α) θα είναι 2 ή 3 4 ευρώ το κοινό εισιτήριο, και (β) θα φέρει ή όχι τη διπλή ονομασία «Ναυτικό & Λαογραφικό Μουσείο» αυτά είναι λεπτομέρειες, που όμως θα πρέπει να τις λύσει άμεσα η νέα Δημοτική Επιτροπή Πολιτισμού, μόλις συγκροτηθεί σε σώμα.
Και στο εξής ο πρόεδρος της επιτροπής αυτής θα έχει την απόλυτη αρμοδιότητα και, συνάμα, όλη την ευθύνη για την εξέλιξη και των τριών ως άνω βημάτων, συνεργαζόμενος πάντα και με τα δύο σωματεία, και κατ’ ιδίαν και από κοινού.
Να σταματήσει επιτέλους το «σκάλισμα» και να φύγουν τα ζιζάνια.
