Η απόρριψη της ένστασης έχει δύο όψεις: για άλλους είναι τραγική εξέλιξη και αποτυχία της δημ. Αρχής, και για άλλους είναι μια επιτυχία. Για τους Χωριανούς είναι άγνωστο αν είναι επιτυχία ή αποτυχία. Εκτός κι αν καταλήξουν στο δημώδες «ήταν θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει» ( «Της Αγια-Σοφιάς»);
Όμως ανεξάρτητα από τι λένε οι Χωριανοί και γενικώς όλοι εκείνοι οι Καλύμνιοι που βάζουν πλάτη στην εκτρωματική αυτή εξέλιξη και φτάνουν στους «προβληματισμούς» στήριξης: «κι αν έτσι συμφέρει την Κάλυμνο;» «αν έτσι απαιτεί ο νόμος;», ανεξάρτητα από αυτά τα ευνουχισμένα παραμιλητά της μιας αλλήθωρης λογικής, το γεγονός είναι ότι η Χώρα οριστικά καταγράφεται πια από την Ελληνική Πολιτεία (πιθανότατα με τη «βοήθεια» τη δικής μας) ως οικισμός της Πόθιας. Κανείς δε μας απαγορεύει να διακηρύξουμε το «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών», ότι δηλαδή μετά από δέκα χρόνια μια νέα καταγραφή των παραδοσιακών… οικισμών θα επαναφέρει το Χωριό στη θέση του. και η προσδοκία είναι μια κάποια λύση.
Θα πει κάποιος (που θέλει να βάλει πλαγίως πλάτη στην απόφαση αυτή) ότι η Χώρα θα μένει στη συνείδηση των Χωριανών για πάντα με το όνομα Χώρα. Ναι, αλλά δεν αρκεί μόνο η συνείδηση, υπάρχει και η πραγματικότητα: επίσημα θα λέγεται Πόθια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε θέματα ανάπτυξης και προγράμματα παραδοσιακών οικισμών. Κι ούτε θα μετράνε οι θεατρινισμοί των πολιτικών που θα προσφωνούν τους κατοίκους του Χωριού «Χωριανοί και Χωριανές» και θα διαπιστώνουν με αφοπλιστικό… «χιούμορ» και «πνεύμα» αέρος ότι τα σπίτια του Χωριού είναι στη θέση τους!!
Αναμένονται βεγγαλικά…
Αναμένονται αντιδράσεις από τις αντιπολιτεύσεις και ηχηρές δηλώσεις του κ. δημάρχου που είναι βέβαιο ότι θα σηκώσει ψηλά τη σημαία του αγώνα, θα εξαγγείλει εκστρατείες στα Συμβούλια Επικρατείας και στις Ευρώπες, λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα και θα τρελάνει τον κόσμο στα βεγγαλικά.
Οι ευθύνες…
Όμως η πραγματικότητα είναι μία: θέλει δε θέλει ο κ. Διακομιχάλης, θα μείνει στην ιστορία ως ο δήμαρχος που επί των ημερών του, με αυτόν πάνω απλό το χάρτη της Καλύμνου κατά τη διεξαγωγή της Απογραφής πληθυσμού και οικισμών, διαγράφηκε από το χάρτη η Χώρα, η πρώτη πόλη της Καλύμνου με ιστορία άνω των δέκα αιώνων και στις μέρες μας δικαίως χαρακτηρισμένη από το Ελληνικό Κράτος ως «παραδοσιακός οικισμός». Κόντρα σε όλα αυτά επί δημαρχίας Διακομιχάλη έγινε το ανοσιούργημα και τερατούργημα της διαγραφής από το χάρτη.
Τώρα η Χώρα διατρέχει ακόμη και τον έσχατο κίνδυνο: να «εξασφαλιστεί» και από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) μια νέα απορριπτική απόφαση, πιο ισχυρή ακόμη αυτή, ώστε και στην επόμενη απογραφή να υπάρχει το δεδικασμένο. Τόσα έγιναν, γιατί να μη γίνει και αυτό; Η προσφυγή στο ΣτΕ είναι πολύ επικίνδυνη στη σημερινή «ροή» που έχουν πάρει τα πράγματα.
Τι πρέπει να γίνει;
Τι πρέπει να γίνει; Να ξεκαθαριστεί ένα πράγμα: πού «σκόνταψε» το θέμα. Και αυτό το ξεκαθάρισμα θα αρχίσει μόνο όταν η δημ. Αρχή διώξει από πάνω της κάθε υποψία και αποσείσει από τα γραφεία της κάθε ευθύνη. Γιατί οι Καλύμνιοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, βλέπουν γωνίες στην υπόθεση σκεπασμένες με βαριές σκιές. Πως θα «καθαρίσει» τη θέση του ο κ. δήμαρχος; Απλούστατα, δίνοντας στις αντιπολιτεύσεις τα αρχεία της για την Απογραφή και να αποδείξει όχι με λόγια αλλά με έγγραφα (1) τι έκανε πριν αρχίσει η Απογραφή, (2) ποιες έγγραφες εισηγήσεις υπέβαλε στην ΕΛΣΤΑΤ, (3) τι έπραξε από το μέρος της κατά τη διεξαγωγή της απογραφής, και (4) τι μετά την απογραφή. Μέχρι στιγμής αρνείται να δώσει τέτοια έγγραφα και κακώς πράττει. Το να επικαλείται τηλεφωνήματα και ταξίδια, είναι όλα λόγια «καλής πίστης», δεν έχουν καμιά σχέση με την υπεύθυνη και διαφανή πολιτική.
