Η Αργώ της Καλύμνου - Καθημερινή ηλεκτρονική ενημέρωση για την Κάλυμνο και τα γύρω νησιά

Switch to desktop Register Login

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Ελ. Αντωνιάδη, η «Γυναίκα της Χρονιάς 2013», 25 ετών, στη NASA Κύριο

Αυτή είναι η «γυναίκα της χρονιάς 2013» σύμφωνα με την κριτική επιτροπή της διοργάνωσης «FDM Everywoman in Technolgy Awards», που επέλεξε την 25χρονη Ελληνίδα Ελένη Αντωνιάδου.

 

Ζει έξι μήνες στο Σικάγο και έξι στη Σίλικον Βάλεϊ, εργάζεται ταυτόχρονα σε τρία διαφορετικά πρότζεκτ που αφορούν την αναγεννητική ιατρική και τη νανοτεχνολογία.

Ένα μήνα τον χρόνο προσφέρει εθελοντική εργασία σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λατινική Αμερική. «Αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρά σου, δεν θα τα πιάσεις ποτέ» λέει συγκινημένη στην «Κ» μέσω skype, σε ένα κενό μεταξύ των διαλέξεών της στο πανεπιστήμιο του Illinois. «Ηταν πολύ μεγάλη έκπληξη για μένα η διάκριση αυτή». H εν λόγω διάκριση, που γίνεται σε ετήσια βάση στη Μ. Βρετανία, απονέμεται κατ’ εξοχήν σε γυναίκες Βρετανίδες επιστήμονες μεγαλύτερης ηλικίας.

Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που το χαμογελαστό κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη διαψεύδει όλα τα προγνωστικά. «Πριν από μερικά χρόνια, όταν έκανα λόγο για τη δημιουργία τεχνητών ιστών και νευρώνων, όλοι με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια» θυμάται «τα θεωρούσαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας». Η Ελένη ξεκίνησε τις σπουδές στην Ελλάδα στο νεοσύστατο τότε τμήμα «Πληροφορική με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική» στο πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, στη Λαμία. «Ολοι με προέτρεπαν να στοχεύσω σε μια παραδοσιακή σχολή». Η Ελένη, όμως, έχοντας και την υποστήριξη του πατέρα της, έκλεισε τα αυτιά της στις σειρήνες και προχώρησε στον στόχο της, μια που «από παιδί με μάγευε η Ιατρική και η Πληροφορική». Το 2008 φεύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στη Μ. Βρετανία και έκτοτε ξεκινάει για την Ελένη η «απογείωση».

«Το 2009 είχα την τιμή να με διαλέξει για να εργαστώ στην ερευνητική του ομάδα ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης Ιατρικής, ο καθ. Alexander Seifalian» διηγείται η 25χρονη επιστήμων. «Μαζί με τη συμφοιτήτριά μου, Claire Crowley, δημιουργήσαμε μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο, ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν». Η μελέτη αυτή κέρδισε το 1ο βραβείο στο University College London. Κάπου αλλού στην Αγγλία ένας 36χρονος καρκινοπαθής τελικού σταδίου μαθαίνει για το πόνημα των δύο φοιτητριών, που αποτελούσε κυριολεκτικά την τελευταία του ελπίδα. «Επικοινώνησε μαζί μας και ζήτησε να προχωρήσουμε σε μεταμόσχευση της τεχνητής τραχείας» περιγράφει η Ελένη. «Ημασταν πολύ επιφυλακτικές, καθώς δεν είχε προηγηθεί ακόμα δοκιμή in vivo». Ωστόσο, ο ασθενής ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει. Και καθώς η τύχη αγαπά τους τολμηρούς, η επέμβαση έγινε λίγους μήνες μετά και ο ασθενής σώθηκε. «Πολλές φορές μας εκφράζει την ευγνωμοσύνη του, τα συναισθήματα όμως είναι αμοιβαία, γιατί και εμένα έκτοτε η ζωή μου άλλαξε». Με τη δημοσιοποίηση στον ακαδημαϊκό κόσμο της εν λόγω επιτυχίας, πρώτης στα ιατρικά χρονικά, αλλά και την ίδρυση της εταιρείας Transplants Without Donors LLC (Μεταμοσχεύσεις χωρίς δότες) που θα παράγει τεχνητά όργανα ως εναλλακτική μεταμοσχευτική μέθοδο, πολλαπλασιάζονται οι επαγγελματικές προτάσεις στην Ελένη, η οποία υπέκυψε στη γοητεία των ΗΠΑ, όπου εκπονεί τη διατριβή της στο πανεπιστήμιο του Ιllinois έχοντας εννέα υποτροφίες! «Είμαι η μοναδική γυναίκα στο τμήμα μου και η μοναδική Ευρωπαία» επισημαίνει σκιαγραφώντας τη νέα της ζωή. «Ο ανταγωνισμός είναι έντονος, ενώ κατέβαλα επιπλέον προσπάθεια για να με αποδεχτούν και ως Ελληνίδα».

Ο ανθρώπινος πόνος

Παράλληλα, η NASA επέλεξε την Ελένη το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη NASA Academy. Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του πλανήτη Αρη» στη Σίλικον Βάλεϊ. «Μελετάμε τις αλλαγές στο νευρικό σύστημα των αστροναυτών, που ο προσανατολισμός και η ισορροπία τους επηρεάζεται από την αλλαγή στην ατμοσφαιρική πίεση» εξηγεί η Ελληνίδα επιστήμων. «Επίσης, έχουμε διαπιστώσει ότι μπορούμε να δημιουργούμε ταχύτερα ιστούς στο Διάστημα χάρη στην έλλειψη ατμοσφαιρικής πίεσης, κάτι που μπορεί να επιφέρει μια πραγματική επανάσταση στον κλάδο». Μπορεί η Ελένη να εργάζεται στο πρόγραμμα εξερεύνησης του Αρη, το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, όμως, είναι ο άνθρωπος και μέλημά της η επούλωση του ανθρώπινου πόνου. «Στην εταιρεία, που έχει παράρτημα και στη Μ. Βρετανία και στις ΗΠΑ, συνυπάρχουμε μηχανικοί και επιστήμονες και έχουμε ήδη κατορθώσει να δημιουργήσουμε αρτηρίες, δέρμα, νεύρα, τραχείες, αυτιά και μύτη» διευκρινίζει. «Απευθυνόμαστε είτε σε καρκινοπαθείς είτε σε άτομα που έχουν υποστεί κάποιο ατύχημα».

Η νεαρή γυναίκα, που καλείται καθημερινά ανά τρεις ώρες να ελέγχει την πορεία των πειραμάτων της, -μένει ακριβώς απέναντι και έχει προσαρμόσει το βιολογικό της ρολόι- ομολογεί ότι είναι αδύνατον να έχει μια προσωπική ζωή, έτσι όπως την ορίζουμε εμείς. Η ζωή της, όμως, έχει όραμα. «Εχω γίνει μάρτυρας απαγωγών με σκοπό την αφαίρεση δέρματος από μικρά παιδιά στο Περού. Τέτοιες στιγμές πεισμώνω ακόμα περισσότερο για να συνεχίσω την έρευνά μου, με κάθε κόστος».

(kathimerini.gr)

*

Συνέντευξη

(aixmi.gr – Βίκυ Κατεχάκη)

Μόλις στα 25 της χρόνια η Ελένη Αντωνιάδου από τη Θεσσαλονίκη, αναδείχθηκε σε πρόσωπο της χρονιάς από μία διοργάνωση – θεσμό στη Μεγάλη Βρετανία. Η νεαρή ερευνήτρια στο τμήμα Βιοεπιστημών της NASA, τιμήθηκε για το ερευνητικό της έργο σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «2013 FDM Everywoman in Technology Awards». Πρόκειται για τα Βραβεία που διοργανώνει κάθε χρόνο, ο μεγαλύτερος Οργανισμός της Βρετανίας για να τιμήσει τις γυναίκες που διαπρέπουν στις Επιστήμες, την Τεχνολογία και την Επιχειρηματικότητα. Στη συνέντευξη που έδωσε από το Σικάγο του Ιλινόι, μέσω Skype, στο Mega και στο aixmi.gr, η Ελένη Αντωνιάδου μίλησε για το σπουδαίο ερευνητικό της έργο, για την Ελλάδα αλλά και για το παιδικό της όνειρο… τη NASA.

-Ήταν αναμενόμενη αυτή η διάκριση;

Ομολογώ ότι με αιφνιδίασε ευχάριστα… Ο Οργανισμός που με βράβευσε αναδεικνύει επαγγελματίες που έχουν διαπρέψει, είτε σε επίπεδο Επιστήμης είτε σε επίπεδο Τεχνολογίας, είτε Επιχειρηματικότητας. Επειδή τα Βραβεία αυτά συμπεριλαμβάνουν πολύ μεγάλα ονόματα ως χορηγούς και επομένως τυγχάνουν μίας μεγάλης προβολής, σου προσφέρουν την ευκαιρία να προβάλλεις μέσα από αυτά τη δουλειά σου, τόσο στον επιστημονικό κόσμο όσο και στο ευρύτερο κοινό.

-Από την Ελλάδα ποια ήταν τα μηνύματα που πήρες; Πώς εισέπραξες αυτή την επιτυχία;

Στην Ελλάδα, η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη. Για εμένα ήταν ανέλπιστες οι αντιδράσεις αυτές για τον απλούστατο λόγο ότι αν και είμαι Ελληνίδα, πέρα από τον κοινωνικό μου κύκλο, τον πολύ στενό, στην Ελλάδα δε γνώριζαν μέχρι τώρα τι κάνω, με τι ασχολούμαι. Πραγματικά, νιώθω πολύ συγκινημένη και θέλω να πω στον κόσμο ένα μεγάλο «ευχαριστώ» γιατί αυτή η αλληλεγγύη και η αλληλοϋποστήριξη, μου δίνει κουράγιο και ελπίδα για το μέλλον. Και νομίζω ότι αυτή η αλληλεγγύη που έχουμε σαν Έλληνες αποδεικνύει ότι, ίσως, είναι και η λύση για να διώξουμε τη μιζέρια της εποχής μας και να ανακάμψουμε.

-Πώς αισθάνθηκες παραλαμβάνοντας το βραβείο;

Ο κλάδος στον οποίο ειδικεύομαι, η ανάπτυξη των τεχνητών οργάνων αποτελεί κάτι το πρωτοποριακό, αφού δεν υπάρχει καμία άλλη εταιρεία στον κόσμο που να ειδικεύεται σε αυτό. Και θέλω να πω ότι ως Ελληνίδα, χαίρομαι πραγματικά για την πρωτιά σε αυτόν τον κλάδο που είναι πολύ καινούργιος και εξαιρετικά καινοτόμος. Στο εξωτερικό, υπάρχει η τάση να θεωρούν ότι, εντάξει, οι Έλληνες ήταν πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια πολύ μπροστά, αλλά τώρα η οικονομική κρίση τους έχει αφήσει πίσω. Όμως, δεν είναι έτσι. Αποδεικνύεται ότι μέσα στην κρίση -που θεωρώ ότι έχει επιβληθεί και λίγο στην Ελλάδα- υπάρχουν άνθρωποι που πραγματοποιούν σημαντικές καινοτομίες.

Η NASA ήταν παιδικό μου όνειρο

-Έχεις ήδη συμπληρώσει έναν χρόνο στη NASA. Πώς είναι η εμπειρία σου μέχρι σήμερα;

Πραγματοποιώ ένα παιδικό μου όνειρο! Η NASA για εμένα είναι το μέρος, όπου διαμορφώνεται το μέλλον. Νιώθεις ότι ως επιστήμονας συμβάλλεις πραγματικά σε εξελίξεις, οι οποίες είναι παγκοσμίου επιπέδου και αισθάνεσαι ότι αλλάζει η ανθρωπότητα με αυτά που συμβαίνουν μέσα στα εργαστήρια. Είναι τρομερά συγκλονιστικό να δουλεύεις καθημερινά εκεί. Εγώ ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω τον ενθουσιασμό μου που με επέλεξαν. Δηλαδή κάθε μέρα –και το λέω πραγματικά αυτό- κάθε μέρα που πηγαίνω στη δουλειά και βλέπω το σήμα της NASA, καθώς μπαίνω με το αυτοκίνητό μου μέσα στην πύλη, σκέφτομαι «δεν είναι δυνατόν να είμαι εδώ! Δεν είναι δυνατό να τα κατάφερα!»

-Πώς τα κατάφερες, αλήθεια;

Αρχικά είχα επιλεγεί από την ESA, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και θέλω να τους πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», γιατί δεν περίμενα να φτάσω σε αυτά τα επίπεδα και να μου προταθεί τόσο γρήγορα η δουλειά στη NASA.

-Ποιο είναι το αντικείμενο της έρευνας που μελετά η ομάδα σας;

Δουλεύουμε για να υπάρξει μία εναλλακτική μέθοδος στη μεταμόσχευση οργάνων. Όταν σε κάποιον άνθρωπο συμβεί ένα ατύχημα, ή πάσχει από καρκίνο ή κάποια άλλη ασθένεια και χρειάζεται να δεχθεί κάποιο μόσχευμα, να μην εξαρτάται αποκλειστικά από τη διαθεσιμότητα αυτών των οργάνων μέσα από τις παγκόσμιες τράπεζες μοσχευμάτων, αλλά να υπάρχει εναλλακτική μέθοδος, η οποία θα είναι και αποτελεσματική και σωτήρια σε επίπεδο ζωής, αλλά και πιο οικονομική από τις σύγχρονες μεταμοσχεύσεις. Και θέλω να πω ότι η Επιστήμη έχει προχωρήσει αρκετά και μέσα στη διάρκεια της δικής μας ζωής θα έχει φτάσει σε ένα σημείο ούτως ώστε τα περισσότερα όργανα να μπορούν να δημιουργηθούν σε τεχνητό επίπεδο. Ενδεχομένως αυτό να συμβεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

Αρπάζουν παιδιά και τους αφαιρούν όργανα…

-Θα είναι και ένας αποτελεσματικός τρόπος στην καταπολέμηση του φαινομένου του εμπορίου οργάνων, το οποίο τα τελευταία χρόνια εντείνεται στις λεγόμενες «τρίτες χώρες» και πλέον επεκτείνεται και στις ευρωπαϊκές…

Προσωπικά ασχολούμαι με τον εθελοντισμό και έχω πάει σε αρκετές ιατρικές αποστολές. Ο εθελοντισμός έχει δώσει άλλο νόημα στη ζωή μου και αποτελεί μεγάλη κινητήρια δύναμη για την έρευνα που κάνουμε, ώστε να συνεχίσω. Ως Τμήμα Μοσχευμάτων χωρίς Δότες, συνεργαζόμαστε με τον Διεθνή Οργανισμό Ανακούφισης του Πόνου των Παιδιών (Foundation of International Medical Relief of Children) και συχνά κάνουμε αποστολές σε διάφορες χώρες της Αφρικής αλλά και της Λατινικής Αμερικής -στην Κόστα Ρίκα όπου είμαι επικεφαλής και στο Περού. Αν και υπάρχουν ενδείξεις για το πώς αυτοί οι μηχανισμοί λειτουργούν για κάποιο λόγο δε διώκονται. Και, δυστυχώς, τα θύματα είναι μικρά παιδιά, τα οποία ζουν εγκαταλελειμμένα -κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές. Αυτά τα παιδιά απαγάγονται και κάποια δοτικά και μη ζωτικά τους όργανα αφαιρούνται. Όπως αντιλαμβάνεσθε, υπάρχει πάρα πολύς πόνος και πολύ απελπισία εκεί έξω από όλους εκείνους που είναι ασθενείς και είναι σε άμεση ανάγκη για τα όργανα αυτά, αλλά αυτό πρέπει κάποτε να τελειώσει και ελπίζω να σταματήσει μέσα από τα αποτελέσματα της έρευνάς μας.

-Οι συνάδελφοι σου πώς σε αντιμετωπίζουν ως Ελληνίδα;

Στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, στο οποίο κανονικά διδάσκω δύο μαθήματα, την πρώτη μου χρονιά εδώ, το καλοκαίρι του 2010, μου ανατέθηκε εκτάκτως να διδάξω ένα μάθημα για τον ελληνικό Πολιτισμό, τη φιλοσοφία και την ελληνική Ιστορία. Το αμφιθέατρο είχε γεμίσει κι εγώ ένιωθα πραγματικά ενθουσιασμένη με το πόσοι πολλοί ήταν εκείνοι που ήθελαν να μάθουν για τον Όμηρο και τον Θουκυδίδη, για αυτά δηλαδή που εμείς διδασκόμαστε από πολύ μικροί. Για εμένα, η Ελλάδα είναι το ομορφότερο μέρος στον κόσμο, και γι’ αυτό ακριβώς θεωρώ ότι έχουμε μπει σε αυτή την κοινωνικο-πολιτική συγκυρία, και προσπαθούν να κλέψουν τα όνειρα που έχουμε εμείς οι νέοι, αλλά και να αφαιρέσουν την ελπίδα από εκείνους που έχουν ήδη προσπαθήσει και που, στα 45 και 50 τους χρόνια, βλέπουν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται. Νομίζω ότι αν η Ελλάδα δεν ήταν αυτός ο απίστευτος τόπος που είναι από πλευράς προοπτικής και από γεωγραφική θέση, δεν θα ενδιαφερόταν κανείς.

Φτιάχνουμε Βιολογικά ρομπότ-STOP στα πειραματόζωα

-Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον όσον αφορά την έρευνα;

Αυτή τη στιγμή στη NASA, ασχολούμαστε εκτός από τα τεχνητά όργανα με κάποια βιολογικά ρομπότ, μία άλλη καινοτόμο έρευνα μέσα από την  οποία δημιουργούμε κάποια βλαστοκύτταρα, κάποιους μικρούς μηχανισμούς. Πρόκειται δηλαδή για ζωντανούς οργανισμούς, στους οποίους χρησιμοποιούμε καρδιακά κύτταρα και κύτταρα των μυών, οπότε τα βλέπουμε να κινούνται μέσα στο εργαστήριο! Στόχος είναι να χρησιμοποιήσουμε τα βιολογικά ρομπότ για να τεστάρουμε στο μέλλον κάποια φάρμακα ώστε να σταματήσουν αυτά τα πειράματα που γίνονται πάνω στα ζώα. Πιστεύω ότι τελικά μέσα από αυτές τις νέες Τεχνολογίες, θα υπάρξει και μία γενικότερη επανάσταση εκτός από τον χώρο της Ιατρικής και στον χώρο της Πληροφορίας και της Ενημέρωσης.

-Τι έχεις να πεις στους νέους που σκέφτονται σήμερα να φύγουν από την Ελλάδα και να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό;

Θεωρώ ότι η Ελλάδα προσφέρει ακόμη ευκαιρίες. Εκείνοι που έχουν τη διάθεση να μείνουν και το όραμα να δημιουργήσουν νέα δίκτυα και να φτιάξουν νέες πατέντες είναι εκείνοι που μπορούν να πετύχουν πολλά σε επιχειρηματικό επίπεδο. Σε κάποια άλλα πεδία, όπως είναι το δικό μου, δεν θα ήταν εφικτό να κάνω σήμερα στην Ελλάδα αυτό που κάνω στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι στη NASA. Ενδεχομένως στο μέλλον να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε κάποιο μικρό παράρτημα, αλλά όχι ακόμη. Και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε όλοι εμείς οι ερευνητές που βρισκόμαστε στο εξωτερικό και οι καταξιωμένοι επιστήμονες. Ας πούμε εδώ στην Αμερική, βρίσκεται ο Νικόλας Πέππας, που προέρχεται από τη δική μου πόλη, τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος διαπρέπει στην Επιστήμη των Βιοϋλικών, και για τους Αμερικανούς θεωρείται ο καλύτερος σε αυτόν τον τομέα. Όλη αυτή η γνώση που υπάρχει, το «skill list» που λέμε εμείς, μπορεί να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα. Θα έλεγα παρολ’ αυτά στους νέους να έχουν πίστη και να προσπαθήσουν να βρουν το δρόμο τους. Αν θεωρούν ότι αυτό στο οποίο εξειδικεύονται δεν μπορεί αυτή την περίοδο να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, τότε έχοντας βέβαια και τα ακαδημαϊκά εφόδια να ανοίξουν τα φτερά τους και να πάνε στο εξωτερικό. Αλλά να μην κλείνουν τις πόρτες πίσω τους…

-Η ίδια θα σκεφτόσουν ποτέ να επιστρέψεις στην Ελλάδα;

Για εμένα είναι αδιαπραγμάτευτο ότι η Ελλάδα έχει τους καλύτερους επιστήμονες. Δεν ανήκω στην κατηγορία των Ελλήνων του εξωτερικού που σκέφτονται ότι αν επέστρεφαν στη χώρα μας δεν θα ήταν… τίποτα το σημαντικό. Στο εξωτερικό, υπάρχει πολύ πιο έντονος ανταγωνισμός και λείπει αυτό που εμένα με συγκινεί αφάνταστα και είναι -όπως σας είπα- η αλληλεγγύη. Δεν αποκλείω να επιστρέψω κάποια στιγμή, θα το ήθελα πολύ. Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να έρχομαι όσο το δυνατό πιο συχνά και να δημιουργώ κάποιες συνεργασίες με επιστήμονες και ινστιτούτα στην Ελλάδα, ώστε να αναπτύξουμε νέους δεσμούς για το μέλλον.

 

Τελευταία τροποποίηση στις

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι έχετε συμπληρώσει όλα τα πεδία με το (*). Η Αργώ της Καλύμνου διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων πριν την ανάρτησή τους. Τα ανάρμοστα και προσβλητικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται.

Argo Kalymnos

Top Desktop version