μου’ χε πει κάποτε η αγαπημένη μου καθηγήτρια Ειρήνη!

Θέλω λοιπόν, δεν ξέρω όμως, κατά πόσον θα μπορέσω, να γράψω δυο λόγια, έτσι, ως φόρο τιμής, για έναν άγγελο, γιατί αυτό ήτο η αείμνηστη, που έφυγε από κοντά μας πρόσφατα έχοντας το όνομα του Θεού στα χείλη της, του Θεού που υπηρέτησε πιστά και με τόση αυταπάρνηση σ’ όλη της τη ζωή.

Ήθελε να επισκεφτεί την Κάλυμνο για τελευταία φορά, να δει αγαπημένα μέρη και ανθρώπους, αλλά δεν πρόλαβε· άφησε κι’ εμάς που την αγαπήσαμε μ’ αυτήν τη λαχτάρα!

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη σεμνότητα, την πραότητα και τη γλυκύτητα του χαρακτήρα της.

Θυμάμαι με πόση αγάπη η ίδια και η οικογένειά της με δεχόντουσαν στο σπίτι τους· εκεί μάθαινα, ακούγοντας δίσκους, χριστιανικά τραγούδια, τα οποία δίδασκα κατόπιν στο Κατηχητικό που ανελλιπώς μας έκανε κάθε Σάββατο απόγευμα.

Θυμάμαι επίσης πόσο όμορφα περάσαμε στην Ψέρημο, το καλοκαίρι εκείνο, που πήγαμε κατασκήνωση, με τον αείμνηστο Γυμνασιάρχη μας Ν. Κουλιανό, την κα. Καλ. Κουτρούλη και τον κ. Δανιήλ Ζερβό.

Δυστυχώς, εγώ πήγα μόνο μια φορά· η αγαπημένη μου καθηγήτρια όμως συνέχισε να πηγαίνει κάθε καλοκαίρι σε κατασκηνώσεις, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες και προπάντων τη χαρά και τη γνώση για καθετί καλό.

Από το 1975 κι έπειτα που πήρε  μετάθεση και βρέθηκε σε σχολείο της Καλλιθέας είχε ένα ευρύτατο πεδίο δράσης. Πέραν του έργου που προσέφερε ως Γυμνασιάρχης, συμμετείχε σε κύκλους μελέτης της Αγίας Γραφής, σε Φιλανθρωπικά Σωματεία, υπεύθυνη της Πρόνοιας στην Καλλιθέα!...

Έτρεχε σε Νοσοκομεία να βοηθήσει αρρώστους, ν’ απαλύνει τον πόνο τους, γιατί είχε τον τρόπο και την ανθρωπιά να το κάνει αυτό!

Δεν κουραζόταν ποτέ, ακόμη και άρρωστη, υπηρετούσε τον Θεό και τον άνθρωπο. Έκανε δηλαδή πράξη την ουσία της χριστιανικής θρησκείας μας.

Βρισκόταν σε κατασκήνωση, όταν αρρώστησε και την πήρε η νοσοκόμα στο Νοσοκομείο· έτσι άρχισε ένας άλλος αγώνας της, με την αρρώστια, αυτή τη φορά.

Και πάλι δεν λιποψύχησε· άντεξε τους πόνους και την ταλαιπωρία δοξάζοντας το Θεό που υπηρέτησε σ’ όλη της τη ζωή, ψυχή τε και σώματι.

Και ήλθε το τέλος· έκανε τον κύκλο της σ’ αυτή τη γη· ολοκλήρωσε το έργο της, εξετέλεσε τον προορισμό της κι ο καλός Θεός την πήρε κοντά του, την έχει στα δεξιά του· άγγελος μ’ εκείνο το γλυκό μειδίαμα, που φώτιζε και το λείψανό της.

Ας είναι αιωνία η μνήμη της και παράδειγμα για όλους εμάς, που μείναμε πίσω!

                                      «Στο καλό, αγαπημένη μου καθηγήτρια»

                                                            Ξανθίππη Μαρίνου