Επίσκοπος Καισαρείας, πατέρας της εκκλησίας και ο άγιος της φιλανθρωπίας .(330-379 μ.Χ.)

Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, ξεκινά κάθε χρόνο από τα βάθη της Μικράς Ασίας να φέρει σε κάθε σπιτικό την ευλογία του Θεού για τον καινούργιο χρόνο.

Σαν λόγιος κρατεί χαρτί και καλαμάρι. Κρατεί και ξερό ραβδάκι, που ξεπετά χλωρά βλαστάρια, πάνω στα οποία κελαϊδούν πέρδικες. Σαν άνθρωπο του Θεού και μακροταξιδεμένο, περιμένουν να τον υποδεχτούν όλοι οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, ναυτικοί, αγρότες και του στρώνουν τραπέζι για να δειπνήσει και να ξεκουραστεί από την μακρινή του πορεία. Λένε ότι ακόμη και τα ζώα τον περιμένουν, έτοιμα να του παραπονεθούν, αν καμιά νοικοκυρά δεν τα περιποιείται.

Ο ασκητικός άγιος της  ελληνικής χριστιανοσύνης δεν έχει λοιπόν καμία σχέση με τον ροδοκόκκινο πραματευτή αϊ- Βασίλη της Δύσης. Δεν έχουμε τίποτε μαζί του αλλά ας θυμόμαστε πού και πού και τον άγιο της δικής μας παράδοσης.

Χρόνια καλά.