Η Αργώ της Καλύμνου - Καθημερινή ηλεκτρονική ενημέρωση για την Κάλυμνο και τα γύρω νησιά

Switch to desktop Register Login

Βία στη Βία Κύριο

   Είναι τέτοια η πραγματικότητα κάποιες φορές που τα σχόλια περιττεύουν. Σωπαίνεις και προσπαθείς να την ξορκίσεις, να την διακωμωδήσεις ακόμα και να αδιαφορήσεις αφήνοντάς την να γλιστρήσει από πάνω σου και  να εξατμιστεί σαν το νερό… 

  Δεν είναι όμως πάντα εύκολο και κάποιες φορές δεν είναι ούτε καν αποτελεσματικό. Κι αυτό γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι, η πραγματικότητα βρίσκεται πάντα εκεί-εδώ-παντού, παρούσα και ανελέητη, έτοιμη να καταρρακώσει κάθε φιλότιμη προσπάθεια αισιοδοξίας και θετικής σκέψης.

  Δεν ξέρω για ποιο –άραγε- λόγο τον τελευταίο καιρό επανέρχεται συχνά και έντονα στο μυαλό μου μια χαρακτηριστική σκηνή από την κωμωδία του Αριστοφάνη «Ειρήνη». Είναι κι αυτή η κλασική παιδεία που σε στοιχειώνει καμιά φορά θες δεν θες…

  Είναι η σκηνή όπου ο Πόλεμος -προσωποποιημένος και φοβερός- έχει μαζέψει μέσα σ' ένα τεράστιο γουδί όλες τις πόλεις-κράτη της Ελλάδας και τις κοπανάει με το γουδοχέρι για να τις λιώσει. Ο Πόλεμος σημειωτέον, έχει αιχμαλωτίσει την Ειρήνη στη σπηλιά ενός βουνού. Τοποθέτησε, μάλιστα, μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς, ένα μεγάλο βράχο κι έτσι η Ειρήνη δεν μπορεί να βγει και να είναι μαζί με τους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα: ο πόλεμος είναι ο κύριος και αφέντης όλης της γης! Οι άνθρωποι πολεμούν συνεχώς. Οι πόλεις-κράτη της Ελλάδας χτυπιούνται μεταξύ τους ασταμάτητα και κάθε προσπάθεια για ειρήνη είναι χαμένη, αφού η Ειρήνη βρίσκεται  αιχμάλωτη του πολέμου.

  Με τη σκηνή αυτή ο Αριστοφάνης κάνει ένα καυστικό αντιπολεμικό σχόλιο, καταδικάζοντας τον πολεμοχαρή χαραχτήρα των ανθρώπων, τη δίψα τους για εξουσία και επιβολή, καταδεικνύοντας με άμεσο και παραστατικό τρόπο τις ολέθριες συνέπειες του κάθε είδους πολέμου.

  Έχω την αμυδρά εντύπωση λοιπόν, ότι αυτή η σκηνή διαδραματίζεται πλέον καθημερινά και επαναλαμβανόμενα σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής, εντός και εκτός συνόρων. Είτε πρόκειται για νομισματικά ταμεία που αποφασίζουν από τη μια στιγμή στην άλλη να εξαφανίσουν μια χώρα από το χάρτη, συνθλίβοντας με τον πλέον σκαιό τρόπο κάθε νευραλγικό τομέα της οικονομικο-κοινωνικής της υπόστασης, είτε πρόκειται για στατιστικές υπηρεσίες που εν μια νυκτί εξαφανίζουν ιστορικούς οικισμούς, το έργο επαναλαμβάνεται με ελάχιστες παραλλαγές. 

  Φαίνεται πως ζούμε πια στο έλεος κάποιων υπαλλήλων, κάποιων επιτροπών και επιτρόπων, που συνεδριάζουν κάπως–κάπου-κάποτε και ανακατεύουν πόλεις, κράτη, και ανθρώπινες ζωές στο τεράστιο γουδί των δικών τους συμφερόντων. Και το χειρότερο είναι πως δε γνωρίζουμε ποια κέντρα βρίσκονται πίσω απ΄ όλα αυτά. Προφανώς αυτά θα τα δείξει η πορεία των πραγμάτων και θα τα γράψει η ιστορία. Μόνο που τότε θα είναι αργά για δάκρυα.

  Εκείνο όμως που με ανησυχεί ακόμα περισσότερο ίσως και από το κοινωνικο-πολιτικό ανακάτεμα στο γουδί του πολέμου, είναι ότι αυτή η τάση και η ατμόσφαιρα του κοινωνικού κανιβαλισμού, έχει εξαπλωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και στις καθημερινές «ανθρώπινες» όπως έχουμε συνηθίσει να τις αποκαλούμε, αλλά προσφάτως και εσχάτως μάλλον απάνθρωπες κοινωνικές μας σχέσεις.

  Επιθετικότητα και μισαλλοδοξία είναι συνολάκι που φοριέται πολύ τελευταία και παίζει παντού, σε κάθε ευκαιρία. Κανείς δεν ανέχεται την ύπαρξη κανενός… Μηδενική κοινωνική ανεκτικότητα, μηδενικός σεβασμός . Όλοι είναι για κάποιο λόγο έτοιμοι να κατασπαράξουν όλους. Απαγορεύεται να έχει κανείς άποψη για όσα συμβαίνουν και διώκεται «ποινικά» αν τολμήσει να την εκφράσει . Αν τολμήσει να αναπνεύσει ελεύθερα.

  Βία λεκτική, βία ψυχολογική, βία στη βία, εξαπολύεται ανά πάσα ώρα και στιγμή από παντού, με επουσιώδεις αφορμές και για ανούσιους λόγους. Εκφασισμός στην καθημερινή μας ζωή, ολοκληρωτισμός στη σκέψη και στη νοοτροπία, χειραγώγηση στον τρόπο έκφρασης και δράσης.

  Είναι γνωστό πως οι πάσης φύσεως «κρίσεις» ευνοούν την ανάπτυξη ακραίων φαινομένων, καταστάσεων και δυνάμεων, όμως αυτό δεν αποτελεί λόγο ούτε και καλή αφορμή, για να κατακλύσουν αυτού του είδους οι τάσεις και να δηλητηριάσουν κάθε πτυχή της ζωής και της υπόστασής μας.  

 Αν το θέλουμε, είμαστε απολύτως σε θέση να διαφυλάξουμε εμείς οι ίδιοι ένα επίπεδο στην επικοινωνία μας με τους άλλους, σεβόμενοι πρώτα απ΄όλα τον ίδιο μας τον εαυτό. Μπορούμε και πρέπει να μην τα ισοπεδώσουμε όλα μιμούμενοι σαν άβουλα όντα το παράδειγμα όσων έχουν κάνει τέτοιες θλιβερές τακτικές, επάγγελμα και τρόπο ζωής.Δεν αξίζει τον κόπο άλλωστε.

Προσωπικά, μένω Εκτός και … εδώ είναι πολύ καλύτερα !

Τελευταία τροποποίηση στις
Αγγελική Τρικοίλη

Αγγελική Τρικοίλη

E-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Καλοκαίρι και καταχνιά ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΑΠΛΑ »

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι έχετε συμπληρώσει όλα τα πεδία με το (*). Η Αργώ της Καλύμνου διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων πριν την ανάρτησή τους. Τα ανάρμοστα και προσβλητικά σχόλια δεν θα δημοσιεύονται.

Argo Kalymnos

Top Desktop version