τα δύο τοπικά τηλεοπτικά κανάλια,  τα οποία εύκολα γίνονται εθελόθυτα θύματα του χαμηλού επιπέδου της πολιτικής  που μαστίζει το νησί εδώ και χρόνια. 

Δε θα ανατρέξω στην προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών ούτε στα τηλεοπτικά κατά την μετεκλογική πορεία μέχρι σήμερα – είναι πολλά, αλλά έρχονται και χειρότερα. Θα μείνω στην τηλεοπτική παρουσία του πρώην δημάρχου κ. Γιώργου Ρούσσου, στο ΑΙΓΑΙΟ TV, την Παρασκευή 20 Ιουνίου. Είχε προγραμματιστεί από την αρχή της εβδομάδος με τηλεφωνικό αίτημα του κ. Ρούσσου στον «αέρα».

Επομένως υπήρχε όλος ο χρόνος να οργανώσουν την σκέψη τους, πρώτα-πρώτα  ο καλεσμένος της ημέρας εκείνης , κ. Ρούσσος, αλλά και οι δημοσιογράφοι του σταθμού, η κα. Μπ. Μαΐλλη και ο κ. Μ. Χαραμαντάς, που ανέλαβε να σηκώσει το βάρος του δύσκολου «αντιπάλου». Και χρησιμοποιώ τη λέξη «βάρος», γιατί ο κ. Ρούσσος είχε προειδοποιήσει ότι το θέμα που θα αναλύσει ήταν η δημοσιογραφία που ασκούνε μετεκλογικά οι δύο δημοσιογράφοι της εκπομπής «Εν Καλύμνω…» κατά του προσώπου του, επειδή μοίραζε ψηφοδέλτια έξω από εκλογικά κέντρα, υπέρ αδελφικού του φίλου, υποψήφιου περιφ. σ/λίου (έχω ήδη γράψει ότι ένα τέτοιο θέμα, αν και δεν ταιριάζει στον κ. Ρούσσο, δεν ήταν προς θάνατο, γιατί και το δικαίωμα το είχε, άσχετα αν δεν έπρεπε να το ασκήσει, αλλά και όλοι οι «αγανακτισμένοι», ή σχεδόν όλοι, την ίδια δουλειά κάνανε).  

 Σημασία όμως στο θέμα μας  δεν έχει τα ψηφοδέλτια που μοίραζε ο κ. Ρούσσος, αλλά η προετοιμαζόμενη εκπομπή. Μαζί με τους πρωταγωνιστές της εκπομπής είχανε προετοιμαστεί οι τηλεθεατές, ψυχολογικά, να δούμε και να ακούσουν κάτι το πρωτοφανές και ανήκουστο: μια κατά μέτωπο τηλεοπτική σύγκρουση ενός πρώην δημάρχου με δημοσιογράφους στα πλαίσια δήθεν πολιτικής εκπομπής.

Όλο αυτό το στημένο σκηνικό για μια τέτοια εκπομπή θα έπρεπε να αποτελεί εξαρχής τον κύριο, αν όχι αποκλειστικό, λόγο για τη ματαίωση αυτής της αναμέτρησης. Ήταν η εκπομπή που σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να γίνει, γιατί ήταν προδιαγραμμένο ότι  δεν θα έχει φυσιολογική ροή, καθώς ήταν επί προσωπικού και με «κατηγορούμενους» τους δημοσιογράφους. Ήταν ένα προαναγγελθέν δημοσιογραφικό δυστύχημα – τέτοια

τηλεοπτικά «δυστυχήματα» είχαμε ως τώρα πολλά με πρωταγωνιστή το δήμαρχο κ. Διακομιχάλη και στα δύο κανάλια, με την επίπλαστη ιδιότητα του «σχολιαστή».   

Ήταν λοιπόν επόμενο να μην έχει φυσιολογικό περπάτημα. Οι ανταλλαγές ακραίων  απαξιωτικών κρίσεων και αξιολογήσεων εκατέρωθεν. Ο κ. Ρούσσος ήταν εκτός ορίων στην «ανάλυση» της δημοσιογραφίας που ασκούν οι εν λόγω δημοσιογράφοι. Και ξέφυγε γιατί έφτασε να λέει π.χ. «κύριε Χαραμαντά κάνατε μίακαταστροφική συζήτηση για την Κάλυμνο… έχετε υποστεί μία μετάλλαξη… το αθέλητο λάσπωμα που κάνετε στο πρόσωπο μου… έχω μια πορεία στην πολιτική και ένα όνομα εσύ μου το αμαύρωσες… τρεις μήνες με έχετε τελειώσει, κάθε μέρα-κάθε μέρα… υπονομεύεις την τοπική κοινωνία» κ.λπ. Αναφερόμενος ο κ. Ρούσσος και στην παράταξή του, της οποίας ηγείται τώρα ο κ. Μαστροκούκος είπε κατ’ επανάληψη ότι προεκλογικά δεν τον θέλανε όχι μόνο να μιλάει υπέρ της παράταξης αλλά ούτε και να εμφανίζεται στο εκλογικό κέντρο. Αλλά και Χαραμαντάς συγκρατήθηκε όσο δεν περίμενε κανείς, αλλά δεν απέφυγε και τα δικά του «τάκλιν» με ύφος αυστηρό, όπως αυτό το ακραίο: εξαιτίας σου έχασε τις εκλογές η παράταξη του Μαστροκούκου.   

Όλα αυτά μόνο βάρβαρα ένστικτα ξυπνούσαν αφιονισμένων οπαδών που διψάνε πάντα για «αίμα». Ικανοποιούσαν απλώς τη δίψα της «φυλής» και βάθαιναν το χάσμα του εμφύλιου πολέμου.

Η εκπομπή ζημίωσε άπαντες: τον κ. Γ. Ρούσσο, που είχε εκ των πραγμάτων και με δική του απαίτηση το «εναρκτήριο λάκτισμα» και αυτοβούλως προχώρησε σε ένα τόσο ακραίο διάβημα ένας πολιτικός με ποιότητα, ήθος, καθαρότητα και θεωρητική γνώση περί πολιτικής και επικοινωνίας. Η επίθεση κατά δημοσιογράφων, φιλικών ίσαμε χθες, ήταν πράξη παρορμητική και πρώτα-πρώτα του «χάλασε» την καρδιά. Δεν πρόσθεσε τίποτα το καλό στην κοινωνικο-πολιτική του εικόνα, τίποτα στην τοπική πολιτική, τίποτα στη δημοσιογραφία. Δεν βγήκε πιο καταξιωμένος ο κ. Ρούσσος από αυτή τη φωτιά που άναψε. Η αγανάκτησή του μπορεί να ήταν δικαιολογημένη, όμως η επιλογή του να εμφανιστεί στην τηλεόραση για να κατακεραυνώσει τους δημοσιογράφους ήταν αδικαιολόγητη και άστοχη πέρα για πέρα.

Παρομοίως, η ιστορική και μοναδική αυτή εκπομπή ζημίωσε και τους δημοσιογράφους του καναλιού που δέχτηκαν… ευχαρίστως «να παίξουν μπάλα» με ξεφούσκωτό τόπι της αλάνας – καθώς εξαρχής είχε δηλωθεί το θέμα. Αλλά και όταν είδαν τον εκτροχιασμό της εκπομπής (είναι βέβαια ζήτημα αν μπορούσαν να τον δουν) δεν τη διέκοψαν, ούτε και ανέβηκαν στις «κερκίδες», για να αποστασιοποιηθούν. Προσπαθούσαν να δείξουν δημοσιογραφική δεξιοτεχνία μες στον κυκλώνα. 

Αλλά και το κανάλι που φιλοξένησε τέτοια πρωτοφανή σύγκρουση δεν είχε ούτε την πρόνοια να προλάβει, ούτε τη δύναμη να διακόψει το κακό με… διαφημίσεις και αμέσως μετά με έναν επίλογο 2-3’ λεπτών για κλείσιμο της εκπομπής. 

Δεν τελείωσαν όμως έως εδώ οι ζημίες. Πέρα από τα συγκεκριμένα πρόσωπα που συμμετείχαν σ’ αυτή την «τηλεοπτική σύρραξη» ζημιώθηκαν βαρύτατα, για άλλη μια φορά  αμαυρώθηκε η εικόνα της Καλύμνου στην πολιτική, στη δημοσιογραφία και στα κανάλια.  Στους Καλύμνιους τηλεθεατές προκάλεσε θλίψη (ήταν και το δικό μου συναίσθημα) και αποκαρδίωση.  Δημοσιογραφία και πολιτική έγιναν χώροι υψηλού κινδύνου.