(φώτο, αριστερά και δεξιά, αντίστοιχα) και τα δύο αυτά ωραιότατα ιταλικά οικοδομήματα, είχαν έτοιμες τις χρηματοδοτήσεις τους για επισκευές και αποκατάσταση, αλλά αλλιώς «έδοξε τω Δήμω».  

Η σημερινή δημ. Αρχή είχε άλλη «αναπτυξιακή» πολιτική.  Πήρε τα λεφτά από τα έργα αυτά και τα «έριξε» στη λεγόμενη «αυτεπιστασία» (για να «κινήσει την αγορά», όπως συνηθίζει να λέει ο δήμαρχος). Όμως αυτή η περιβόητη αυτεπιστασία μετά από 3,5 χρόνια δημαρχίας του κ. Δ. Διακομιχάλη, δείχνει στον Καλυμνιακό λαό το «εκτυφλωτικό» της πρόσωπο στο στενορύμι πίσω από την οικοδομική ζώνη δυτικά του Χριστού(φωτο, μεσαία). Οι τρεις φωτογραφίες δείχνουν το μέγεθος της ανάπτυξης που προώθησε ο κ. Διακομιχάλης. Στη δεξιά και την αριστερή φωτο είναι τα κτίρια-θύματα και στο μέσο η… δόξα της αυτεπιστασίας. 

Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι αυτή η ανατροπή των πραγμάτων αποτελεί τη μεγαλύτερη ζημία που προκάλεσε ο κ. Διακομιχάλης στη θητεία του αυτή, μετά από μια μακρόχρονη θητεία του στα δημοτικά μας πράγματα. Ονειρευόταν να φύγει από το Δήμο με ψηλά το κεφάλι και δικαιωμένος, αλλά το όνειρό του αυτό το έκανε ο ίδιος εφιάλτη. Δεν του έφτανε η γκάφα της παλαίωσης στο λιμενοβραχίονα, η τραγική αποτυχία στο ΧΥΤΑ και τόσα άλλα, πρόσθεσε και την αυτεπιστασία με «επίθεση» κατά του δημοτικού μεγάρου και της Αστυνομίας Χώρας.

Χαντάκωσε ένα εξαίρετο οικοδόμημα της Χώρας. Το μοναδικό έργο που είχε να κάνει στη Χώρα, και αυτό το πέταξε στα αζήτητα. Δεν αποκλείεται να υποσχεθεί ότι θα βρει νέα χρηματοδότηση. Λόγια του αέρα μπροστά σε μια τραγική αποτυχία.  Στην ίδια μοίρα έσπρωξε και το ισόγειο του δημοτικού μεγάρου. Περιμένουν ακόμη οι Βαθιώτες και άλλοι επαγγελματίες  και παραγωγοί να βρούνε τη στέγη τους. Τους καταδίκασε να φάνε όλο το κρύο και αυτό το χειμώνα, όπως γίνεται εδώ και κοντά είκοσι χρόνια.

Θα ερωτηθεί κάποιος: Γιατί τα έκανε έτσι ο κ. Διακομιχάλης; Ο ίδιος  απαντήσει το γνωστό του μοτίβο: «για βρούνε δουλειά κάποιοι Καλύμνιοι και να φάνε ψωμάκι μερικές οικογένειες». Δηλαδή, αν γίνονταν αυτά τα έργα δε θα εργάζονταν Καλύμνιοι; Δε θα βοηθούσε την ανάπτυξη της Καλύμνου.  Αν και πολιτικός μηχανικός, έδειξε μηδενική εκτίμηση και θετική κρίση γι’ αυτά τα δυο λαμπρά οικοδομήματα της Καλύμνου.

Αλλά ο κ. Διακομιχάλη είχε αλλού το μυαλό του: στις εκλογές που έρχονται. Πήγε να «λαϊκίσει» με την αυτεπιστασία και χαντάκωσε δύο κτίρια, χωρίς εντέλει να πάει και βήμα η αυτεπιστασία. Από τους 300 εργαζόμενους που θα εύρισκαν δουλειά, σύμφωνα με τις προεκλογικές του «δεσμεύσεις», μόλις 2-3 έπιασαν δουλειά (συν κάποιοι μόνιμοι εργατοτεχνίτες του Δήμου).  Και το απίθανο: Το έργο σταμάτησε γιατί δεν είχε, λέει,  2,5 χιλ. ευρώ να δώσει στον εργολάβο προμηθευτεί υλικών, ο οποίος έπρεπε να «άρει τας αμαρτίας» του κ. Διακομιχάλη στην ιστορική «πλατεία αυτεπιστασίας», όπως ονόμασαν μια αυλή της γειτονιάς.

Αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι: Είχε δικαίωμα να τα κάνει όλα αυτά ο κ. Διακομιχάλης; Εμείς λέμε, μετά παρρησίας και ακατακρίτως…, Όχι! Ενήργησε αυταρχικά και άστοχα. Μόνο που η αστοχία του έβλαψε την Κάλυμνο – φοβάμαι,  και τον ίδιο…

Έχει χρόνο να αλλάξει πορεία και να δει με «καλό μάτι» τα δύο κτίρια;