Η Αργώ της Καλύμνου - Καθημερινή ηλεκτρονική ενημέρωση για την Κάλυμνο και τα γύρω νησιά

Switch to desktop Register Login

Γιάννης Θ. Πατέλλης: Μνήμη Σακελλάρη Τάταρη

Ο χρόνος τρέχει. Η αδυσώπητη φορά του συμπαρασύρει προς το τέλος αλληλοδιάδοχες γενιές, φέρνει στο προσκήνιο άλλες, νεότερες. Όμως, ο φυσικός νόμος της φθοράς, αν και αδήριτος, δεν γίνεται εύκολα αποδεκτός. Είναι ανθρώπινο η απώλεια αγαπημένου προσώπου να προκαλεί οδυνηρό κενό. Σπάει ένας κρίκος της αλυσίδας, ξεμένεις.

«Τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν» και το πιο κοντινό, του φίλου μου του Σακελλάρη, «βγάζει καπνόν ακόμη». Όμως, όπως και στα καβαφικά «Κεριά», οι «περασμένες μέρες πίσω μένουν». Τις ανακαλώ κι εγώ στο νου, όπως θα έλεγε και ο Αλεξανδρινός ποιητής.

Με το Σακελλάρη καθίσαμε μαζί, πλάι-πλάι, έξι ολόκληρα χρόνια στα θρανία του Νικηφορείου. Ήταν τα δύσκολα αλλά και αξέχαστα μαθητικά χρόνια της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Μαζί και στην πρώτη φοιτητική χρονιά στην Αθήνα, μαζί στις ανέμελες νεανικές συντροφιές, μαζί και στις κερκίδες του σταδίου της Νέας Φιλαδέλφειας για την κοινή αγάπη, το Αεκάκι μας.

Μετά, όπως συμβαίνει πάντα, η τύρβη της ζωή μας πέταξε σε διαφορετικές ηπείρους, μας χώρισε για πολλά χρόνια.

Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ξαναβρεθήκαμε. Ανανεώσαμε τον παλιό φιλικό δεσμό, συνεργαστήκαμε υποδειγματικά από διαφορετικά πόστα. Η συμβολή του στην πραγματοποίηση κοινών εκδηλώσεων στην πρωτεύουσα από το Αναγνωστήριο και την Ένωση Καλυμνίων Αττικής, της οποίας χρημάτισε γραμματέας, υπήρξε καθοριστική. Ακούραστος, μεθοδικός, ικανός, έβαλε τάξη στη βιβλιοθήκη της Στέγης Καλυμνίων, φρόντισε για τον τεχνικό εξοπλισμό της αίθουσας, ξέθαψε αξίας υλικό, έφερε στην επιφάνεια πρωτότυπα χειρόγραφα του Σκεύου Ζερβού. Μέρος από αυτά είναι  δημοσιευμένα στον ΙΗ΄ τόμο των Κ. Χ., σε ειδικό αφιέρωμα για τον μεγάλο Καλύμνιο αγωνιστή και επιστήμονα.

Πολλές φορές τα πρωινά, η απολαυστική συντροφιά του, παρέα με άλλα εκλεχτά και φιλικά πρόσωπα, στην όμορφη αίθουσα της Στέγης, οδηγούσε μαζί με τον καφέ και το κουλουράκι, σε ατελείωτες συζητήσεις για την καλύτερη οργάνωση των εκδηλώσεων του Συλλόγου μας των Αθηνών.

Πριν λίγο καιρό, σε μια συνάντησή μας σ’ ένα καφέ του κέντρου της Αθήνας, του ζήτησα να μου διηγηθεί ιστορίες από τη ζωή του στη Ροδεσία. Καθώς απολάμβανα την παραστατική αφήγησή του, με κοίταξε με το συνηθισμένο ήρεμο χαμόγελό του για να μου πει : «Δεν ξέρω κατά πόσο ικανοποιώ τη συγγραφική  σου δίψα για ιστορίες. Νομίζω πως κάποια στιγμή, σε ανύποπτο χρόνο, τις χρησιμοποιείς στα γραφτά σου».

Πριν δύο μήνες ακόμα, τέλη Μαΐου, φρόντισε με τη γνωστή του υπευθυνότητα, με τη βοήθεια του γιου του Αντώνη, την άρτια παρουσία των προβολών της ομιλίας μου στην αίθουσα της Στέγης για τους Μεγάλους Καλυμνίους Ζωγράφους.

Τα αναπολώ όλα αυτά σήμερα και δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτός ο ζωντανός άνθρωπος, ο δημιουργικός συνεργάτης, ο φίλος, έβαλε την τελευταία του τελεία στο βιβλίο της ζωής και πέταξε στον τόπο του αχώρητου.

«Με λυπεί η μορφή του σβησμένου σου κεριού/ με λυπεί το πρώτο φως του να θυμούμαι…», αγαπημένε, αξέχαστε, Σακελλάρη.

Κάλυμνος, Αύγουστος 2013. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Γιάννης Πατέλλης

Γιάννης Πατέλλης

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι έχετε συμπληρώσει όλα τα πεδία με το (*). Η Αργώ της Καλύμνου διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων πριν την ανάρτησή τους. Τα ανάρμοστα και προσβλητικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται.

Argo Kalymnos

Top Desktop version