στον κεντρικό δρόμο του Πανόρμου Σαβόγια-Καντούνι.

Ειδικά φέτος οι φωτιές ήταν οι χαρά των μικρών παιδιών αλλά και των συνοδών τους που πηδούσαν μαζί τους. Οι γονείς ήταν αυτοί που ενθάρρυναν τα παιδιά τους να πάρουν το «βάπτισμα του πυρός». Κι αν τα παιδιά δεν μπορούσαν, τα βοηθούσαν οι γονείς παίρνοντάς τα από το χέρι ή και αγκαλιά. Μέχρι και μωρό με πιπίλα είδαμε να περνάει τις φωτιές στην αγκαλιά του πατέρα του.  

Και επειδή οι Φωτιές τ’ άι-Γιάννη είναι καθαρά λαϊκό έθιμο, δεν έδωσαν το «παρών» τα κάπως-κάποια κοινωνικά και πολιτικά «επίπεδα». Ωστόσο, πολλοί ήταν οι κάτοικοι της περιοχής Ελιές-Πλάτανος – Σαβόγια – Καντούνι, που ήρθαν να χαρούν τους φανούς. Πολλοί/ές με κινητά και φωτογραφικές μηχανές απαθανάτιζαν ωραίες στιγμές.  

Διερχόμαστε μετεκλογική περίοδο, η οποία άφησε πίσω της αποκαΐδια από μεγάλες «φωτιές», κουρασμένους «πυρομανείς», καμένους από τερατώδεις γλώσσες της προεκλογικής φωτιάς, αλλά και πυρφόρους νικητές. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν αρκετό. Αν ήταν προεκλογική περίοδος θα γινόταν ο χαμός… Επομένως, δεν… συνέτρεχε πια λόγος να πηδήξουν και τους φανούς. Έπειτα, και με το λαό επικοινώνησαν πάρα πολύ. Φτάνει πια!  Τους πολιτικούς, μπορούμε να πούμε, τους… εκπροσώπησε ο Σάκης Ζερβός που ήρθε από τους πρώτους.  

Η ψυχή της βραδιάς και φέτος, όπως και όλα τα χρόνια από τότε που άρχισαν να καθιερώνονται οι φανοί (παραμονή της γέννησης του Προδρόμου) στη Σαβόγια, ήταν πάντοτε και είναι ο Θόδωρας Σεργίου, ο υπερ-πολύτεκνος… της περιοχής που έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα να τρέχει πίσω του ένας υπερ-δραστήριος στρατός πιτσιρικαρίας,  τα παιδιά του.  

Οι φωτιές, στο μέγεθος τους,  ήταν άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες, για  μικρούς και για μεγάλους. Αλλά, αλλά οι περισσότεροι πιτσιρικάδες τα έδιναν μες στα όλα, σε μικρές και σε μεγάλες φωτιές. Όταν όμως κάποια στιγμή οι φανοί έγιναν τεράστιοι, ένας γιος του Θόδωρα φώναξε στον πατέρα του: «Μπαμπά, όχι τόσο μεγάλες φωτιές, θα μας κάψεις!»