Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

“ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ;”

            Ένα από τα διαχρονικά ερωτηματικά των γονιών και των ενηλίκων είναι το κατά πόσο θα κάνουν στα παιδιά όλα τα χατίρια που εκείνα τους ζητούν.

            Πως μπορούν να μεγαλώσουν ένα παιδί ισορροπημένο, που θα υπολογίζει τους άλλους και δεν θα έχει μόνο απαιτήσεις και θα ζητά διαρκώς χατίρια με επιτακτικό τρόπο;

            Γνωστή είναι η εικόνα του  «κακομαθημένου»  παιδιού, που προκαλεί αμηχανία στους γονείς, όταν αρχίζει τις φωνές, γιατί θέλει κι άλλα γλυκά και παιχνίδια. Κι όταν οι γονείς βρίσκονται σε δημόσιο χώρο, επειδή ντρέπονται για την κακή συμπεριφορά του παιδιού τους, συχνά ενδίδουν σε αυτά που τους ζητά.

            Τα παιδιά έχουν ανάγκη από αγάπη, ενδιαφέρον και φροντίδα. Αυτό δε σημαίνει πως όταν παίρνουν πολλή αγάπη, χάδια, προσοχή ή ακόμη και πολλά δώρα από γονείς και παππούδες γίνονται κακομαθημένα. Δε γεννιούνται με αυτό το χαρακτηριστικό, αλλά μεταλλάσσονται σε κακομαθημένα παιδιά μόνο όταν μάθουν να χειρίζονται τους γονείς με επιτηδειότητα, ώστε να εισπράξουν όλα τα παραπάνω.

            Δικαίωμα στη στοργή και τη φροντίδα έχουν όλα τα παιδιά. Και τις περισσότερες φορές εκείνα που μεγαλώνουν φυσιολογικά αναπτύσσουν καλό χαρακτήρα με γενναιοδωρία στην έκφραση των συναισθημάτων τους. Είναι όμως εντελώς διαφορετικό να εκπληρώνει κανείς τις επιθυμίες ενός παιδιού, από το να το κακομαθαίνει.

            Βέβαια υπάρχουν συνθήκες κάτω από τις οποίες μερικοί γονείς κακομαθαίνουν τα παιδιά τους.  Όταν κι οι ίδιοι υπήρξαν κακομαθημένοι. Ή όταν πρόκειται για μοναχοπαίδι, όπου συνήθως επιτρέπονται όλα. Επίσης,  όταν οι γονείς στερήθηκαν ως παιδιά την τρυφερότητα και τα υλικά αγαθά και έτσι θέλουν να προσφέρουν τα πάντα στο παιδί τους.  Ακόμη, όταν το παιδί έχει προβλήματα υγείας  κλπ.

            Η απαραίτητη προσοχή και φροντίδα αποδεικνύει στο παιδί ότι το αγαπούν και αυτό ενισχύει το συναίσθημα ασφάλειας την αυτοεκτίμησή του.  Τα παιδιά σήμερα υποφέρουν από την έλλειψη προσοχής και όχι από την υπερβολική προσοχή.  Όμως όταν ένα παιδί συμπεριφέρεται απαιτητικά, συνήθως με αυθάδεια και γκρίνια, το κάνει επειδή ψάχνει απλούστατα να δει ποια είναι τα όρια.  Και όταν ένα νήπιο δεν έχει όρια στη συμπεριφορά του, τότε δε μαθαίνει να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο κακό ή να σέβεται τις ανάγκες των άλλων.  Οι γονείς συνηθίζουν να υποκύπτουν στο ατίθασο παιδί, προκειμένου να αποφύγουν τις συγκρούσεις, ώστε να επέλθει η ηρεμία στο σπίτι.  Αλλά το παιδί πρέπει να μάθει πως δεν είναι δυνατόν να έχει πάντα ό,τι θέλει και να αδιαφορεί αν οι πράξεις του μπορεί να ενοχλούν τους άλλους. Αξίζει να μάθει ότι ο συμβιβασμός είναι μέρος της ζωής.

            Η ισορροπία σ’ αυτό το ζήτημα είναι μια από τις δυσκολότερες υποχρεώσεις των γονιών. Πρέπει να προσφέρουν άπλετη αγάπη, αλλά και να βάζουν όρια. Να αφιερώνουν χρόνο για παιχνίδι, χάδια, παραμύθι και κουβέντα, αλλά να μην δελεάζουν τα παιδιά με ανταλλάγματα, γιατί έτσι γρήγορα θα τα μάθουν κι αυτά να τους χειρίζονται ανάλογα. Να επιβραβεύουν όσες συμπεριφορές των παιδιών αξίζουν, όμως να μην αγοράζουν διαρκώς γλυκά και παιχνίδια όποτε τα ζητούν τα παιδιά, γιατί χάνουν την αξία τους. Να υιοθετούν λογικούς κανόνες, καθότι δίνουν ασφάλεια στα παιδιά, αλλά να μη φοβούνται να επιβάλουν αυτούς τους κανόνες. Να έχουν σταθερότητα στις απόψεις τους και να μην αλλάζουν εύκολα τις αποφάσεις του, ώστε τα μικρά να αντιλαμβάνονται πως οι γονείς σοβαρολογούν όταν τους μιλούν.

            Όλα είναι θέμα ισορροπίας.

                                                                                                       Wink

Τελευταία τροποποίηση στις
Καλλιόπη Σ. Τρικοίλη

Καλλιόπη Σ. Τρικοίλη

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Argo Kalymnos