Αλυσίδες βαρέων βαρών
Το αμερικάνικο κινηματογραφικό έργο είχε τίτλο «Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες (με τους Σίντεϊ Πουατιέ, Τόνι Κέρτις), το δημαρχιακό επαναστατικό έργο στην παραλιακή του Λιμεναρχείου είναι πιο δυναμικό: «Όταν δέσαμε τις αλυσίδες» - με δυνατή κόλληση σε χοντρά κολονάκια. Και τι αλυσίδες! Βαρέων βαρών και με εκπληκτικό ντιζάιν!
Δε σπάνε με τίποτα! Νταλίκα να πέσει επάνω τους, τα πάντα να ρημάξει, τις αλυσίδες αυτές δεν τις σπάει με τίποτα! Πόσο μάλλον αν τολμήσει κανένα αμάξι ΙΧ να παρκάρει χτυπώντας τις αλυσίδες του δήμου, καθαρό σύμβολο εξουσίας! Θα φάει τα μούτρα του. κι αν μη λέει ότι οι τρεις λωρίδες του δρόμου αυτού χρόνια και μέχρι χθες ήταν χώροι στάθμευσης. Όσοι τολμήσουν να πάνε εκεί, θα σηκωθούν να φύγουν ηττημένοι, κι ας βρίζουν όσο θέλουν τη δημαρχία μας, την ευφάνταστη, καινοτόμο και εκπληκτικά πρακτική στα αναπτυξιακά «κόλπα».
Η ζώνη αυτή είναι οχυρωμένη τέλεια, άπαρτη! Απόλυτη σιγουριά! Και, ταυτόχρονα, οι ισόγειες καφετέριες της λιμενικής αυτής γωνιάς έχουν εξασφαλισμένη θέα και ησυχία. Και αυτοί οι πελάτες, βρε παιδί μου, όλο φασαρία είναι…
Το στρατηγικό σχέδιο
Το αρχικό στρατηγικό «κόλπο» ανάπτυξης του δήμου μας προέβλεπε γενική εξαφάνιση των παντός τύπου οχημάτων από την παραλιακή Επαρχείο – Λιμεναρχείο. Πιθανόν για να ενισχύσει ο κ. δήμαρχος και τους επιχειρηματίες του άλλου τμήματος της παραλιακής Δημαρχείο – Ιχθυόσκαλα. Δηλαδή, να υποχρεώσει τους Καλύμνιους και τους επισκέπτες του νησιού να κοπαδιάζονται προς τα εκεί. Γι’ αυτό και στους εκεί καταστηματάρχες τους χαρίζει κάθε χρόνο μια παρέλαση εθνικής εορτής και τότε γίνεται ο χαμός μετά την παρέλαση: οι Καλύμνιοι επιστρέφουν βιαστικοί στις καφετέριες του κεντρικού κομματιού της παραλιακής για να πιάσουν καρέκλες.
«Κούφανε» τους καφετεριάρχες
Αλλά το μέτρο αυτό της γενικής απαγόρευσης «κούφανε» τους καταστηματάρχες της κεντρικής πλατείας. Με τη μία έφεραν το δήμαρχο στα σύγκαλά του και τον υποχρέωσαν-παρακάλεσαν να επιτρέψει τη στάθμευση των μηχανών στο κομμάτι της παραλιακής μπροστά από τις νεολαιίστικες καφετέριες. Έτσι, έκανε την πρώτη ρωγμή το αναπτυξιακό «κόλπο».
Διαμαρτυρήθηκαν όμως μετά οι επαγγελματίες της περιοχής Λιμεναρχείου και ζήτησαν να σταθμεύουν και στις δικές του καφετέριες μηχανές. Να βλέπουν και αυτοί κανένα νεολαίο, εκτός από τους συνταξιούχους του μαρασιού. «Και εγένετο ούτω, και είδεν ο δήμαρχος ότι καλόν». Άφησε χώρο για καμιά εικοσαριά μηχανές. Αυτή είναι η δεύτερη ρωγμή!
«Μελέτες» - γονατογραφήματα
(Ειρήσθω εν παρενθέσει ότι υπάρχει μια « λεπτομέρεια» στα κυκλοφορικά σχέδια που εκπονεί η εκάστοτε δημαρχία πάνω στο παχύ της γόνατο και τα εκτελεί με μπαλτά, βλέποντας ψηλά προς το ελκυστικό. Ποια είναι η λεπτομέρεια; Εξαγγέλλει γενική απαγόρευση του παρκαρίσματος (στην Πόθια) χωρίς προηγουμένως να έχει εξασφαλίσει στους πολίτες τη δυνατότητα να παρκάρουν κάπου, έστω και έναντι κάποιου τιμήματος. Ο χώρος πίσω από το Λιμεναρχείο είναι συνεχώς κατειλημμένος από τα αμάξια του μαρασιού και της παραλιακής. Και στο λιμενοβραχίονα ελάχιστα αμάξια μπορούν να σταθμεύσουν. Για να βρει κάποιος ένα κενό σ’ αυτά τα σημεία, πρέπει να κατέβει από τα εφτά μεσημέρια. Αλλά, είπαμε, αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες, απλή παρένθεση).
Θέλουν πόδια οι διαδρομές
Τώρα, λοιπόν, αναμένεται να συμμορφωθούν οι Καλύμνιοι. Να κατεβαίνουν με τα πόδια από την Ανάσταση, το Φλασκά, το Φάραγγα , τα Βασιλικά, τους Βοθύνους κλπ., για να πάνε στις καφετέριες του Λιμεναρχείου. Σαν κάπως δύσκολο μου φαίνεται. Ο κ. δήμαρχος που μένει στην Ανάσταση, για παράδειγμα, ουδέποτε κατέβηκε στο λιμάνι με τα πόδια. Θέλει πόδια αυτή η διαδρομή, όπως και οι άλλες προαναφερόμενες διαδρομές. Το ίδιο και οι δημ. σ/λοι από το μαράσι και τις γειτονιές εκατό και διακόσια μέτρα από την παραλιακή. Θα μου πείτε, άλλο λαός, άλλο εξουσία. ( Πώς κάνουν στη Βουλή που κρατάνε τους μισθούς τους μια και ξαφρίζουν τις τσέπες του λαού; Άσχετο…) Είναι νόμος της πολιτικής.
Ψηλά τα χέρια…
Γι’ αυτό και άπαντες οι συνειδητοί και ελεύθεροι πολίτες κάνουν πάσο. Σηκώνουν ψηλά τα χέρια, σταυρωτά και με κλειστές τις παλάμες, με κατεύθυνση… προς το Δημαρχείο (αλά Κωνσταντάρα – Μαυρογιαλούρο)! Αλλά, με κλειστές τις παλάμες, για να μην παρεξηγηθούν ότι τις έχουν πολύ ανοικτές και με τεντωμένα τα δάχτυλα. Διατρέχουν τον κίνδυνο να τους βγάλουν φωτογραφία με κινητό – το νέο χόμπι της δημαρχίας μας!!!
