Μπαίνουν στη διαδικασία να γράψουν γράμμα στον άγιο ζητώντας του τα αγαθά που επιθυμούν και αναρωτιούνται πότε τελικά είναι η μέρα που εκείνος έρχεται.
Είναι σύνθετο θέμα η εξήγηση στα μικρά της έννοιας της αναμονής και του περάσματος των ημερών που τα χωρίζουν από τα Χριστούγεννα. Η έννοια του χρόνου γίνεται αντιληπτή όχι μόνο με διαφορετικό τρόπο σε κάθε ηλικία, αλλά ακόμη και τα παιδιά της ίδιας ηλικίας πάλι κατανοούν το χρόνο με αλλιώτικο τρόπο το καθένα από αυτά.
Κατά τη διάρκεια της χρονιάς σ’ όλους τους γονείς έχει τύχει μπροστά στην επιμονή του παιδιού να τους ζητά ένα δώρο για πολλοστή φορά εκείνοι να απαντήσουν: «Όχι τώρα, θα σου το φέρει ο Άη Βασίλης». Προς στιγμήν το ηρεμούν, αλλά ακολουθεί ο κυκεώνας των ερωτήσεων και η γνωστή ανυπομονησία του «Πότε, μα πότε θα έρθει ο Άη Βασίλης;» Σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου το ζήτημα λύνεται πρόσκαιρα λέγοντας πως θα έρθει το χειμώνα, όταν θα κάνει κρύο και η μέρα θα είναι πιο μικρή. Όταν όμως μπει ο Δεκέμβριος, το παιδί αναγνωρίζοντας τα εποχικά φαινόμενα γίνεται πιο επίμονο.
Σίγουρα η έννοια του Άη Βασίλη όντας πολύτιμη για κάθε παιδί το βοηθά να εστιάζει την προσοχή του σ’ ένα μελλοντικό περιστατικό. Αξιοποιώντας την ευκαιρία οι γονείς μπορούν να εξασκήσουν την υπομονή του βοηθώντας το να γράψει ένα γραμματάκι στον άγιο. Το να περιμένει το δώρο του είναι μια σπουδαία εξάσκηση και συγχρόνως λειτουργεί στο παιδί και ως μέσον επικοινωνίας, στην προσπάθειά του να κατανοήσει το περιβάλλον του, τις ανάγκες του και να τις εξωτερικεύσει.
Στα δύο έτη τα παιδιά δεν μπορούν να τοποθετούν με ακρίβεια τα γεγονότα. Γι αυτό είναι προτιμότερο οι γονείς να λένε μια αλήθεια που το παιδί την αναγνωρίζει, π.χ. “ο μπαμπάς θα σου αγοράσει το αυτοκινητάκι, όταν θα έχει χρήματα”. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να του ζητούν να μεταθέτει τις επιθυμίες του δίνοντας κάθε φορά παράταση στο χρόνο, γιατί έτσι δεν κερδίζουν την εμπιστοσύνη του, στοιχείο αναγκαίο για κάθε μελλοντική συνεργασία και επικοινωνία μαζί του. Σε αυτήν τη φάση οι έννοιες «πριν» και «μετά» είναι αφηρημένες και γίνονται περισσότερο κατανοητές με παραδείγματα από παγιωμένες καθημερινές συνήθειες, όπως το γεύμα, τον ύπνο κ.α. Επίσης βοηθά και η περιγραφή της μετάβασης από την μια εποχή στην άλλη εξηγώντας για τη διαφορά της θερμοκρασίας και τις αλλαγές στις καθημερινές δραστηριότητες μας.
Στα τρία με τέσσερα χρόνια τα παιδιά αφομοιώνουν την ιδέα του παρελθόντος και του μέλλοντος, ενώ γύρω στα πέντε τους γίνεται σαφές το «χθες, σήμερα, αύριο». Πάντα όμως οι γονείς να έχουν υπόψη ότι το κάθε παιδί έχει διαφορετικό τρόπο να αντιλαμβάνεται την πάροδο του χρόνου. Αυτή η διαφορετικότητα δε σημαίνει πως υπάρχει πρόβλημα.
Όπως και να ’χει, τα παιδιά θέλουν να ξέρουν πόσο χρειάζεται να περιμένουν για να κάνουν κάτι ευχάριστο ή να πάρουν κάποια χαρά. Πολλές φορές ένας λόγος που δεν αναγνωρίζουν την αξία της προσμονής είναι γιατί τα βολεύει. Τα θέλουν όλα τώρα. Χρήσιμο είναι λοιπόν να εξασκηθούν, για να κοπάζει το πιθανόν πείσμα ή οργή και να μην περιμένουν πάντα άμεση ανταπόκριση σε κάθε τους επιθυμία.
Ένας ευχάριστος τρόπος για να υπολογίσουν τα παιδιά το χρόνο μέχρι τα Χριστούγεννα είναι να κατασκευάσουν με τους γονείς ένα χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο με αριθμημένα παραθυράκια από την 1η Δεκεμβρίου μέχρι το τέλος των γιορτών. Κάθε πρωί θα ανοίγουν ένα παραθυράκι και με αυτήν την τελετουργία θα καταλάβουν ότι ο Άη Βασίλης δεν είναι πια μακριά, ενώ συγχρόνως θα μάθουν να μετρούν και τους αριθμούς. Εξάλλου τα μικρά αγαπούν τη ρουτίνα, και η συνεχής επανάληψη των ίδιων κινήσεων τα καθησυχάζει και τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια. Βέβαια θα πρέπει και οι γονείς να μην χαλάσουν αυτή τη διαδικασία επιτρέποντας του να ανοίξει όλα τα παραθυράκια σε μια μέρα, γιατί χάνεται όλη η μαγεία και η γνώση που αποκτά.
Αναμφίβολα τα μικρά παιδιά έχουν τη δική τους ιστορική μνήμη και τα πιο σημαντικά και ευχάριστα γεγονότα παραμένουν ανεξίτηλα στο νου τους. Το παιχνίδι της προσμονής των Χριστουγέννων και του Άη Βασίλη μπορεί κάλλιστα να γίνει μια από τις πλέον όμορφες πρώτες αναμνήσεις τους.
Καλά Χριστούγεννα!
